In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

77. De uitslag

(Floor)

2 maart 2018

Hand in hand zit ik met Anouk in de wachtkamer van het ziekenhuis. Gisteren heeft Charlotte Van Damme, dokter Van Damme, gebeld dat zij de uitslag binnen heeft. Afgelopen week leek tergend traag voorbij te gaan. 's Nachts kon ik vaak niet slapen, omdat ik lag te piekeren over de uitslag. Op mijn werk had ik het moeilijk om mij volledig te focussen. Ik heb zelfs soms niet aan ons kindje gedacht. Vele vragen heb ik mijzelf afgevraagd; ga ik de geboorte van ons kindje nog meemaken, gaat Anouk mij nog graag zien als ik kaal ben van de chemo of geen borsten meer heb na de amputatie en nog vele vragen meer. 'Floor?' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk Anouk aan. 'Ca va?' Ik knik voorzichtig. 'Het komt wel goed'. Ik glimlach en geef haar een kus.

Naarmate de tijd van onze afspraak dichterbij komt hoe meer de spanning in mijn lichaam zich opbouwt. Ik begin mijn vingers te kraken, een typische tic voor als ik zenuwachtig ben. Anouk legt haar hand op de mijne en kijk mij recht in mijn ogen aan. Sorry, zeg ik zacht. Weer houden wij elkaars hand vast. 

'Mevrouw Lommelen', zegt dokter Van Damme die naast ons ik komen staan. Ik schud haar de hand. Anouk begroet haar oude studie genoot met een zoen. 'Dat is een tijd geleden dat wij elkaar hebben gezien'. 'Dat kunde wel zeggen', antwoord Anouk. 'Hoe verloopt de zwangerschap?' 'Wij mogen niet klagen'. 'Fijn om te horen. Jullie mogen mee lopen'. In de spreekkamer zetten Anouk en ik ons op de stoelen. 'Hoe gaat het  met u', vraagt dokter Van Damme. Ik ben gespannen, heb veel stress gehad. 'Dat is heel logisch. Ik heb de resultaten hier voor mij liggen en ik heb goed nieuws. Uit de weefsel punctie is gebleken dat het weefsel, dat wij hebben afgenomen, alleen maar goedaardige cellen bevat. Dat geldt voor beide knobbeltjes in de borst, maar ook voor het weefsel dat wij hebben verwijdert uit de oksel. De lymfeklieren zijn dus bespaart van de afwijkende cellen'. Betekend dat dat het geen kanker is? 'Het is inderdaad geen carcinoom', bevestigd dokter Van Damme. 'Dan heb ik ook nog de uitslag van de DNA test. Ook hier heb ik goed nieuws over. Beide testen, dus de BRCA 1 alsook de BRCA 2 test zijn negatief. Dat betekend dat u geen verhoogd risico heeft op de ontwikkeling van borst of eierstokkanker'. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Even sluit ik mijn ogen en kijk daarna Anouk aan. Een grote glimlach ontstaat op haar gezicht. Ik pak haar hand vast. 'Dit moet een heel opluchting zijn voor u', zegt dokter Van Damme. Zeg dat wel, het is een pak van mijn hart. 'Toen u hier vorige week wegging twijfelde u erg of u Anouk zou meenemen naar deze afspraak. U was bang om slecht nieuws te krijgen en, zoals u het zelf zei, Anouk hier mee op te zadelen. Wat heeft u toch gebracht om met Anouk te praten zodat zij mee is gekomen vandaag?' Niet begrijpend wat dokter Van Damme hiermee bedoelt kijkt Anouk mij aan. Ik wilde Anouk niet meenemen, ik was eigenlijk van plan om haar zelfs de waarheid niet te zeggen. Ik wilde geen last voor u zijn, zeg ik terwijl ik Anouk aankijk. Al glimlachend schud Anouk haar hoofd. Maar toen ik thuis kwam stond Anouk mij op te wachten. Wij hebben toen meteen met elkaar gesproken en door de bezorgdheid en haar liefde naar mij toe heb ik meteen open kaart gespeeld. 'Ik ben blij te horen dat u de juiste keuze heeft gemaakt'. 

