Forever does not last forever

Κεφάλαιο 137

Klaus' POV

Ίδια μέρα το απόγευμα...

Μόλις γύρισα στο σπίτι μου και κάθομαι πίνοντας.

Caroline: Δεν σε άκουσα όταν μπήκες επειδή έκανα μπάνιο! Λοιπόν πως πήγε? Ήξερε κάτι που θα βοηθήσει? Με ρώτησε καθώς κάθισε δίπλα μου

Klaus: Ισχυρίζεται πως όχι. Της απάντησα ψυχρά.

Caroline: Δεν την πιστεύεις? Με ρώτησε και εγώ την κοίταξα χωρίς να μιλήσω αλλά εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι και μας διέκοψε τη συζήτησή μας. Α γειά σου Stef! Την άκουσα να λέει όταν άνοιξε την πόρτα.

Stefan: Γειά! Είναι ο Klaus μέσα? Ρώτησε απότομα και η Caroline απλά έκανε στην άκρη.

Klaus: Αν ήρθες για να με παρηγορήσεις παλιόφιλε και εσύ ευχαριστώ μα δεν θα πάρω!

Stefan: Ναι βασικά ήρθα για να σε προειδοποιήσω. Μου λέει με σηκωμένο το φρύδι.

Klaus: Να προειδοποιήσεις για ποιο πράγμα?

Stefan: Ας πούμε πως αν δεν σταματήσεις να φέρεσαι σαν μαλάκας θα σε κάνω να το μετανιώσεις! Πως σου ακούγεται αυτό? Μου είπε και εγώ γέλασα.

Klaus: Ξέρεις πως μπορώ να σε σκοτώσω εδώ και τώρα αν θέλω έτσι?

Stefan: Ναι αλλά δεν θα το κάνεις! Οπότε σε προειδοποιώ να μιλάς και να φέρεσαι καλύτερα γιατί θα με βρεις μπροστά σου! Μου είπε εκνευρισμένος και έφυγε.

Caroline: Τι του έκανες?

Klaus: Τίποτα! Της λέω και με κοιτάζει με δυσπιστία. Όχι αλήθεια δεν του έκανα τίποτα αυτή την φορά! Επέμεινα.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Stefanie's POV

Επόμενη μέρα το πρωί...

Πέρασα όλη την νύχτα στον καναπέ του σαλονιού του Caleb μιας και δεν με άφησε να φύγω μέσα στην νύχτα μόνη μου γιατί ήμασταν εδώ ως αργά με την Oliv και τον Ian οπότε ναι.

Ειρήνη: Καλημέρα! Μου είπε χαμογελώντας μου αγνά την ώρα που σηκώθηκα.

Stefanie: Καλημέρα! Της είπα και εγώ στον ίδιο τόνο.

Ειρήνη: Πως νιώθεις?

Stefanie: Είμαι καλύτερα αλλά έχω ένα κακό προαίσθημα για σήμερα! Είπα αγχωμένη.

Caleb: Εντάξει ναι! Άσε τα προαισθήματα και ντύσου! Έχουμε και μια κηδεία να πάμε! Πετάχτηκε από πίσω.