In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

27. Het gesprek

(Floor)

29 juni 2017

Gespannen blijf ik nog even in mijn wagen zitten nadat ik geparkeerd heb op de parking van het commissariaat. Het is alweer even geleden dat ik hier was en de laatste keer was het ook niet met een erg positieve afloop. Ik hoop dat ik de commissaris kan overtuigen van het feit dat het beter met mij gaat, waardoor ik opnieuw mag beginnen. Na nog een diepe zucht stap ik uit mijn wagen en ga het commissariaat binnen. Hallo Patrick, zeg ik wanneer ik aan de balie sta. 'Hier zie ons Floor. Wat ben ik blij om u weer te zien'. Ik ben ook blij om u weer te zien. 'Jij hebt een afspraak met de chef zeker?' Ik knik kort. 'Zo te zien ben jij zeer zenuwachtig'. Opnieuw knik ik. 'Jij gaat dat goed doen. De chef is in zijn kantoor'. Merci, zeg ik waarna ik door loop naar de teamruimte. Er is niemand van mijn directe collega's aanwezig, waarschijnlijk rijden zij allemaal patrouille. Ik klopt op de deur van het kantoor van onze commissaris. Wanneer ik toestemming krijg sta ik naar binnen en sluit achter mij de deur.

'Hoe gaat het met u?, vraagt de commissaris mij. Het gaat goed. Ik ben rustiger dan een maand geleden, heb verschillende afspraken gehad bij de korps psycholoog en ook thuis gaat het veel beter wij maken zelfs al weer plannen voor de toekomst. 'Dat is fijn om te horen en ik moet eerlijk bekennen dat ge er een pak beter uitziet, minder gestresseerd'. Bedankt commissaris. 'Ik heb het verslag van de korps psycholoog gelezen en ook daar staat alleen maar positief commentaar in. Haar advies op de vraag of gij geschikt bent om terug te komen werken is ook positief.' Dat is een pak van mijn hart. 'De afgelopen tijd hoorde ik regelmatig van de collega's dat zij contact met u hebben gehad en in het begin hoorde ik vaak hun bezorgdheid of u'. Ik heb tijdens mijn verlof geregeld contact gehad met de collega's of wij hebben afgesproken om te lunchen, uit te gaan of voor een babbel. Zij hebben mij allemaal gesteund in de afgelopen periode en niet alleen mij maar ook Anouk kon altijd bij hen terecht. 'Het is mooi om te horen hoe sterk de band is binnen het team. Zoals ik al zei ik hoorde regelmatig verhalen over u en hoorde ook de verandering die gij doormaakte. Het doet mij deugd om u zo hier te zien zitten, want om eerlijk te zijn toen ik u op verlof stuurde ben ik bang geweest dat ik u niet meer terug zou zien. Ik was erg bezorgd over het feit dat gij dit alles te boven zou komen.' Het is een hele zware periode geweest en ik heb diep gezeten. De gesprekken met de korps psycholoog hebben erg geholpen aan mijn herstel. Ik heb mijzelf beter leren kennen en mijzelf daarom ook beter leren begrijpen, hierdoor heb ik meer rust gekregen. 'Hoe staat gij tegenover het incident?' Dat blijft moeilijk. Ik had mijn vrouw kunnen verliezen tijdens een serieus geweldsincident dat voor mijn ogen afgespeeld had kunnen worden. Op dat moment kon ik niet meer helder nadenken. Het enige dat voor mij belangrijk was, op het moment dat ik wist dat het om Anouk ging, was haar het er levend vanaf laten brengen. 'Het is te begrijpen. Ik vindt het bijzonder om te horen dat gij ook zelf zegt dat gij eigenlijk niet in staat was om deel te nemen aan deze actie. Dat is wat ik tussen de regels door versta'. Dat is ook zo. Wat natuurlijk ook geen voordeel is geweest is het feit dat Femke en ik als eerste ploeg daar aanwezig waren. Hierdoor heb ik meteen de leiding genomen en deze niet meer afgestaan. 'Positief was dat niet, maar dat kunnen wij niet regisseren. Ik heb later Tineke haar verslag gelezen over het uitvoeren van de procedure en daar wil ik u voor complimenteren. Gij hebt de juiste beslissingen genomen, duidelijk gecommuniceerd naar u collega's toe en gij hebt gezorgd voor de veiligheid van u collega's en de slachtoffers'. Ik heb gedaan naar wat ik dacht dat het beste zou zijn. 'Hoe staat gij zelf tegenover het opnieuw opnemen van u functie?' Ik zou heel graag weer willen beginnen met werken en ik hoop, door dit gesprek, dat ik u heb kunnen laten zien dat ik er ook klaar voor ben. Ik voel dat ik er klaar voor ben. De commissaris kijkt terug naar de papieren die hij op zijn bureau heeft liggen, waaronder het verslag van de korps psycholoog en het verslag dat Tineke heeft gemaakt over de arrestatie van Jappe. Zenuwachtig blijf ik de commissaris aanstaren. Dan gaat hij rechtop in zijn bureaustoel zitten met zijn armen over elkaar en staart hij ook mij aan. Het is even stil.

Inspecteur Lommelen.... Welkom terug.