Forever does not last forever

Κεφάλαιο 91

Stefanie's POV

1 εβδομάδα μετά...

Μάζεψα τα πράγματά μου από το σπίτι του Paul και τώρα ήρθα στο παλιό μας σπίτι όπου θα γυρίσουμε όλοι! Χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει η μαμά!

Alexa: Καλώς την! Μου είπε χαμογελώντας και με αγκάλιασε. Έλα δώσε μου την βαλίτσα! Είπε παίρνοντάς μου την βαλίτσα από το χέρι.

Theo: Σήκω ρε γαϊδούρι να βοηθήσεις την μάνα σου και την αδερφή σου! Είπε στον Caleb.

Caleb: Γιατί εσύ τι κάνεις? Απλά κάθεσαι και βλέπεις ποδόσφαιρο να πας εσύ!

Isaac: Ρε τι είναι αυτοί επιτέλους? Ίδιοι τελείως όμως! Φέρτε εδώ τις βαλίτσες ρε κορίτσια! Είπε και πήρε εκείνος τις βαλίτσες και ανέβηκε με την μαμά επάνω για να τακτοποιήσει τα πράγματα υποθέτω.

Stefanie: Χρόνια πολλά μπαμπά! Του είπα χαμογελώντας του γλυκά.

Theo: Ευχαριστώ! Να σας χαίρομαι! Μου είπε και εκείνος χαμογελώντας.

Αρχίζω να νιώθω πάλι αυτό το συναίσθημα του φόβου και την ανάσα μου να δυσκολεύει ενώ άσχημες αναμνήσεις από αυτό το σπίτι παίζουν σαν ταινία ξανά και ξανά στο μυαλό μου.

Stefanie: Μπαμπά? Συμβαίνει ξανά! Του είπα με δυσκολία και εκείνος με κοίταξε αγχωμένος.

Theo: Εντάξει! Απλά ανέπνεε! Μου είπε και με έβαλε να κάτσω στον καναπέ ενώ εκείνος έσκυψε μπροστά μου.

Caleb: Πως δεν το είχε σκεφτεί αυτό νωρίτερα ρε μπαμπά? Τον ειρωνεύτηκε αλλά ο μπαμπάς τον αγριοκοίταξε. Καλά σταματάω! Είπε παραδωμένος.

Theo: ALEXA! ALEXA! Άρχισε να φωνάζει την μαμά πιθανότατα γιατί ίδιος δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνει και παίζει να έχει αγχωθεί περισσότερο και από εμένα.

Alexa: Τι φωνάζεις μωρέ? Ρώτησε κατεβαίνοντας τις σκάλες.

Caleb: Η Stefanie παθαίνει κρίση πανικού ξανά και έχουμε φρικάρει! Της εξήγησε.

Alexa: Εντάξει! Κοίτα με γλυκιά μου! Μου είπε ενώ κάθισε δίπλα μου. Το ξέρω πως είναι άσχημο και πως νιώθεις πιεσμένη, αγχωμένη ίσως και φοβισμένη. Ξέρω επίσης πως αυτό το σπίτι σου θυμίζει ότι εγώ και ο πατέρας σου ξέρεις πεθάναμε αλλά δεν πειράζει! Είναι εντάξει! Είμαστε εδώ τώρα! Δεν είσαι μόνη σου! Πότε δεν θα είσαι μόνη σου! Νιώθω ακριβώς όπως εσύ τώρα κοίτα! Μου είπε και μου έδειξε το δικό της χέρι που τρέμει όπως το δικό μου. Απλά δεν το αφήνω να με κυριεύσει! Όχι πια! Οπότε απλά πάρε βαθιές ανάσες καλή μου κλείσε τα μάτια σου και σκέψου κάτι ευχάριστο! Μου είπε και εγώ την άκουσα.