In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

95. Gesprek met de ouders van Lise

(Anouk)

18 april 2018

Deze middag heb ik vrijaf genomen omdat ik een afspraak heb met Lise en haar ouders. Lise gaat vandaag haar ouders vertellen dat zij op vrouwen valt. Het is voor haar al moeilijk om dit aan haar ouders te vertellen, omdat haar ouders geen voorstander zijn van een relatie tussen mensen van hetzelfde geslacht. Mijn rol is Lise te ondersteunen en eventueel kan ik het verhaal van Floor haar coming out vertellen. Ik heb dit met Floor overlegt en zij was hiermee akkoord. Ondanks dat heb ik ook nog een aantal zaken aan informatie meegenomen vanuit De Korf. Ik stap in mijn wagen en ga op weg richting het appartement van Lise. Wij hebben afgesproken om 14u. dus ik ben goed op tijd. 

Mijn wagen parkeer ik op de parking. Lise woont in een appartementencomplex voor begeleid wonen. Zij woont hier zelfstandig in een appartement, maar kan voor allerlei zaken beroep doen op begeleiders die een kantoor hebben binnen het complex.

Nummer 17, hier is het. Ik bel aan.  'Hallo dokter'. Zeg maar Anouk. 'Anouk, kom binnen'. Ik stap binnen en wacht tot Lise mij voor gaat naar de living. Leuk appartement. 'Dank u wel. Wilt u iets drinken?' Een kopje thee alstublieft. 'Zet u'. Ik neem plaats op de stoel. Even later komt Lise met twee kopjes thee richting de zetel gelopen en zet de kopjes op de tafel. Zelf neemt zij plaats op de zetel. Hoe is het met u? 'Goed. Wel een beetje zenuwachtig, maar dat is gezonde spanning'. Dat begrijp ik. Heb jij wel een beetje kunnen slapen? 'Een beetje, ik was vooral vroeg wakker. Omdat ik toch niet meer kon slapen ben ik maar begonnen aan een klad versie voor het gesprek'. Heb jij al een idee wat jij zou willen zeggen? 'Ik zie wel hoe het gesprek verloopt. Ergens weet ik wel wat ik wil zeggen'. Ik ben er voor u en wanneer nodig zal ik helpen, maar ik ga u zoveel mogelijk zelf het woord laten doen. 'Dat is niet erg'.

De bel klinkt. Lise staat op en gaat de deur openen. Zij begroet haar ouders en laat hen binnen. Wanneer zij de living binnen stappen sta ik op en begroet hen door de hand te schudden. 'Neem plaats', geeft Lise aan. Haar ouders nemen plaats op de zetel. 'Willen jullie iets drinken?' 'Koffie alstublieft', geeft Lise haar vader aan. 'Voor mij niets', zegt haar moeder. Lise kijkt mijn richting uit, ik schud mijn hoofd.

Lise zet de koffie op tafel en neemt plaats op de stoel naast mij. 'Hoe gaat het met jullie?', vraagt zij haar ouders. 'Goed', geeft haar moeder aan 'jij hebt een leuk plekje'. 'Dank u wel'. 'Waarvoor heb jij ons laten komen?', steekt haar vader direct van wal. Lise zucht. 'Als eerste wil ik jullie voorstellen aan dokter Storme, Anouk. Anouk is mijn huisarts en ik heb haar gevraagd of zij bij het gesprek vandaag aanwezig te zijn te ondersteuning van mijzelf'. 'Huisarts? Jij bent toch niet ziek?', begint Lise haar moeder. 'Nee dat is het niet, maak u daar maar geen zorgen over. Ik had graag iets anders met jullie willen bespreken. Twee jaar geleden is er een gevoel bij mij ontstaan waarvan ik eerst niet wist wat het was. Ondertussen heb ik dat wel ontdekt, maar heb ik dat al die tijd nog voor mijzelf gehouden. Vooral omdat ik weet wat jullie reactie zal zijn. Het is daarom ook dat ik jullie nu alvast wil vragen om mij eerst mijn verhaal te laten doen en daarna pas te reageren'. 'Lieverd, jij kunt toch met alles bij ons terecht', geeft haar moeder aan. Snel neemt Lise een slok van haar water. 'Pap, mam, ik val op vrouwen. Sinds enkele maanden heb ik ook een meisje leren kennen, Kristine. Kristine en ik zijn een koppel. 'Meen jij dit?', vraagt Lise haar vader. 'Ja. Kristine maakt mij gelukkig. Sinds ik haar heb leren kennen gaat het ook een pak beter met mij, ik voel mij sinds lange tijd echt gelukkig'. Het blijft stil.

