Daha beş yaşındayken uykusunda evini yakan bir kız. Bir uyurgezer.
Beş yıl sonra eve dönen genç bir adam.
Ege. Zeytin bahçeleri. Lise hayatı. AŞK. AŞK. AŞK. Arkadaşlar. Dostlar. Düşmanlar. Büyük bir sır. Korkunç bir entrika. Kırılan kalpler ve kırı...
Yardım et, yoksa bugün bir kez daha kendi canımı yakacağım.
******
Help, I have done it again I have been here many times before Hurt myself again today
******
"Cemreciğim biraz daha böyle bakmaya devam edersen kızın bir yerinde delik açacaksın!"
Leylim kıkırdadı. "Ece demek istiyor ki, anladık sevmedin kızı ama bu kadar belli etmesen mi acaba?"
Cemre uflayıp gözlerini ellerine çevirdi. "Bakmıyorum ben kimseye." dediyse de sözlerinin doğru olmadığını kendi de biliyordu. Koca bir sabahı, tüm dersleri ve teneffüsleri dikkatini Selen'den başka bir şeye vermeye çalışarak geçirmiş, her defasında kendini kızı izlerken bulmuştu. Aynı şekilde Selen de o sinir bozucu gülüşüyle ona bakmıyor olsa belki varlığını göz ardı etmesi daha kolay olurdu, ama Cemre ona katil diyenleri haklı çıkartacak kadar öfke dolu hissediyordu şimdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selen başlı başına yeterince büyük bir kabus değilmiş gibi bir de onunla aynı sınıfa düştüğünden laneti Cemre'nin yakasına yapışmış onunla sürükleniyordu bir köşeden diğerine. Sığınacak tek bir delik kalmamıştı şu koca okulda. Oysa ki Cemre de her normal liseli kız gibi arkadaşlarıyla dünyayı kurtaracak ciddi muhabbetler etmek istiyordu teneffüslerde. Öğle tatilinden arta kalan zamanı geçirmek için tünedikleri merdiven köşesinde konuşacak Selen'den daha önemli konuları olmalıydı.
Gel gör ki o sevimsiz kız yine bir yolunu bulup Cemre'nin onu görebileceği bir noktaya kurulmuş, tüm dikkati bir kez daha üzerine çekmeyi başarmıştı. Sağdan sola savurduğu siyah saçları ve mavi gözleriyle erkeklerin ilgisinin odağı oluvermişti bile zaten. Güya yeni kıza yardımcı olmaya çalışan bu saf, salak erkekler etrafında olduğu sürece de yalnız kalacağa benzemiyordu.
"Şuna bakın." dedi Cemre gözü bir kez daha Selen'e kayınca. "Şu hallere, hareketlere bakın. Ortadan kırılacak nerdeyse."
Sözleri Leylim'i de Ece'yi de güldürdüyse de Cemre'nin öldürücü bakışlarıyla buluşan iki kız da aynı anda susmuştu. "Sen niye takılıyorsun ki kıza bu kadar?" dedi Leylim çayından bir yudum alıp. "Toprak'la ayrılmışlar işte. Bitmiş gitmiş. Kız bizim okula gelse ne olur yani? İstediği salakla takılsın."
"Bana ne ya!" diye bağırdı Cemre bir anda. "Ben ondan mı diyorum? Kimle istersen takılsın tabi. İsterse gitsin Toprak'la da takılsın. Hayır bana ne ki? Benle ne alakası var onun yada Toprak'ın?"
Cemre taramalı tüfek gibi konuşurken Ece ve Leylim birbirlerine bakıyorlardı. "Anlıyorum." dedi Ece dudağını ısırıp. Gülmemek için kendini zor tuttuğu her halinden belli olsa da Cemre'nin gazabına katlanacak cesareti olmadığından yüzünü plastik çay bardağına gömmüştü.
"E sen neden bu kadar kızgınsın bu kıza o zaman?" diye sordu Leylim.
Cemre bilmiyor, Cemre düşünmek istemiyordu. Selen'i izlerken elindeki boş bardağı avucunun içinde buruşturduğunun bile farkında değildi. Sahi, ondan bu kadar nefret etmesinin nedeni neydi ki? Hele de Toprak'a açık ve net bir şekilde uzak durmasını söyledikten sonra... Daha ne kalmıştı Selen'le paylaşması gerekecek?
