Forever does not last forever

Κεφάλαιο 134

Paul's POV

7 μήνες μετά...

....Paul: Γύρισα! Είπα στην μάνα μου καθώς μπήκα κουρασμένος στο σπίτι μετά από αυτή την ημέρα. Δεν θα πιστέψεις τι έγινε σήμερα! Για χαρά το πήγαιναν σε τραγωδία τους γύρισε. Λέω απογοητευμένος.

Katherine: Το ξέρω! Μου απάντησε με ένα παγωμένο, κενό βλέμμα.

Paul: Μα πως? Την ρωτάω μπερδεμένος.

Katherine: Ήμουν εκεί! Μου είπε αφήνοντάς ένα όπλο πάνω στο τραπέζι.

Paul: Πες μου ότι δεν το έκανες εσύ!

Katherine: Τι και αν το έκανα εγώ?

Paul: Εσύ τον/την σκότωσες! Νόμιζα πως όντως άλλαξες!

Katherine: Κρίμα! Γιατί το μόνο που με νοιάζει είναι η επιβίωσή μου!

Paul: Αυτή την φορά θα σε σκοτώσουν! Και εγώ όχι μόνο δεν θα τους σταματήσω αλλά θα τους βοηθήσω κιόλας! Της είπα απότομα καθώς έφυγα με νεύρα από το σπίτι....

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Επιστροφή στο παρόν....

Caleb's POV

Caleb: Δεν σας ήξεραν καν άσε τα ψέματα και δεν με νοιάζει τι λέτε! Εγώ ξέρω ένα πράγμα αυτός θέλει να με σκοτώσει άρα είναι εχθρός μου και εσύ είσαι ένα τίποτα!

Ryan: Πάρε τους τηλέφωνο να έρθουν από εδώ αφού είσαι σίγουρος πως σου λέμε ψέματα δεν έχεις να χάσεις κάτι.

....

Ryan: Τι με κοιτάς? Πάρε τους τηλέφωνο αφού πιστεύεις πως σου λέμε ψέματα και πες τους να έρθουν για να δούμε ποιος λέει ψέματα.

Caleb: Δεν έχω να πάρω κανέναν τηλέφωνο μέσα στην νύχτα για μαλακίες!

Jessica: Σε παρακαλώ γλυκό μου αγόρι άκουσέ μας είμαστε οι γονείς σου! Είπε και πήγε να με ακουμπήσει στο πρόσωπο αλλά δεν την άφησα.

Caleb: Αλήθεια? Γιατί εγώ δεν σας θυμάμαι καν!

Ryan: Μην μας διώχνεις μακριά! Μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή σαν οικογένεια!

Caleb: Έχω ήδη οικογένεια δεν χρειάζομαι άλλη ευχαριστώ! Και αν θυμάμαι καλά εσείς με παρατήσατε σε ένα δάσος όταν ήμουν πέντε.

Jessica: Έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα σε εσένα και τον Lucas που ήταν μωρό τότε! Δεν μπορούσαμε να επιλέξουμε οπότε ρίξαμε κλήρο και έτυχε να είσαι εσύ.