BATAKLIK •Tamamlandı•

28.SERZENİŞ

Merhaba...
1300oy ve 1000 yorum.
Keyifli okumalar...

Ailemizin büyümesi için herkes kitabı beğeneceğini düşümdüğü arkadaşını bu posta etiketlesin.
💜🖤

Bölüm 28: "Serzeniş"

Asla olduğum ya da olmak istediğim kişi olmamıştım. Benim ruhumun kabuksuz yüzeyini ilk gören Kıvanç, onu ortaya çıkarmak için ilk darbeyi kabuklarıma indiren Onur'du. O kitapları neden okuyorsun, asıl aradığın şey bu dünyada olabilir, demişti Kıvanç. Ta o zamandan bilmişti belki de içimde beslediğim karanlık ruhu. Onur da beni bu işe alarak bana yolu açmıştı, içimdeki o karanlık ruh serbest kalmıştı.

Nefes nefese yattığım yerde doğrulduğumda hemen etrafıma bakındım. Saatin her saniyeye vuruşu karanlık odanın içinde yankılanırken gördüğüm rüyanın kirli etkisini dudaklarımda hissediyordum. Elimin tersini dudaklarıma bastırıp sertçe sildim sanki gerçekten bir şey varmış gibi. Onur'un saldırgan tavırlarından korkuyordum, asla garantiye alamıyordum onun hareketlerini. Bu yüzden bilinçaltıma işlemiş olmalıydı.

Sertçe yutkundum. Dağ evinin etrafında esen rüzgar gece hayvanları için ince bir ıslık tutturmuştu. Esen rüzgarın aksine saç diplerim ve ensem tamamen terlemişti. Rüyanın izleri beni sürekli ezip geçerken ayağa kalktım, odanın kapısını kilitledim ve banyoya girdim. Kendi kıyafetlerimden kurtulup suyun altına girmeden önce banyonun kapısını da kilitledim. Şu üç gün içerisinde Kıvanç'ı özlemiştim. Kalbim, zihnim, ruhum ona iliklenmişti. Şimdi ondan vazgeçmem demek; kalbimin, ruhumun, zihnimin bir parçasını onda bırakmak demekti ve ben bütün bu parçalarımın bir kısmını zaten abime bırakmışken bir de Kıvanç için parçalanabileceğimi sanmıyordum.

Ezgi haklı olabilir miydi?

Belki de Kıvanç ona aşık olduğum için beni bırakmamıştı. Öyle olsaydı o kolyeyi neden taksındı, neden Onur beni çekiştirirken ellerindeki kelepçelere ve polislere rağmen bana gelmeye çalışsındı?

Başımı duşa kabininin duvarına yaslayıp zihnime susmasını söyledim. Daha fazla düşünmek istemiyordum.

Banyodan çıkıp Kıvanç'ın bornozunu giyip gardırobunun önünde durdum. Tamamen o kokuyordu. Yüzümü çamaşırlara bastırıp birkaç saniye bekledim. "Her şeyi düzelteceğim," diye fısıldadım gözlerimi açmadan. "Her şey yoluna girecek, yeniden mutlu olacağız."

İç çamaşırlarımı giyip Kıvanç'ın kazaklarından birini ve bana kapri gibi gelen şortlarından birini giydim. Saçlarımı banyoda bulduğum bir tarakla fırçalayıp başıma lacivert bornozun havlusunu doladım. Odadan çıkarken oldukça temkinli davranmış, rüyamdaki gibi bir şeyin başıma gelmemesi için oldukça yavaş çıkmıştım.

Onur yoktu.

Şömine yanıyordu ama sönmek üzere olduğu belliydi. Salon ılıktı. Kandil tipindeki gece lambaları hoş bir ışık sağlıyordu. Üzerimdeki kazağın etekleriyle suçlu bir çocuk gibi oynayarak mutfağı yürüdüm. Su ısıtıcısını fişe takıp içine biraz su döktüm. Midem ve boğazım düğün düğümdü, ondan iyi bir haber almadan bir lokma dahi yiyebileceğimi sanmıyordum.