In goede en slechte dagen, in liefde en geluk

14. Lafaard!

(Floor)

23 mei 2017

He Tin. 'Hey Floor, hoe gaat het?' Ça va. Wat kan ik voor u doen? 'Zou jij sebiet naar het commissariaat kunnen komen?' Naar het commissariaat? Moet Anouk ook mee? 'Nee dat hoeft niet.' Is er iets aan de hand? 'Het is beter dat ge dat persoonlijk hoort'. Tin, moet ik mij zorgen maken? 'Dat is niet nodig, maar het is wel beter dat jij langskomt. Is het mogelijk om nu nog langs te komen?' Dat weet ik niet. Anouk haar ouders zijn hier, ik heb hen net alles verteld en Anouk ligt op bed. 'Zou jij het met hen willen bespreken. Ik zou het u niet vragen als het niet belangrijk was'. Ik zal het hen zo vragen. 'Laat mij zo even iets weten'. Als het niet gaat laat ik het weten, anders hoor jij mij niet meer. 'Dat is goed'.

Ik leg af. Sorry, dat was Tineke, ik moet naar het commissariaat komen. Hebben jullie misschien nog even de tijd om hier te blijven? Ik zou niet willen dat Anouk helemaal alleen is als zij wakker wordt. 'Natuurlijk willen wij dat', zegt Annelies. Ik weet niet hoelang het gaat duren. 'Dat is niet erg, wij blijven tot jij terug bent'. Blijf anders eten als jullie willen. Ik zal iets meebrengen op de terugweg. Lusten jullie Chinees? 'Jij moet zoveel moeite niet doen. Wij zijn al blij dat wij kunnen helpen'. 'Doe jij maar rustig aan, ik zou niet willen dat u straks ook iets overkomt', zegt Brent. Merci alvast, zeg ik terwijl ik mijn jas aantrek. Snel pak ik mijn sleutels uit de lade en vertrek.

Onderweg blijf ik mijzelf afvragen waarom ik naar het commissariaat moet komen. Zou er toch iets met een collega zijn gebeurd? Waren daarvoor de ambulances aan het commissariaat? Over wie zou het gaan? Heeft het iets met mij te maken? Ben ik in fout gegaan bij de arrestatie van Jappe? De vragen blijven maar door mijn hoofd spoken. Ik overloop luid op wat ik gedaan en gezegd heb in de voorbereiding van de arrestatie van Jappe. Ook de arrestatie zelf overloop ik luidop. Ik weet dat ik officieel niet de leiding had mogen nemen, zeker omdat Tineke erbij was. Wanneer er iemand met een hogere graad aanwezig is zal hij of zij het bevel voeren. Tineke is nog altijd hoofdinspecteur en ik inspecteur, dus een graad lager op de ladder. Maar in deze situatie zullen het mij toch niet kwalijk nemen. De commissaris alleszins niet, maar die moet natuurlijk ook verantwoording afleggen. En in het rapport van Koen en Tineke zal ook staan vermeld dat ik de leiding had over de arrestatie.... Hoe dan ook er moet iets zijn waardoor ik af moet komen.

Nadat ik mijn wagen heb geparkeerd op de parking loop ik het commissariaat binnen. Patrick is druk bezig achter de balie, maar wanneer hij mij ziet stopt hij met zijn werkzaamheden. 'Floor, hoe is het met u?' Eerlijk, ik heb mij al beter gevoeld. 'Dat geloof ik graag. Hoe is het met uw vrouw?' Naar omstandigheden redelijk. Zij heeft geluk gehad. 'Dat heb ik gehoord ja. Wens haar beterschap van mij'. Ga ik doen, merci. Is Tineke binnen? 'Ja die is er'. Ik loop de teamruimte binnen. Koen zit samen met Robin en Tom aan de vergadertafel. Wanneer hij mij ziet knikt hij in mijn richting. Ik loop verder door, Brigitte komt haar bureau uitlopen. 'He schattie, ça va met u?' Ça va. 'Ik spreek u straks', zegt zij wanneer zij terug haar bureau binnen loopt. Tineke staat in de deuropening van het kantoor van de commissaris. Ik kuch zachtjes waardoor zij omkijkt. 'Goed dat jij er bent, kom binnen'. De commissaris komt naar mij gelopen en pak mij vast. 'Gaat het een beetje met u meiske?' Waarom moest ik zo snel komen? 'Zet u efkes'. Ook Tineke en de commissaris gaan zitten, dan neemt hij het woord. 'Ik heb aan Tineke gevraagd om u te bellen met de vraag of jij naar hier kon komen, ik vind namelijk dat jij dit persoonlijk moet horen in plaats van via het journaal of dergelijk'. Heeft het met dat incident met die ambulances hier te maken? 'Ja daar heeft het mee te maken. Het zit namelijk zo...'. Dan neemt Tineke het woord. 'Nadat wij Anouk en u geëscorteerd hebben naar het ziekenhuis zijn wij naar Jappe gegaan. Wij hebben met zijn arts gesproken, zijn toestand is stabiel gebleven en de arts zag daarom ook geen reden meer om hem daar te houden. Koen en ik hebben hem meegenomen. Voordat wij hem gingen verhoren hebben wij hem in de cel geplaatst. Wij hebben het dossier in orde gemaakt en hebben toen aan Robin en Tom gevraagd of zij Jappe uit de cel wilde gaan halen. Niet veel later komt Robin naar ons dat wij mee moeten komen omdat er iets gaande is. Beneden aangekomen zien wij Jappe op de grond liggen en Tom zit naast hem. Robin vertelt ons dat zij Jappe hebben gevonden in zijn cel ,hangend aan zijn spijkerbroek. Hij heeft zichzelf proberen verhangen'. Wat?, vraagt ik verontwaardigd. 'Robin en Tom hebben hem losgesneden en Tom is begonnen met reanimeren. Koen heeft meteen de ambulance gebeld'. Is hij...? 'Nee. Twee ambulance teams en de MUG arts hebben hem hier gestabiliseerd. Toen zijn toestand het toe liet hebben zij hem meegenomen naar het ziekenhuis'. Ik kijk de commissaris aan. 'De arts houdt mij op de hoogte van zijn toestand. Ik heb Obi en Aziz naar het ziekenhuis gestuurd voor bewaking'. Die zal voorlopig niet gaan lopen. 'Dan is er nog iets', zegt de commissaris. Ik wend mijn blik weer naar Tineke. 'In zijn cel vonden wij een briefje, het is gericht aan Anouk. Blijkbaar heeft hij dat in het ziekenhuis geschreven'. Tineke overhandigd mij het briefje.

Voor dokter Storme,

Ik heb enorm veel spijt van mijn daad.

U die zoveel voor mij heeft betekend en gedaan.

Wat mij bezielde weet ik niet.

Ik vraag niet om vergiffenis, want niets kan mijn daad tegenover u en tegenover Judith goedmaken.

Zelfs de eventuele gevangenisstraf waartegen ik kijk kan dat niet.

Daarom heb ik besloten om mij de enige juiste straf te geven.

Ik heb al één leven verwoest en dat is er al één te veel.

Leven met de dood van iemand op mijn geweten kan ik niet.

Bedankt voor al uw hulp en zorg.

Jappe