In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

9. The day after

(Floor)

23 mei 2017

Het is vijf na acht wanneer ik wakker schrik van mijn gsm die afgaat. Snel sta ik op, pak mijn gsm en loop de slaapkamer uit. Met Floor, beantwoord ik de oproep. 'Goedemorgen Floor het is Tineke, sorry dat ik zo vroeg bel, hoe is het?' Ça va, Anouk heeft een onrustige nacht gehad, veel pijn en zo. Ik heb haar twee maal pijnstillers gegeven. Van slapen is niet veel in huis gekomen. 'Dat kan ik begrijpen. Waarvoor ik bel, het labo zal vandaag al langskomen om onderzoek te doen in spreekkamer. De commissaris heeft hen de opdracht gegeven om dit zo snel mogelijk te doen'. Ah, weet jij hoe laat ze komen? 'Zij gingen mij bellen als ze vertrokken, ik zal u dan bellen als wij bij jullie zijn'. Dat is goed dan kom ik de Korf openen. 'Trouwens zal ik u wagen meenemen?' Als jij dat wilt doen graag. Mijn sleutels liggen in de bovenste schuif van mijn bureau. 'Dat komt in orde. Ik laat weten wanneer wij er zijn'. Dat is goed, tot straks. Wanneer ik het gesprek het afgesloten zie ik Anouk uit de slaapkamer komen. Goedemorgen lief, heb ik u wakker gemaakt? Ik geef Anouk een kus. 'Nee, ik moest naar het toilet', zegt zij. Ik had net Tineke aan de lijn, het labo komt vandaag al onderzoek doen in de spreekkamer. 'Dat is goed, moet ik daarbij zijn?' Nee dat hoeft niet, ik ga de korf wel voor ze openen. 'Dank u wel schat', zegt Anouk zacht. Moet ik u helpen met aankleden? 'Als jij wilt, het zal vandaag iets gemakkelijk worden'. In de slaapkamer help ik Anouk met aankleden. Wanneer dit gebeurt is gaat Anouk haar tanden poetsen en begin ik aan het ontbijt. Zal ik een boterham voor u smeren? 'Nee ik heb niet zoveel honger', zegt Anouk. Wat yoghurt met fruit? 'Ja dat is voldoende'. Ik pak een kom en vul deze met yoghurt en verse bosvruchten, frambozen en rode bessen. Zelf pak ik yoghurt met muesli. Ik zet mij tegenover Anouk aan tafel. Niet te veel pijn? 'Het valt nu mee, de pijnstillers zullen nog niet uitgewerkt zijn'. Zal ik straks uw deken en kussen op de bank leggen, zodat jij hier kan rusten. 'Vindt jij dat niet erg?' Natuurlijk niet. 'Ik voel mij nu al een last voor u', zegt Anouk. Dat wil ik niet horen, jij bent geen last. Het is niet meer dan normaal dat ik nu voor u zorg. Jij bent een schat. Anouk pak met haar rechter hand mijn hand vast en wrijft met haar duim over de rug van mijn hand. Pas op straks verhonger jij nog, zeg ik lachend. Ook Anouk begint te lachen.

Na het ontbijt zet ik onze kommen in de vaatwasser, Anouk pak een flesje water uit de koelkast en haar pijnstiller van het aanrecht en vertrekt ermee richting de zetel. Ik zie aan haar dat zij meer pijn heeft dan dat zij wilt toegeven. 'Schat, heb jij die lijst van de inventaris zo direct nodig?', vraagt zij nadat zij haar pijnstillers heeft ingenomen. Eigenlijk wel, als het het kan. 'Dat is geen probleem, die lijst kan ik via mijn GSM afprinten. Voilà hij is al bezig'. Super. Ik loop naar het bureau en haal de lijst uit de printer. 'Is het gelukt?' Ja zeker, ik geef hem zo meteen af aan het labo. 'Ik zat nog even te denken of er geen arts van de Orde der Geneesheren bij moest zijn, maar dat is alleen bij een huiszoeking', zegt Anouk. Dat klopt, alleen bij een huiszoeking moeten die erbij zijn om toezicht te houden op de privacy van de patiënten. Het labo gaat nu alleen de sporen onderzoeken die er zijn en deze veilig stellen. Daarnaast zullen zij ook de vaststellingen doen voor het dossier samen met Koen en Tineke. Mijn GSM rinkelt, op het scherm zie ik dat het Tineke is die belt, ik neem op. Met Floor. 'Met Tineke, wij rijden nu de straat in'. Dat is goed, ik zal de Korf open vanuit binnen. 'Oké, tot zo'. 'Zijn zij er?', vraagt Anouk. Ja, ik ga naar beneden. Gaat het lukken? 'Ja, ik red mij wel'. Als er iets is, ik heb mijn GSM bij. 'Maak u maar geen zorgen'. Ik geef Anouk nog een kus voordat ik naar beneden vertrek.

