In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

114. Babyfeest, de suprise!

(Anouk)

19 mei 2018

Gisteren was mijn laatste officiële werkdag in De Korf. Ik zal er alleen nog zijn voor administratie of vergaderingen, maar ik zal tot na de bevalling geen patiënten meer behandelen. Het voelt vreemd om De Korf tijdelijk aan iemand anders over te laten. Al weet ik dat Els goed op De Korf gaat passen. 

Ik zit achter de piano te spelen Floor zit vanop de zetel te luisteren. Het is al een tijdje geleden dat ik nog gespeeld heb, maar het gaat mij goed af. Af en toe kijken wij elkaar aan. 'Is er iets?', vraagt Floor plots. Nee. 'Vandaar de teleurstelling die van u gezicht af te lezen is'. Ik stop met spelen en draai mij richting Floor. Ik vindt het gewoon jammer dat de collega's gisteren geen tijd hadden voor een afscheidsdrankje. 'Ach, waarschijnlijk zie jij hen toch nog elke dag'. En Floor kijkt direct op haar GSM. Nou ja. 'Wat?' Mag ik dat dan niet jammer vinden? Het was toch mijn officiële laatste werkdag. Floor geeft geen antwoord en blijft verder op haar GSM bezig. Verbaasd kijk ik haar aan. Wanneer zij naar mij kijkt trekt zij ook een verbaasd gezicht. 'Zei jij nog iets?' Nee laat maar, zeg ik en loop naar de badkamer. 

Wanneer ik in de badkamer ben hoor ik de bel. Floor hoor ik praten. Ik besteed er verder geen aandacht aan. Mijn handen steek ik onder de kraan waarna ik deze over mijn gezicht heen wrijf. Met de handdoek droog ik mijn gezicht en kijk in de spiegel. Dam komt Floor de badkamer binnen. 'Anouk er is bezoek voor u'. Wie? 'Els'. Ik kom. De handdoek leg ik neer op de wastafel en loop voor Floor uit naar de living. Wanneer ik de slaapkamerdeur open zie ik een hele groep bekenden in de living staan. "Suprise!", roepen zij te gelijk. Verbaasd kijk ik hen aan. Floor legt haar handen op mijn schouders. 'Verrassing', zegt zij. Ik sla mijn handen voor mijn mond terwijl ik naar de groep toe stap. Wat is dit allemaal? 'Wij konden u laatste dag toch niet zomaar voorbij laten gaan', geeft Els aan. 'En in onderling overleg hebben wij er dan maar meteen een babyshower van gemaakt', laat Judith weten. Hebben jullie dit allemaal samen georganiseerd? 'Wij hebben dit samen georganiseerd, maar Floor is wel met het idee gekomen en zij heeft ons met u collega's van De Korf in contact gebracht', geeft Brigitte aan. Ik draai mij naar Floor. 'Ik wilde iets speciaals voor u organiseren en dacht dat jij dit wel zou waarderen'. Het is fantastisch, zeg ik en geef haar een kus. Merci. 'Ik zie u graag'. Jij bent het beste dat mij in mijn leven is overkomen. Opnieuw geven wij elkaar een kus. 'Allee tortelduifjes zet jullie op de zetel, want er komen nog verrassingen aan', laat Tineke weten. Tineke, Hannah en Els beginnen met tassen naar de keuken te brengen waaruit allemaal drank en eten tevoorschijn komt. Kunnen wij iets doen? 'Nee, jullie moeten alleen maar genieten', laat Els weten. Ik begin met iedereen te begroeten. Vanuit De Korf zijn Els, Judith, Ilse en haar man David, Frederik en zijn vrouw Sara, Tim en Eefje en haar vriend Tuur afgekomen. Daarnaast zijn ook Koen en Hannah, Tineke en Bart en Brigitte op de babyshower. En natuurlijk mijn ouders niet te vergeten. 

Wanneer iedereen een drankje heeft, de hapjes op tafel staan en iedereen plaats heeft genomen kan het feest beginnen. Koen heeft voor de muziek gezorgd, waardoor het precies lijkt of het carnaval is. Koen heeft nogal een "bijzondere" muziek keuze. Gelukkig kan iedereen erom lachen. Dan staat Floor recht en zet de muziek af. 'Floor?', zegt Koen. 'Het is maar even. Lieve familie en vrienden, bedankt dat jullie allemaal zijn gekomen. Toen ik op het idee kwam om Anouk haar afscheidsfeest te organiseren werd er blijkbaar achter onze rug ook een babyshower georganiseerd. Dat is alleen iets wat echte vrienden doen. Bedankt daarvoor'. Floor komt terug naast mij zitten. Dan staat Els op. 'Floor en Anouk, een feest zonder cadeaus is geen feest. En een babyshower zonder cadeaus is al helemaal geen babyshower. Vandaar dat iedereen iets heeft meegebracht', zegt zij al wijzend naar de cadeaus voor het raam. 'Open deze een keer op jullie gemak, hopelijk vinden jullie het leuk'. Het is super lief. Jullie hadden het niet hoeven doen, maar voor nu alvast heel erg bedankt. 

'Nu wij toch aan het speechen zijn neem ik ook maar even het woord', geeft Tineke aan. 'Ondanks dat iedereen hier bij elkaar is missen er toch twee mensen. Twee mensen die bijzonder zijn voor ons Floor, afgezien van Anouk'. Ik kijk Floor aan en zie de tranen in haar ogen ontstaan. 'Allereerst natuurlijk Floor u mama waar jij veel te vroeg afscheid van heb moeten nemen. Ik weet hoeveel zij voor u betekende en dat jij haar in deze periode vreselijk mis, al zeg jij dat niet. Dan is er nog u papa, die in het buitenland woont. Hij kan er vandaag niet bij zijn, maar ik heb hem gebeld en hij heeft een boodschap voor u ingesproken'. Tineke overhandigd haar GSM aan Floor. Ik leg mijn hoofd op haar schouder en kijk mee naar het filmpje. 

"Lieve Floor en Anouk.

Wat was ik blij om te horen dat jullie droom werkelijk ging worden, maar ook dat ik mijzelf binnenkort grootvader mag noemen.

Ik vindt het spijtig dat ik niet bij jullie in de buurt ben om alles van dichtbij mee te maken.

Al is het een hele geruststelling dat jullie zo'n fantastische, lieve vriendengroep om jullie heen hebben die er altijd voor jullie is.

Geniet nog van de laatste paar weken van de zwangerschap en ik beloof dat ik na de bevalling mijn kleinkind kom opzoeken.

Lieve Floor, papa houdt van u en in gedachten ben ik altijd bij u.

Dikke knuffel ook voor Anouk.

Papa" 

Floor staat op en gaat naar Tineke, geeft haar GSM terug en geeft haar dan een knuffel. Zij is zeer geëmotioneerd door de mooie boodschap van haar vader en om heel eerlijk te zijn moet ik toch ook een traantje wegpinken. 'Merci', zegt zij tegen Tineke. 'Dat is heel graag gedaan. Hij hoort er toch ook bij'. Floor komt terug naast mij op de zetel zitten en geeft mij een kus.

Wij hebben een leuke middag met z'n alle. Het voelt zo bijzonder al deze lieve mensen om ons heen.