Mijn verhaal gaat vooral over Floor Lommelen, de Buurtpolitie, en haar vrouw Anouk. Zij gaan voor een nieuwe stap in hun huwelijk, maar dit verloopt niet zonder slag of stoot. Houdt hun huwelijk stand of verliezen zij elkaar?
Voor dit verhaal heb i...
Twee warme lippen drukte zich op de mijne. Ik kuste ze teder terug. Bij het openen van mijn ogen zie ik Anouk zitten op de rand van ons bed. 'Goedemorgen zoet', zegt zij, 'goed geslapen?' Na zo'n heerlijke nacht met de mooiste en liefste vrouw...? 'Ik ben naar de bakker geweest en heb ontbijt gehaald. Nu kom ik u een ontbijtje op bed brengen', zij wijst naar het nachtkastje. Zo lief. Ik kom recht zitten en geef Anouk nog een kus. Samen genieten wij op bed van ons ontbijt. 'Wat zou jij vandaag willen doen?', vraagt Anouk wanneer wij klaar zijn met ontbijten. Van u genieten, de hele dag. 'Dat is geen slecht idee. Laten wij anders al eens een begin maken'. Anouk zet het dienblad op de grond naast het bed en draait zich terug naar mij. Haar rechter hand legt zij in mijn hals en kust mij op mijn lippen. Zij komt tussen mijn benen zitten met haar benen over de mijne. Haar hand gaat onder mijn shirt en legt deze op mijn buik. 'Schat, ik wil iets met u bespreken', zegt Anouk plots zeer serieus. Toe maar. 'Heb jij ooit al eens gedacht aan kinderen'? Even kijk ik haar verbaast aan. Hoe kom jij daar ineens op?, vraag ik. 'Gewoon... het was een kind of een puppy', zegt zij met een glimlach. Ik geef haar een duw waardoor zij met haar rug op het bed komt te liggen. Ik ga op haar zitten, zet mijn handen naast haar hoofd en fluister dan zachtjes in haar oor; ik wil niets liever dan met u samen een kindje. 'Echt waar?', vraagt Anouk verbaasd. Mijn antwoord bevestig ik met een intense kus. En trouwens... die puppy zal er ooit ook nog wel komen hoor. 'Yes', zegt Anouk. Ik ga naast haar op het bed liggen. Hoe had jij het eigenlijk voorgesteld wij twee samen een kindje maken, want met veel oefenen gaan wij het niet redden denk ik. 'Er zijn verschillende manieren om zwanger te geraken', begint Anouk. Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht, zeg ik eerlijk. Ik zou graag een kindje van ons twee hebben. 'Jij bedoelt een kindje dat één van ons gedragen heeft?'. vraagt Anouk. Ja of klinkt dat heel gek? 'Nee hoor, eigenlijk gaat mijn voorkeur daar ook naar uit'. Wij moeten dan wel veel keuzes gaan maken willen wij echt aan dit traject beginnen. Anouk stopt een pluk haar van mij achter mijn oor. Ik kijk haar aan, met u wil ik ECHT aan dit traject beginnen, zeg ik. 'Geweldig, mama'.
Het ochtend zonnetje schijnt onze slaapkamer binnen. Anouk staat onder de douche terwijl ik op ons bed zit naar buiten te staren. Ik prijs mezelf gelukkig met een vrouw als Anouk. Soms vraag ik mijzelf af waaraan ik haar heb verdiend. Het begin van onze relatie was alles behalve gemakkelijk. Toen ik mijn ouders had verteld dat ik op vrouwen val hebben zij het daar heel moeilijk mee gehad. Hun wereldbeeld van en over mij veranderde. Nadat ik Anouk leerde kennen en onze relatie steeds serieuzer begon te worden, heb ik dan ook lang geprobeerd om Anouk bij mijn ouders uit de buurt te houden. Ik wilde mijn ouders niet provoceren. Zij wilde er nooit over praten en ik was bang dat, wanneer ik Anouk aan hen zou voorstellen als mijn vriendin, mijn ouders mij nooit meer wilde zien. Tot die ene dag.... Anouk was blijven slapen, ik was naar de bakker gegaan om ontbijt te halen toen plots mijn ouders voor de deur stonden. Anouk deed de deur open gekleed in enkel een lange blouse. Toen ik even later thuis kwam zaten mijn ouders op de bank met een kop koffie in de hand. Ik stond genageld aan de grond en slikte. 'He zoet, ik heb net u ouders ontmoet', zei Anouk zeer rustig. Dat zie ik, was het enige dat ik uit kon brengen. Dag pap, mam, dit is Anouk en Anouk is mijn lief, zei ik. Het was overbodig, maar ik voelde dat ik het zelf officieel moest zeggen. 'Wij hebben zonet al kennis gemaakt', zei mijn vader heel rustig. Sinds die ontmoeting is alles veranderd. Mijn ouders hebben mij en Anouk geaccepteerd. Wat waren zij dolgelukkig toen Anouk en ik hen kwamen vertellen dat wij gingen trouwen. Ik vraag mij af hoe mijn vader zal reageren als wij gaan vertellen dat wij een kindje gaan krijgen.
Ik ben bezig met het inruimen van de vaatwasser wanneer Anouk uit de slaapkamer komt. 'Wat wilde jij vandaag gaan doen?', vraag zij. Eigenlijk heb ik zin om een wandeling te maken. 'Klinkt goed, lekker in het park rond de vijver. Dan kunnen wij misschien op de terug weg meteen een paar boodschappen halen', zegt zij. Ik vind het helemaal goed. Even mijn jas pakken en dan kunnen wij gaan. 'Vind jij het erg als wij even beneden binnen springen? Ik moet even twee dossiers afgeven'. Natuurlijk niet. Ik loop mee, dan kunnen wij gelijk vertrekken.
In de wachtzaal zitten een aantal mensen van verschillende leeftijden. Van buiten is niet te zien wie er ziek is of wie psychische of sociale hulp nodig heeft. Eigenlijk is het te vergelijken met mijn werk bij de politie, wij kunnen vaak ook niet aan iemand zien wie een crimineel is en wie niet. 'Floor...', hoor ik vaag. Sorry, zeg ik, ik was even met mijn gedachten ergens anders. 'Zijn wij door?', vraagt Anouk. Ah, jij bent al klaar. 'Ja er zijn mensen die wel snel werken hé, politie uw vriend', zegt Judith, de sociaal assistent en balie bediende van de Korf. Judith vindt het leuk om mij af en toe te plagen met mijn job bij de politie. 'Gaan jullie iets speciaal doen?', vraagt zij nieuwsgierig. Nee gewoon van elkaar genieten, zeg ik. 'Toevallig geen afspraak ergens?' Nee waarom? 'Dat vroeg ik mij gewoon af'. 'Zij is weer aan het vissen hoor', zegt Anouk lachend. 'Ik kon het maar proberen'. 'Het is al goed, aan het werk jij', zegt Anouk met een knipoog. Dan vertrekken wij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
