In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

110. Met liefde opgevangen

(Floor)

7 mei 2018

Na even rond gereden te hebben ben ik aangekomen bij Brigitte. Mijn wagen parkeer ik langs de straat. Ik bel aan, Brigitte doet open. Wanneer zij mij ziet schrikt zij. Mijn ogen zijn bloed doorlopen van het huilen. 'Floor, wat is er? Kom binnen'. Ik stap bij Brigitte binnen. 'Zet u', zegt Brigitte wanneer wij in de living zijn. Zij komt naast mij op de zetel zitten en legt haar arm om mij heen. 'Er is toch niets met de baby he?' Ik schud mijn hoofd. De tranen veeg ik van mijn gezicht. Ik heb Anouk vertelt over gisteravond. Wij hebben ruzie gemaakt. 'Floortje....' Zij wilt mij niet  meer zien. Brigitte pakt mijn steviger vast en troost mij. 

Ik kwam terug van de apotheek en Anouk was op het appartement. Ik dacht dat zij wilde praten, maar toen viel mijn oog op een weekendtas. Anouk heeft deze ingepakt met mijn kleding en heeft mij gevraagd om een aantal dagen weg te gaan. Zij kan mij nu niet om zich heen hebben. Anouk is teleurgesteld in mij en dat vindt ik nog het ergste. Als zij boos was op mijn dan was dat vervelend, maar teleurgesteld... dat doet pijn. 'Ik denk dat Anouk ook geschrokken is, omdat zij dit niet van u had verwacht', zegt Brigitte. Dat klopt. Ik begrijp ook niet wat mij zover heeft gedreven. Het gaat super goed tussen Anouk en mij, wij houden van elkaar, hebben het goed. Ik wil niet eens iemand anders. 'Drank heeft hier ook een rol bij gespeeld'. Natuurlijk, maar dat kan ik niet de schuld geven, want ik ben degene die de fout heeft gemaakt. Ik ben gewoon stom geweest. Weet jij wat nog het gekste is?, vraag ik terwijl ik Brigitte aankijk. Gisteren rond dit uur waren wij nog samen het geboortekaartje aan het ontwerpen. Opnieuw ontsnapt er een traan. 'Het komt goed Floor. Anouk heeft even tijd nodig om dit te verwerken. Zij reageert ni ook heftiger op allerlei dingen door de zwangerschap. Natuurlijk wat jij hebt gedaan is ook niet slim geweest, maar dat weet jij gelukkig zelf ook wel'. 

'Waar ga jij nu naartoe?' Dat weet ik niet. Ik denk dat ik maar een aantal dagen op hotel ga. 'Waarom blijf jij niet hier?' Ik kan toch niet zomaar in u gezin inbreken. 'Dat doe jij ook niet, want ik vraag het u?' Meen jij dat? 'Absoluut'. Maar ik wil iets terug doen voor mijn verblijf hier. 'Doe niet zo gek'. Ik men het. 'Dan weet ik wel iets voor u'. Zeg maar op. 'Jij mag samen met mij de kinderen ophalen van school'. Ik ben mee. Wij staan op van de zetel. 'Kom eens hier', zegt Brigitte. Ik draai mij om naar haar. Zij legt haar handen op mijn gezicht en met haar duimen veegt zij de tranen van onder mijn ogen. 'Zo, nu kun jij fatsoenlijk de straat op'. Merci.

Nadat wij Jonas en Marie, de kinderen van Brigitte, zijn gaan afhalen zijn wij terug bij Brigitte thuis aangekomen. Ik heb plaats genomen op de zetel. Brigitte is boven de logeerkamer voor mij gereed gaan maken en de kinderen zijn aan het spelen. Even ben ik alleen.... 

'Floor? Het eten is klaar', hoor ik iemand zeggen. Ik open mijn ogen en zie Julia, Brigitte haar oudste dochter, naast mij op de bank zitten. He meid, zeg ik. 'Het eten is klaar, als u wilt kan u meteen aan tafel komen'. Ik kom eraan. Julia staat op en loopt richting de eettafel. Ik wrijf in mijn ogen en ga rechtzitten. Dan komt Brigitte naar mij gelopen. 'Goed geslapen?' Ja, sorry. 'Daar hoef jij geen sorry voor te zeggen. Jij zal het nodig gehad hebben'. Blijkbaar. 'Het eten is klaar, ik weet niet of jij bij ons aan tafel wilt eten of dat jij liever even alleen wilt zijn?' Nee, natuurlijk kom ik aan tafel eten. 'Dan ga ik u bord bijzetten'. Brigitte staat op en loopt naar de keuken. Ook ik sta op en ga naar de tafel. Het gezin zit al aan tafel. Ik loop naar Vincent en begroet hem met een zoen. 'Neem plaats', zegt hij uitnodigend. Merci. 'Wil jij naast mij komen zitten?', vraagt Jonas, de jongste van de kinderen. Natuurlijk wil ik naast jou komen zitten. 'Yes', roept hij terwijl hij zijn armen in de lucht steekt. Brigitte zet een bord voor mij op tafel neer een geeft Jonas een aai over zijn hoofd. 

Iedereen schept eten op. 'Zal ik eten opscheppen voor u Jonas?, vraagt Victor. 'Nee, Floor moet dat doen'. 'Wilt Floor dat voor jou doen?' 'Wil jij eten voor mij pakken Floor?', vraagt Jonas. Natuurlijk wil ik dat. Ga jij zeggen hoeveel? 'Ja'. Met één hand ondersteun ik het bord dat Jonas vast heeft en met mijn andere hand schep ik het eten op het bord. 'Dank u wel', zegt Jonas. Graag gedaan. Dan schep ik voor mijzelf op. 'Eet smakelijk', zegt Victor. Smakelijk. 

