Daha beş yaşındayken uykusunda evini yakan bir kız. Bir uyurgezer.
Beş yıl sonra eve dönen genç bir adam.
Ege. Zeytin bahçeleri. Lise hayatı. AŞK. AŞK. AŞK. Arkadaşlar. Dostlar. Düşmanlar. Büyük bir sır. Korkunç bir entrika. Kırılan kalpler ve kırı...
Kаlbimi Çаlаn Yаbаncı Issız Bir Аndа Geldi Çаttı Sevgi Nedir Hiç Bilmeyen Soğuk Kаlbimi Isıttı
****
Cemre aklını kaçırmış olmalıydı. Böyle delice sırıtan kız kesinlikle o olamazdı hayır. Hayatının en zor dönemindeydi belki. Ailelerinin geleceği, zeytinliğin kaderi, dedesi, Can, başlarına gelen, gelmeye devam eden felaketler... Düşünmesi gereken o kadar çok şey vardı ki... Normal bir Cemre karalar bağlayıp öfkesini sağa sola saldırarak çıkarırdı. Onun korkularıyla mücadele etmek için bildiği tek yoldu bu. Kırmak, parçalamak, zarar vermek... Oysa omzunun üstünden arkasına bakarken o gün bir kez daha kontrolsüzce yüzüne yayılmıştı gülüşü.
Toprak... Onun Toprak'ı... rüzgarda darmaduman olmuş saçlarıyla yolun ortasında durmuş elleri cebinde onu izliyordu. Cemre ne yaparsa yapsın ne kadar canına okursa okusun bir yere gitmemişti. O gün de diğer akşamlar olduğu gibi kız evine girip gözden kaybolana kadar onu bekleyecek, her şeyin yolunda olduğunu haber veren mesaj telefonuna düşmeden zeytinliğin önünden ayrılmayacaktı.
İçeri girmeden bu görüntüyü hafızasına kazımak için son bir kez ona döndü Cemre. Hala atlatamadığı şok yüzünden her zamankinden farklı bir şaşkınlık vardı Toprak'ın suratında. Amacı bu olmasa da aynalı odada sergilediği performansla oğlanın aklını başından almayı başarmıştı Cemre. İçeri daldığında Toprak'ın bembeyaz olan suratını düşününce kendi kendine kıkırdamadan edemedi. O aptal kızı nasıl dövmemişti hala emin değildi ya, hiçbir şey değilse de savurduğu tehditlerin onu erkek arkadaşından uzak tutacağını düşünüyordu.
Erkek arkadaşım... diye düşündü bir an bu kelimenin ne kadar kolay diline geldiğini dehşetle fark edip. Ne ara böyle ele geçirmişti Toprak onu, nasıl da çaktırmadan değiştirmişti böyle? Onun hayatında olmadığı bir zaman hiç yaşanmamış gibi geliyordu artık Cemre'ye. Araya ayrı geçen yıllar, mesafeler, başka başka insanlar girmemişti sanki. Daha Toprak ona ilk Çilek dediği an mühürlenmişti kaderleri birbirine. Çaktırmadan Cemre'nin o küçücük çemberinin içine sızıvermişti oğlan. Ve işte şimdi kalbinin tamamına sahipti.
Terasa uzanan basamakları tırmanırken Her şey yolunda... yazdı Cemre hala parmaklarını titreten bir heyecanla. Toprak'ın Whatsapp ekranındaki küçük profil resmi bile kalbini durdurmak için yeterliydi. Kes şunu! diye azarladı Cemre kendini. Yüzündeki aptal sırıtışla kuzenine yakalanıp ömür boyu onun alayına maruz kalmamak için çenesini kapaması gerektiğini adı gibi biliyordu. Ama... maalesef Toprak'ın etkisi öyle kolay kolay dağılacak cinsten değildi.
Elbette bu, o an hayat Cemre'nin karşısına berbat bir sürpriz çıkarmamış olsaydı geçerli olurdu. Oysa gördüğü görüntüyle tüm bedeni buz kesmişti Cemre'nin. Kalbinde çiçek açan bahar bir anda kara kışa döndü. Ve etrafına toplanan karanlık bulutlarla bir şimşek gibi daldı terasa.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