'Heb jij ons voor deze onzin laten komen?', wilt de vader van Lise weten. Lise pakt haar glas water en draait haar hoofd de andere kant op. 'En u, u bent arts en u staat hier achter?' Ik begrijp dat dit voor u onverwacht komt, maar.... 'U begrijpt er juist helemaal niets van. Het is niet u dochter die met deze belachelijke uitspraak afkomt'. 'Als er iemand hier iets begrijpt van de situatie dan is het Anouk wel!', roept Lise in eens. Ik leg mijn hand op haar schouder. Niet begrijpend waar Lise het over heeft kijkt haar vader haar aan. 'Anouk valt namelijk ook op vrouwen, sterker nog zij is al enkele jaren getrouwd met een vrouw!' 'Nu begrijp ik waarom u erbij bent'. 'Nee papa, jij begrijpt er precies niets van'. Lise heeft mij gevraagd om aanwezig te zijn bij dit gesprek om dat zij wist dat u moeite heft met de gevoelens die zij heeft. Tegelijk vroeg Lise mij om eventueel iets over mijzelf te vertellen om zo, met Lise haar woorden gezegd, u te laten zien dat met de gevoelens die zij heeft zij ook een mooie toekomst te gemoed kan gaan. 'Met alle respect mevrouw, maar ik er niet van gediend, om met welke goede bedoeling dan ook, te luisteren naar het verhaal over twee vrouwen die elkaar aflikken'. 'What the fuck!', reageert Lise. Nogmaals legt ik mijn hand op Lise haar schouder. Laat maar, het is goed. 'Helemaal niet dit is gewoon totaal respectloos'. 'Ik heb geen zin om hier nog langer mijn tijd aan te verspillen. Wat jij doet maakt mij niet uit, maar ik ben ermee weg', zegt haar vader tegen Lise haar moeder. Hij staat op en verlaat het appartement. Ook Lise haar moeder staat op, geeft  mij nog een hand en verlaat dan ook het appartement.

Lise zit onderuit gezakt in de stoel met haar handen voor haar ogen. Met mijn hand wrijf ik over troostend over haar been. 'Ongelofelijk hoe grof hij reageerde. Sorry, maar dit had ik zelfs niet verwacht'. Jij hoeft u niet te excuseren. 'Hij had u met respect kunnen behandelen'. Dat had gekund, maar het is niet de eerste keer dat mensen zo reageren. Ik heb wel vaker verwijten tegen mij horen uitspreken en ik kan u verzekeren dat was niet allemaal zo beleeft zoals u vader het formuleerde. Hoe voel jij u nu afgezien van de boosheid? 'Teleurgesteld. Ik had verwacht dat zij het zouden afkeuren, maar dat zij zoveel haat koesteren...' Dit is de eerste reactie van u ouders dan reageren mensen vaak impulsief. Misschien als zij het er eens met elkaar over hebben gehad en eens hebben nagedacht over het gesprek dat zij terug contact met u opnemen. Zij zullen het dan waarschijnlijk nog altijd afkeuren, maar misschien kunnen jullie het er dan nog eens over hebben. 'Misschien wel ja. Al ben ik nu wel 100% zeker dat zij het nooit zullen goedkeuren of accepteren'. Lise kijkt mij aan, ik glimlach naar haar. Ik ben wel heel trots op u hoe jij het hebt gebracht. 'Dank u wel'. Ik heb u in de laatste maanden veel sterker zien worden en ben daarom ook zeker dat jij dit een plek kan geven. 'Het klinkt gek, maar ik ben eigenlijk wel blij dat het nu gebeurd is. Ik weet zeker dat als ik het een aantal maanden terug gebeurd was dat ik er niet zo "gemakkelijk" mee om was gegaan'. Het is goed dat jij het zelf ook ziet. Wat ga jij nu nog doen vandaag? 'Ik denk dat ik met Kristine ga afspreken, misschien samen iets gaan eten of drinken. Gewoon even mijn gedachten verzetten'. Goed idee. 'Wilt u nog iets drinken?' Nog een kopje thee graag. Lise staat op en gaat terug thee zetten.

Lise en ik hebben nog een tijdje zitten praten op haar appartement. Uiteindelijk kwam Kristine ook nog langs, omdat zij wilde weten hoe het gesprek tussen Lise en haar ouders was verlopen. Kristine en ik hebben kennis met elkaar gemaakt. Lise straalde helemaal toen Kristine er was. Ik geloof echt dat die twee een mooie toekomst met elkaar gaan hebben.