Forever does not last forever

Κεφάλαιο 2

Stefanie's POV

Πριν από τρία λεπτά αυτός ο άγνωστος τύπος μπήκε στο γραφείο της μαμάς και θέλω να μάθω τι λένε οπότε θα πάω να κρυφακούσω. Βάζω το αυτί μου πάνω στην πόρτα και:

Alexa: Δεν μπορείς να εμφανίζεσαι μετά από τόσα χρόνια και να μου λες αυτά τα πράγματα!

???: Αν δεν θες να με ακούσεις καλά αλλά όταν θα δεις κόσμο να πεθαίνει μην πεις πως δεν σε προειδοποίησε κάνεις!

Alexa: Δεν μπορείς να εμφανίζεσαι μετά από τόσα χρόνια που εγώ σε είχα για νεκρό στην χειρότερη και να μου λες αυτά τα πράγματα ενώ πάλεψα για την ειρήνη και έχτισα αυτή την πόλη από τις στάχτες! Μα τι γίνεται ποιός είναι αυτός? Σκέφτομαι.

???: Εντάξει καλά αλλά μετά μην χτυπάς του κεφάλι σου στον τοίχο! Σου δίνει διορία μέχρι αύριο το απόγευμα μετά θα ξεκινήσει ανελέητο πόλεμο! Λέει αυτός και πάει να βγει έξω πιάνοντας με στα πράσα. Είμαι σίγουρος πως δεν θες να είναι και αυτή μια παράπλευρη απώλεια στον πόλεμο! Είπε ξανά δείχνοντας εμένα και έφυγε ενώ για πρώτη φορά βλέπω φόβο στα μάτια της μητέρας μου. Τι μπορεί να την τρομάζει τόσο πολύ άραγε?

Alexa: Πόσα άκουσες γλυκιά μου? Με ρώτησε ήρεμα.

Stefanie: Μόνο ότι για κάτι έχεις διορία μέχρι αύριο το απόγευμα διαφορετικά ξεκινάει πόλεμος! Της απάντησα ειλικρινά. Μα πως? Τι έγινε? Αυτός ο άγνωστος φταίει? Την ρώτησα μπερδεμένη καθώς μπήκα μέσα στο γραφείο της και έκλεισα την πόρτα.

Alexa: Είναι με το μέρος μας το μόνο που θέλει είναι να βοηθήσει αυτός! Μου απάντησε ενώ κάθισε σαστισμένη στην καρέκλα της.

Stefanie: Ναι αλλά ήταν πολύ αγενής! Συμπέρανα.

Alexa: Αγάπη εσύ έχεις νιώσει αγάπη και στοργή ενώ εκείνος έχει μεγαλώσει μέσα στο μίσος χωρίς αγάπη θα έπρεπε να λέμε και ευχαριστώ που μας βοηθάει οπότε! Μου είπε σαστισμένη.

Stefanie: Μαμά τι φοβάσαι τόσο πολύ? Εννοώ αφού έχεις ξαναδεί πόλεμο τι είναι αυτό που σε προβληματίζει? Την ρώτησα με ενδιαφέρον.

Alexa: Ότι είχα δίκιο για κάτι ψυχή μου! Αυτό με προβληματίζει! Λοιπόν θέλω μια χάρη από εσένα! Μου είπε γλυκά.

Stefanie: Ότι θες! Είπα με σιγουριά.

Alexa: Θέλω να με αφήσεις λίγο μόνη να κανονίσω το πρόβλημα και να μου υποσχεθείς πως ότι και αν γίνει αν δεν είναι παρά να πάρα πολύ κακό δεν θα ανοίξεις ποτέ εκείνο το συρτάρι!