Na het eten zijn Julia en Alexander samen met Victor bezig aan hun huiswerk. Marie en Brigitte spelen een spelletje in de living. Ik ben in de tuin gaan zitten. Op mijn GSM ben ik bezig een bericht naar Anouk te sturen. 

Lief,

Het spijt mij dat ik u zo gekwetst heb.

Ik begrijp erg goed dat jij boos bent.

Daarom respecteer ik u keuze om mij de komende dagen niet te willen zien.

Via dit berichtje wil ik u laten weten waar ik verblijf.

De komende dagen mag ik bij Brigitte blijven logeren.

Wanneer jij er klaar voor bent hoop ik iets van u te vernemen.

Ik hoop zo erg dat dit niet het einde van ons is. 

X

Net wanneer ik het bericht naar Anouk heb verstuurt komt de kleine Jonas naar mij gelopen en komt voor mij staan. Dag Jonas. Ik stop mijn GSM in mijn broekzak. 'Mijn mama heeft gezegd dat jij een beetje verdrietig bent'. Dat is waar. 'Heb jij ook moeten huilen?' Wel een beetje. Dan haalt hij zijn hand van achter zijn rug en legt een beertje op mijn benen. 'Jij mag Teddy hebben om mee te slapen dan ben jij een beetje minder verdrietig', zegt hij. Wat lief van jou, maar wil jij niet met Teddy slapen? 'Nee is slaap met Boumba'. Ik vindt het heel lief van jou. Kom eens hier. Ik til Jonas op mijn schoot en geef hem een knuffel. Samen blijven wij nog even in de tuin zitten. 

Brigitte komt naar mij gelopen. 'Ah hier is hij', zegt zij wanneer zij Jonas op mijn schoot ziet zitten. Hij kwam zijn beertje brengen zodat ik minder verdrietig ging zijn. Wij hebben even geknuffeld en zojuist is hij in slaap gevallen. 'Hij heeft u graag'. Ik vindt hem ook een schatje. 'Het is een kleine hartendief'. Daar gaan jullie later nog veel mee te stellen krijgen. 'Daar vrees ik ook voor. Zal ik hem overnemen?' Dat hoeft niet, ik loop wel even mee. Ik pak Jonas goed beet en sta op. 'Lukt het?' Zeker. Samen met Brigitte loop ik naar binnen. 

Wanneer wij in de living staan opent Brigitte de deur naar de gang. 'Zal ik u tas gelijk mee naar boven nemen?', vraagt Brigitte. Die staat nog in mijn wagen. Ik haal die straks wel. 'Mag ik hem pakken', vraagt Alexander. Natuurlijk. Mijn sleutel zit in mijn jaszak. Alexander springt op van de zetel en loopt naar mijn jas. 'Is het deze?', vraagt hij zacht. Ik knik naar hem. Dan opent hij de voordeur en gaat naar mijn wagen. 'Marie, ga jij mee dan kun jij alvast u tanden poetsen'. 'Slaap zacht papa', zegt Marie voor zij naar ons komt. 'Slaap lekker Marie', zegt Victor. Ik volg Brigitte de trap op en naar de kamer van Jonas. Voorzichtig leg ik hem in zijn bedje. Heeft hij een pyjama? 'Onder zijn kussen. wil jij hem dat aandoen dan ga ik Marie helpen?' Tuurlijk. Ik trek Jonas zijn t- shirt en jeans uit en trek hem dan zijn pyjama aan. zijn dekbed leg ik over hem heem en stop hem in. Ik blijf nog even naar hem kijken dan geef ik een zoen op zijn hoofdje en verlaat zijn kamer. 

Ik sluit net de kamerdeur van Jonas als Alexander met mijn tas bovenaan de trap verschijnt. 'Zal ik u tas in u kamer zetten Floor?', vraagt hij. Maar vent toch, jij had die tas toch niet naar boven hoeven brengen. 'Ik heb het graag gedaan'. Kom dan meen ik hem over. Dank u wel. Alexander gaat terug naar beneden. Ik pak de tas op. 'Slaap zacht Floor', zegt Marie voor zij haar kamer binnen gaat. Slaap lekker Marie. Marie geeft Brigitte nog een knuffel en een kus en gat dan haar kamer binnen. 'Zal ik u naar u kamer brengen?, vraagt Brigitte. Ik weet de weg nog wel. Wij moeten lachen. 'Pak op u gemak uit en als jij wilt mag jij altijd nog naar beneden komen'. Ik kom zo nog wel naar beneden. 'Dan zie ik u zo'. Brigitte? 'Ja?' Bedankt. 'Jij bent altijd welkom'. I know. 

Ik lig in mijn bed en bekijk de foto van de echo. Er wordt op de deur van de kamer geklopt. 'Heb jij nog iets nodig?', vraagt Brigitte die om de hoek van de deur kijkt. Nee merci. 'Ca va een beetje?' Mwa, antwoord ik. Brigitte komt de kamer binnen en zet zich op de rand van het bed. Gek he. Hij is er nog niet eens en toch mis ik hem al. 'Jij houdt al van hem dan is het niet gek dat jij hem mist'. Ik blijf naar de foto kijken. 'Heb jij Anouk nog gehoord?' Nee niets. Ik heb haar vanavond een bericht gestuurd om haar te laten weten dat ik hier verblijf en om haar nogmaals te zeggen hoeveel spijt ik heb van hetgeen ik heb gedaan. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik ook niet had verwacht dat zij zou antwoorden. 'Probeer een beetje te slapen'. Ga ik doen. 'Slaap lekker'. Slaap lekker.