BATAKLIK •Tamamlandı•

KIVIRCIK VE DELİ

Merhaba!
Son bölümlerde çok ağladık, biraz gülelim. Biraz kafamızı dağıtalım diye özel bir bölüm yazdım. Ömür ve Özgür ile geldim.

Sınır: 700 oy ve 1000 yorum.
💚🤎
Sınır geçilirse bölüm yarın gelecek.
Keyifli okumalar...

Özel Bölüm 1: "Kıvırcık ve Deli"

4 ay önce...

Hava oldukça kararmışken ve Bataklık'ın sokakları yine Bataklık'ın ışıkları ile aydınlanırken önündeki bardağı çevirmeye devam etti. Bardağın içindeki votkanın sallanmasını izlerken dalgın gözlerinin gerisinde onlarca düşünce geziniyordu. Annesini düşünüyordu, zavallı annesi. Kavgalı olduğu ve hasta olmasından faydalanarak annesinin imzasıyla ondan kalan şirket hisselerini almaya çalışan iki şerefsiz kardeşini vurmayı düşünüyordu.

Kardeşleri kadar şerefsiz babasının, annesinin hastalığını öğrendiğinde nereye siktirip gittiğini düşünüyordu, kim bilir yanına hangi orospusunu da almıştı giderken? Kardeşlerini vururken onu da indirse iyi olabilirdi.

Gözlerini kapatıp sıkıntılı bir nefes verdi. Kendi de pek temiz sayılmazdı, o lanet sıkıntılardan kendini buraya atıyordu. Burada çok ihtiyacı varmış gibi uyuşturucu satıyordu ve o izbe evde kalıyordu. Kıvanç'ın ona kızdığı kadar vardı bazen. Savaşmadığı için, kardeşlerini kışkışlayıp annesine ve şirketine bakmadığı için ona kızıyordu. Çocuk değil, yirmi iki yaşında bir adamdı.

Serserilikten liseyi bile bitirememişti. Üstüne annesinin hastalığı da gelince her şey karman çorman olmuştu işte.

Elindeki içkiyi tepesine dikip barmene yeniden doldurmasını işaret ettiğinde tanışıklığı olduğu barmen onun gözlerine baktı. "Abi abartmadın mı biraz?" dedi içkinin kapağını avcuna bastırdığında.

Kafasını işaret etti. "Hala ayığım, doldur." Ardından da bardağı işaret ettiğinde ikinci kez sorduğunda onun öfkeleneceğini bilen barmen sessizce bardağını doldurdu.

"Özgür?" Omzuna konan elle arkasındaki kadına döndü. Ceren. Onunla sadece... Arada bir yatıyorlardı. Ceren ondan hoşlanıyordu, ona kalsa Özgür gibi bir adamı herkes kendine isterdi. Elini onun omzundan gömleğinin düğmelerine kaydırarak karşısına geçti ve dibine sokularak sırtını bar tezgahına verdi. "Bu saatlerde pek burada olmazsın sen."

Özgür kıyak olan kafasıyla onu süzdü. Sarışın, dolgun dudaklara ve göğüslere sahip güzel bir kadındı. Hayatını eğlence üzere kurmuş, tasasız yaşayabilen nadir insanlardı. Sınırları yoktu Ceren'in. Kim olmak isterse o olurdu. Özgür'e göre herkesin sınırları olmalıydı, sınırlar karakterimizi belirlerdi. Niyeti Ceren'e karaktersiz demek değildi, sorumsuzdu.

Eğer çok gururlu bir karakteriniz varsa dik başlı olmak, boyun eğmemek, asi olmak gibi sorumluluklarınız olurdu. Her şeyi kendiniz yapar, her zorluğa kendiniz katlanırdınız. Eğer çok samimi bir karakteriniz varsa insanlardan çok fazla hançer yerdiniz mesela. Ama Ceren gibiyseniz, ihtiyacınız olduğunda ihtiyacınız olan kişiye dönüşüyorsanız sorumsuzsunuz demekti.

"Takılıyorum öyle," dedi elini onun beline koyduğunda. Çekmemesine rağmen Ceren kendini ona yasladı.

"Neden benimle takılmıyorsun?" Parmaklarını onun boynuna, sonra da ensesine kaydırarak kıvırcık sayılabilecek dalgalı saçlarına getirdiğinde tam dokunacakken bir el onun elini tuttu. Ceren'le Özgür aynı saniyelerde çatık kaşlarla arkalarında kalan kişiye döndüler. Yüzündeki ciddi ifade ile onlara bakan Ömür kızın elini ittirerek kolunu Özgür'ün omzuna koydu.