Ailesi için her şeyi göze alabilecek, zekası ve cesaretiyle kendine hayran bırakan toprak gözlü bir kadının prangalarından, maskelerinden ve acılarından kurtulmasının hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece bakıştık.
Birkaç dakika önce sinirden nefesi kesilen o değilmiş gibi karşımda tüm dinginliğiyle gözlerime baktı. Sakladıklarımın canını yakacağını anlamış kendini duymaya hazırlıyordu. Biliyordum.
Daha fazla saklamanın bu aileyi riske atardı. Resul Avcı bu eve girebilmiş karşımızda oturabilmişken Levent beyle Yücel'i gerçeklerden uzak tutmak onları riske atardı. Bilmeleri gerekiyordu.
Bilsinler ki önlem alabilsinler.
Neden her gittiğim yere acı götürüyorum?
"Onur abi ne oluyor? Sesin odama kadar geldi." Doruk salonun girişinde uykudan yeni uyandığını belli eden kısık gözleri ve darmadağın olmuş kıvırcık saçlarıyla her şeyden habersiz bize bakıyordu.
Levent bey, Yücel ve ben kısacık zaman diliminde sessiz bir sözleşme imzaladık. Doruk'u asla bu karmaşanın içine sokmak istemiyorduk.
"Yok bir şey Doruk işle alakalı bir duruma canım sıkıldı." Yücel aklına gelen ilk bahaneyi öne sürünce Levent bey sözü devraldı. "Hadi biz çalışma odama geçelim orada detayları konuşuruz."
Doruk da işin aslını pek kurcalamayıp hala açılmayan uykusuyla koltukta yanıma oturduğunda Yücel'e daha sonra geleceğimi anlatan bir bakış atıp kollarımı kardeşime doladım. Bu sırada çalışma odasına geçmek için salondan çıkmışlardı.
"Niye uykun var senin böyle? Gece uyumadın mı?" Burnumu saçlarına gömdüm. Kollarımın arasında küçücük kalmıştı.
"Ders çalıştım sabaha kadar" mırıldanarak yüzünü göğsüme yasladı. Üniversiteyi kazanmak için gerçekten çok çalışıyordu.
"Benim babanla konuşacaklarım vardı bu sırada sen biraz daha dinlen." Doruk itiraz etmeden koltuğa uzanınca başına öpücük kondurup ayaklandım.
Levent beyin güvensizliğiyle yüzleştiğim omuzlarıma annemin hatalarının yükünü bıraktığı çalışma odasına kendi ayaklarımla gittim. Çünkü benim kırgınlıklarımdan daha büyük sorunlarımız vardı ve Tarık bize ihanet etmişken böyle bir konuyu salonda değil kapalı kapılar ardında konuşmamız gerekiyordu.
Derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım ve içeri girdim. Levent bey tam kapıya bakan koltukta otururken Yücel oturmak istememiş olacak ki pencere kenarında dışarıyı izliyordu. Geldiğimi görünce bakışları üzerime topladım ama ikisinin elindeki alkol bardağını görmek kaşlarımı çatmama sebep oldu. Levent bey içebilirdi ancak Yücel daha bir hafta önce komadan çıkmıştı.
İçmelerinin sebebi az önceki gerginlik mi yoksa duyacakları gerçeklerin ağırlığı mı?
Buraya ilk geldiğim gün oturduğum koltuğa bu sefer kabarmış suç dosyamla oturdum. O zamanki kız annesinin ölümü yüzünden acı çekiyor ve baba bildiği adamın babası olmaması yüzünden üzgündü. O kızla aramda çok fark olmuştu. Bekir'i ve Ahmet'i öldürmeye teşebbüs etmiş Ahmet'i ölmesi için ikna etmiştim. Ne kadar hak etseler de bu suçların yükü omuzumdaydı.
