(Floor)
11 mei 2018
Het is 14u. en ik sta op het punt te vertrekken van bij Brigitte. 'He ben jij al weg?' Ja, ik ben liever niet te laat. 'Zenuwachtig?' Een beetje. 'Succes'. Merci. Dan vertrek ik.
Voor ik naar ons appartement rij stop ik eerst bij een bloemist. Ik wil niet met lege handen aankomen bij Anouk. In de winkel wordt ik overdonderd door het aantal bloemen die zij verkopen. Er zijn boeketten en losse bloemen. Op mijn gemak loop ik een rondje door de winkel.
Na even een rondje te hebben gelopen kan ik nog niet direct iets vinden. 'Kan ik u ergens mee helpen?', vraagt een verkoper mij. Hallo, ik ben op zoek naar een boeket bloemen. 'Dan bent u hier op het juiste adres. Heeft u al iets kunnen vinden naar u smaak?' Eigenlijk zit er niet echt iets bij wat ik mooi vindt. 'Wilt u zelf een boeket samenstellen?' Ik denk dat dat beter is. 'Voor wat voor situatie is het als ik vragen mag?' Het is om iets goed te maken. Heeft u daar een type bloem voor? 'Rozen, die doen het altijd goed in zo'n situatie'. Dan denk ik dat ik voor rozen ga. 'Zeer verstandige keuze. Loopt u maar even mee'. Ik volg de verkoper naar het schap met rozen. 'Wilt u één kleur rozen of mogen het meerdere kleuren zijn?' Is dat mooi meerdere kleuren? 'Absoluut, niet alle combinaties zijn even passend, maar het kan'. Is het mogelijk om die rode, witte en roze in een boeket te doen? 'Jazeker, als zou ik u wel willen aanraden om er een beetje groen bij te doen'. Als u denkt dat dat beter is dan volg ik u advies. U bent de expert. 'Dan ga ik iets samenstellen voor u'. Merci.
Met het boeket verlaat ik de winkel en loop terug naar mijn wagen. Het boeket leg ik op de passagierszetel waarop ik naar ons appartement vertrek.
Mijn wagen parkeer ik op onze parking. Ik zie Els en Judith zitten op het terras van De Korf. Judith zwaait naar mij. 'Mooi boeket!', roept zij. Ik steek mijn duim op. Els steekt haar hand op. Ik sluit mijn wagen af en loop naar de voordeur en ga de trap op. Voor de deur van ons appartement wil ik mijn sleutel in het slot steken, maar iets houdt mij tegen. Ik besluit te kloppen. Anouk opent de deur. 'He kom binnen. Jij had toch niet hoeven kloppen', zegt zij wanneer zij de deur achter mij sluit. Ik heb getwijfeld om mijn sleutels te gebruiken. 'Het is ook nog altijd u appartement'. Alstublieft, zeg ik en geef Anouk het boeket bloemen. 'Dank u wel, dat is lief'. Wij stappen naar elkaar en willen elkaar begroeten. Het gaat een beetje onwennig, maar uiteindelijk geven wij elkaar een zoen op de wang. 'Wil jij koffie?' Graag. Waar wil jij gaan zitten? 'Op de zetel is voor mij comfortabeler'. Natuurlijk.
Hoe gaat het met u? 'Ca va. Met u?' Het gaat. Ik heb u gemist. 'Ik u ook'. Hoe gaat het met de kleine? 'Die is soms flink aan het stampen en hij begint zwaar te wegen'. Ik miste hem. 'Hij u ook denk ik'. Ik glimlach. 'Waarom heb jij het gedaan Floor? Ik kan het gewoon niet begrijpen'. Vol schaamte kijk ik naar de vloer. Ik begrijp het zelf ook niet. 'Kun jij vertellen hoe het is begonnen?' Wil jij dat echt weten? Anouk kijkt mij serieus aan. Wij stonden met de collega's aan een tafel, toen was ik al enkele uren op het feest. Iedereen stond met elkaar te kletsen ik dronk van mijn wijn en stond een beetje rond te kijken. Toen viel mijn oog op een vrouw aan de bar die naar mij stond te kijken. Wij kregen oogcontact. Zij klonk met haar glas naar mij en ik zag dat zij mij bekeek. Ik knikte als begroeting naar haar. Ik probeerde verder oogcontact te vermijden, maar bleef naar haar kijken. Zij likt aan haar vinger en ging met haar hand over haar lichaam, dat wondt mij op. Toen keek zij mij met een ondeugende blik aan en likte met haar tong over haar lippen. Opnieuw probeerde ik het oogcontact te vermijden, maar ik raakte alleen maar meer opgewonden. Het was pas veel later dat ik haar terug zag in het toilet. Ik was mijn handen aan het wassen toen zij de toiletten in kwam en naast mij aan de lavabo ging staan om haar make- up bij te werken. Wij geraakte aan de praat. Na het afdrogen van mijn handen draaide ik mij om en liep tegen haar aan. Toen wij elkaar recht in de ogen aankeken kreeg ik opnieuw dat opwindende gevoel en zijn wij beginnen kussen.