Via de binnen deur loop ik door de hal van de Korf naar de voordeur. Wanneer ik de deur open zie ik Koen en Tineke staan. Aan een wagen achter die van Koen en Tineke staan de mensen van het labo, zij pakken hun spullen. 'Floor, hoe gaat het?', vraagt Koen. Ça va. 'Met Anouk?' Redelijk wat pijn, maar psychisch gaat het wel. Zij voelt zich alleen erg schuldig tegenover Judith. 'Begrijpelijk', zegt Koen. 'Ik heb de sleutels van u wagen', zegt Tineke terwijl zij mij de sleutels overhandigd. Bedankt. 'Dat is geen probleem, het zou een beetje vreemd zijn wanneer jij speciaal voor u wagen terug naar kantoor zou moeten komen als wij naar u komen'. De mensen van het labo komen naar de voordeur gelopen, ik schud hen de hand en ga hen voor naar de spreekkamer van Anouk. Onder toezicht van Koen en Tineke verbreek ik het zegel en draai ik de deur van slot. Na het openen van de deur blijf ik even stil staan in de deur opening en kijk rond in de spreekkamer. Ik kan niet geloven wat ik zie, overal liggen papieren, de plas met opgedroogd bloed van Judith, medicijnen uit de medicijnkast die over de grond liggen.... Een zucht verlaat mijn mond. Plots voel ik een hand op mijn schouder. 'Alles komt goed, ga maar terug naar Anouk', zegt Koen. Ik draai mijn hoofd terug en kijk nog één keer de spreekkamer in. 'Als wij hier klaar zijn komen wij de verklaring van Anouk opnemen'. Ik kijk Koen aan en knik. Dit is de lijst met inventaris van de medicijnkast, ik overhandig Tineke de lijst. 'Wij zullen het nakijken'. Ook overhandig ik hen de sleutels van de Korf. Via dezelfde weg als ik ben binnen gekomen vertrek ik terug naar boven. Bovenaan de trap blijf ik even staan, voor ik de living binnen ga haal ik nog eens diep adem.

Anouk zit achter haar laptop, op de bank en ik speel op de piano wanneer er op de deur wordt geklopt. Koen steek zijn hoofd binnen, 'mogen wij binnen komen?', vraagt hij zacht. 'Daar moet ik nog eens over denken', zegt Anouk met een lach. Koen en Tineke stappen binnen. Anouk klapt haar laptop dicht en komt recht zitten. Samen lopen zij naar Anouk en begroeten haar. 'Hoe gaat het?', vraagt Tineke bezorgt. Met de pijnstillers is het goed te doen en rust natuurlijk. 'Is het gebroken?' 'Ja, mijn linker ringvinger is gebroken en er zit een fractuur aan de boven zijde van mijn schouderblad'. 'Moet dat geopereerd worden?' 'Nee, omdat het stabiel is moet dat gewoon met rust genezen, maar dat kan nog wel even duren'. 'Dat wordt voorlopig niet werken dan?', zegt Tineke. 'De eerst komende weken niet nee'. 'Dan moet jij de Korf al die tijd sluiten?' 'Ik ben al hard op zoek naar vervanging, maar dat is zo makkelijk nog niet'. Even is het stil. 'Tong ingeslikt?', vraagt Koen aan Tineke. 'Ik zit aan iets te denken', zegt Tineke. 'Dat doet zeer zeker', zegt Koen plagerig. Tineke geeft hem een klap tegen zijn schouder. 'Jij zoekt ook iemand voor de balie hé? Mijn nichtje is pas afgestudeerd als medisch secretaresse, misschien kan zij u helpen. Als jij dat ziet zitten hé'. 'Dat zou geweldig zijn', zegt Anouk. 'Ik ga haar telefoon nummer opschrijven, zij heet Eefje'. 'Geweldig, ik ga haar straks direct bellen, dank u wel'. Tineke overhandigd Anouk haar kaartje met de naam en telefoon nummer van haar nichtje op de achterkant. 'Allee is de koffie klets gedaan collega?', zegt Koen gespeeld geïrriteerd. 'Wij zijn hier om mevrouw haar verklaring op te nemen, niet om nummers uit te wisselen. Bovendien mevrouw is gelukkig getrouwd met onze lieftallige collega hier ook aanwezig'. Onnozelaar, zeg ik met een lach op mijn gezicht. Over koffie gesproken, willen jullie iets drinken?, vraag ik mijn collega's. 'Een koffie mag dat voor mij wel zijn', zegt Koen. 'Voor mij ook graag', vult Tineke hem aan. Ik heb nog water, geeft Anouk aan. Terwijl ik koffie zet in de keuken beginnen Koen en Tineke met het afnemen van de verklaring van Anouk. Nadat ik de koffie geserveerd heb neem ik plaats naast Anouk op de bank.