BATAKLIK •Tamamlandı•

31.SIR

Merhaba.
Elimden geldiğince çabuk atmaya çalıştım bölümü.
1500 oy ve 1500 yorum.
🖤💙

Bölüm ithafı:miraclenoir (kendisi öğleden beri bölüm bekliyor telefonu bırakmadan🖤💜)

Bölüm ithafı 2:tugcesudeyildiz2005 (kendisi bölüme sarılarak uyuyordu, canını yerim senin)

Keyifli okumalar...

Bölüm 31: "Sır"

Bazen, çocukluğumun sırtımdaki ayak izlerini hissediyordum. Sırtımdaki ayak izleri, kir ve rakı kokuyordu. Babamın varlığını asla hissedemediğim zamanlarla, annemin yokluğunu bile aramadığım zamanlar her daim sırtımda derin kırbaç yaraları gibi kalmıştı. Abim ise hep bu yaraları benim için sarıp iyileştiren adamdı. Ben onun kanatları altındaki yaralı kuş olmaya alışmıştım. Şimdi, zaman biraz daha ileri atıldığında abimin kanatlarının gölgesi artık omuzlarımı örtmüyordu.

Çıplak omuzlarıma düşen bu siyah tüyler kimindi o zaman?

Gecenin güneşle yarıldığı dakikalarda gözlerimi meraklı bir çocuk gibi onun yüzüne dikmiştim. Yatağın ortasındaydık. Bacaklarımız birbirine dolanmıştı, her zaman olduğumuz gibiydik, bir kördüğüm gibi... Bir eli bacağımda, diğer eli ise altımda kalmış, belimdeydi. Yüzü tam yüzümün hizasındayken yüzüme dökülen nefesi bana huzur veriyordu. Bütün o sancılı sürecin ardından, yeniden buradaydım, yeniden bir aradaydık. Artık geri dönüşü olmayan bir yolda olduğumuzu o kadar iyi hissediyordum ki...

Onu alıp canıma basmak istiyordum.

Alnına düşen asi tutamlar sanki onun ruhunun en büyük özelliğini ortaya serer gibiydi. Asi, dibine kadar asi bir adamdı. Ok gibi duran gece karası kaşları gevşemişti, çatılmadığı nadir anlarından biriydi sanırım. Dik burnu bu asilik başkaldırısına ilk elden destek verirken, gül kurusu dudakları hafifçe aralanmıştı ve canlı görünüyordu. Yüzünün en sevdiğim ayrıntısı, gözleri kapalıydı. Mavi bir ay gibi parlayan iri irislerine dibine kadar hastaydım. Onda sayabileceğim onlarca ayrıntı vardı ama sanırım gözleri hep başı çekerdi. Sık kirpiklerine bakarken elimi kaldırıp işaret parmağımı onun kirpiklerine sürttüm hafifçe. Kirpikleri mürekkep karasıydı.

Biz birer karakter olsaydık, eminim ki onu hayal eden kadının zihni zifiri karanlık olurdu. Ve eminim ki beni hayal ederken kullandığı mavi mürekkebi onun siyahına kurban ederdi.

Kıvanç kaşlarını çatarak bir şeyler mırıldandığında parmağımı hızla onun kirpiklerinden çektim. Uzun zamandır uyumadığına emindim, uyumasını istiyordum. Derin bir nefes alıp gülmemek için kendimi sıkarken başımı onun göğsüne yaslandım. Saat henüz altıydı, biraz daha uyuyabilirdim. Gözlerimi kapatıp kendimi onun kokusuna bıraktığımda uykunun beni sarması çok da uzun sürmedi.

Bir süre sonra, uyku beni ayıklığın uçurumuna ittiğinde pek de kibar olman bir tavırla esneyerek gözlerimi açtım. Kısa bir an eski tavanla bakıştık ve gözlerimi sonunda olması gereken yere çevirdim. Mavi gözleri, göğsümü doldurarak gözlerime oturdu. Başımı biraz yukarı kaldırıp onun gözlerine daha dikkatli baktım. Bir parmağımı omzumun bitişinde daireler çiziyordu. Gözlerinden avuçlarıma dökülen kelimeleri taşıyabilecek kadar kuvvetli bileklerim yoktu.