'Wat staat er nu nog te gebeuren?', vraagt Anouk. 'Wil jij een operatie uitvoeren?' 'Persoonlijk zou ik er voor willen kiezen om de knobbeltjes in de borst preventief te laten verwijderen, gewoon omdat het afwijkende cellen zijn. Mochten het de "klassieke" vorm knobbeltjes zijn dan had ik gezegd laat maar zitten'. 'Dat begrijp ik'. En wat ik mij voorstellen bij zo'n operatie? 'U zal worden opgenomen in het ziekenhuis voor een dag opname. Omdat de knobbeltjes niet onder lokale verdoving verwijderd kunnen worden zal dit onder algehele narcose moeten gebeuren. Door middel van een kleine incisie worden de knobbeltjes verwijderd. Dit zal hooguit een half uurtje duren. Daarna komt u terug op de afdeling en wanneer u parameters goed zijn, dus u maakt geen koorts, geen grote hoeveelheid bloed verlies, slecht uit narcose komen, dan kan u een paar uur later weer naar huis'. Oké. 'Dat is een ingreep van niets, schat'. En wanneer zou dat kunnen gebeuren. 'Liefst zo snel mogelijk neem ik aan in verband met de zwangerschap?' 'Die is pas voor juni uitgerekend', zegt Anouk. 'Ik ga in mijn agenda kijken. Vrijdag 16 maart, dat is over 2 weken'. Ik kan dat wel regelen met mijn werk. 'Wat doet u voor werk?' Hoofdinspecteur bij de lokale politie. 'De eerste 2 a 3 dagen raad ik aan om geen fysiek werk te verrichten'. Dan regel ik wel met de commissaris dat ik dat weekend ook niet werk. Ik zie het niet zitten om dan 2 dagen papierwerk te doen. 'Nee alstublieft niet anders kan ik terug naar het ziekenhuis met u', zegt Anouk. Hoe bedoel jij? 'Jij twee dagen aan een stuk papierwerk doen, dan kan ik u afvoeren naar de psychiatrie'. O geestig hoor lief. Anouk en Charlotte moeten lachen. 'Hebben jullie verder nog vragen?' Nee alles is duidelijk. Anouk schud haar hoofd. 'Mochten jullie toch nog vragen hebben of andere zaken die jullie willen bespreken neem gerust contact met mij op'. 'Dat gaat goed komen', antwoord Anouk. Bedankt voor de goede zorgen. 'Dat is graag gedaan'. 'Leuk om u weet te hebben gezien', zegt Anouk. 'Ik vindt het ook leuk. wij moeten eens iets gaan drinken'. 'Dat gaan wij zeker doen'. 'Tot over 2 weken'. Wij verlaten de spreekkamer.

'Opgelucht?', vraagt Anouk mij, wanneer wij staan te wachten voor de lift. Absoluut. 'Nog 2 weken en jij bent er helemaal vanaf'. Ik sla een arm om haar middel en geef haar een kus. Drinken wij nog een koffie in de cafetaria beneden? 'Heb jij daar nog tijd voor?' Mijn dienst begint pas om 15 uur. 'Oh dan hebben wij nog alle tijd'. Ga jij vanmiddag nog werken? 'Ik ga misschien een beetje administratie doen in De Korf en ik wil sowieso Ilse laten weten hoe het hier is afgelopen'. Natuurlijk. Wij stappen de lift in.

Lief, ga jij mee over 2 weken als ik wordt geopereerd?, vraag ik waarna ik een slok neem van mij koffie. 'Wat is dat nu weer voor vraag, natuurlijk ga ik mee. Ik laat u niet nogmaals alles doormaken in u eentje'. Met een dankbare blik kijk ik haar aan. 'Maar wel op één voorwaarde schat'. En die is? 'Dat ik u koekje mag hebben'. Met veel liefde schenk ik mijn koekje aan de mooiste en meest sexy mama in spe. 'Ik ken anders ook een hele lekkere bijna mama. En laat die nu toevallig tegenover mij aan dit tafeltje zitten'. Ik zie u graag. 'Ik zie u ook heel graag'.