'Voelde jij u tot haar aangetrokken?' Alleen seksueel. 'Zou jij seks met haar hebben gehad?' Eerlijk? Ik denk het niet, dat zou te ver zijn gegaan. En nee ik zeg dat niet omdat ik weet dat jij dat wilt horen. 'Dat zou ik inderdaad graag horen'. Ik meen het Anouk. Ik heb zo veel spijt van wat er is gebeurd en het spijt mij dat ik u zoveel pijn heb gedaan. Dat was echt mijn bedoeling niet. 'Ik weet het. De afgelopen dagen heb ik u zo gemist. Ik had u niet weg moeten sturen, dat is een foute reactie geweest. Ik kon u op dat moment echt even niet om mij heen verdragen en dan in een emotionele opwelling heb ik u koffer gepakt'. Ik kan het wel begrijpen. 'Ik heb u zo vreselijk gemist', zegt Anouk en komt dichter bij mij zitten. De tranen springen in haar ogen. Met de buitenkant van mijn hand wrijf ik over haar wang. Anouk slaat haar armen om mijn nek en wij houden elkaar stevig vast. Wanneer wij elkaar loslaten kijkt Anouk mij diep in mijn ogen aan. 'Ga alstublieft niet bij mij weg. Ik zie u zo graag. Ga niet weg'. Er is niets wat er mij aan doet denken om u achter te laten. Wij kussen. Betekend dat dat ik terug thuis mag komen? 'Nee.... Jij moet'.
Ik parkeer mijn wagen opnieuw op de oprit van Brigitte. Samen met Anouk stap ik uit en loop naar de voordeur waar wij binnen gaan. In de living zit Brigitte met Marie en Jonas. Wanneer ik de living binnenstap komt Jonas direct naar mij gerent en springt in mijn armen, ik pak hem op. 'Hoe was het?', vraagt Brigitte. Dan stapt Anouk de living binnen. Met grote ogen en een glimlach kijkt Brigitte ons aan. 'Volgens mij is het positief uitgevallen?' 'Dat is de juiste conclusie', zegt Anouk en gaat naar Brigitte om haar te begroeten. 'Neem plaats', geeft Brigitte aan. Wij gaan zitten op de zetel, ik nog altijd met Jonas op mijn schoot. 'Is alles bij gelegd?' 'Wij hebben een goed gesprek gehad en wij hebben alles uitgepraat en bijgelegd', laat Anouk weten. 'Alleen gepraat?' Allee Brigitte. 'Ja ja, alleen gepraat, maar wat niet is kan nog komen', geeft Anouk aan. 'Hoe gaan jullie nu verder?' Ik kwam eigenlijk mijn spullen ophalen, want ik mag met Anouk mee naar huis. 'Ik ben blij dat te horen'. 'Ga jij naar huis?', vraagt Jonas. Ja ik ga weer naar mijn eigen huis. 'Blijf jij hier niet meer slapen?' Nee ik ga weer terug naar mijn huis. 'Dat wil ik niet', zegt Jonas en hij begint te huilen. He grote vriend kijk eens naar mij. Wij gaan elkaar nog blijven zien he. Misschien kunnen wij nog samen naar de kinderboerderij gaan, want ik vond dat heel leuk om met jou te doen. 'Ga jij echt nog terugkomen?' Ik ga nog terug komen, maar niet direct. 'Wil jij nu nog wel bij mij blijven?' Ik ga nog even bij jou blijven. Jonas slaat zijn armen om mij heen en knuffelt mij. Ik kijk Anouk aan die verterend naar Jonas en mij kijkt.
'Willen jullie anders blijven eten?', vraagt Brigitte. 'Wij willen u niet tot last zijn', geeft Anouk aan. 'Jullie zijn mij niet tot last. Trouwens ik zou het ook wel gezellig vinden, want Victor heeft nog tot laat vergadering op zijn werk'. Misschien ook wel beter voor Jonas ook zodat wij afscheid kunnen nemen. 'Als wij echt niet tot last zijn?' 'Absoluut niet, ik ga er subiet aan beginnen'. 'Ik mag mama helpen', zegt Marie. 'Dan ben ik er zeker van dat het lekker gaat worden', geeft Anouk aan. 'Ik kan dat al goed koken. Dat heb ik van mama geleerd'. 'En u mama kan heel goed koken weet ik'. 'Heb jij al eens van mama haar eten geproefd'. 'Ja en dat was heel lekker'.
Anouk en ik hebben bij Brigitte en de kinderen gegeten. Na het eten heb ik Jonas in zijn bedje gelegd daarna ben ik mijn spullen gaan pakken. Samen met Anouk zijn wij naar het appartement gegaan en hebben wij samen een gezellige avond beleefd.
JE LEEST
In goede en slechte dagen, in liefde en geluk
FanfictionMijn verhaal gaat vooral over Floor Lommelen, de Buurtpolitie, en haar vrouw Anouk. Zij gaan voor een nieuwe stap in hun huwelijk, maar dit verloopt niet zonder slag of stoot. Houdt hun huwelijk stand of verliezen zij elkaar? Voor dit verhaal heb i...