Forever does not last forever

Κεφάλαιο 12

Theo's POV

Το ίδιο βράδυ...

Αφού γύρισε και η μικρή πάω στο γραφείο της Alexa's όπου βρίσκεται μαζί με τον Stefan.

Alexa: Καλώς τον! Μου λέει χαμογελαστή για να μου περάσουν τα νεύρα αλλά δεν πιάνουν αυτά σε εμένα.

Theo: Stefan μπορείς να μας αφήσεις λίγο μόνους? Του λέω και σηκώνεται για να φύγει.

Stefan: Προβλέπω καυγά! Της λέει πριν κλείσει την πόρτα.

Alexa: Τι έγινε αγάπη μου? Με ρωτάει γλυκά.

Theo: Εσύ θα μου πεις τι έγινε... Τι ήταν αυτό το "Λυπάμαι για την μητέρα σου Paul!"? Συνειδητοποιείς πόσα σου έχει κάνει αυτή η γυναίκα κοπέλα μου ή είσαι τελείως ηλίθια ώρες ώρες? Μήπως χρειάζεται να σου θυμίσω ξανά πως σε σκότωσε χωρίς καμία τύψη? Τι θες να κάνω για να καταλάβει επιτέλους πως σε κάποιους ανθρώπους αξίζει να τιμωρούνται για τις πράξεις τους? Η Katherine ήταν ένα τέρας! Της λέω απότομα και εκείνη απλά με ακούει.

Alexa: Κάνεις δεν γεννιέται τέρας Theo! Οι συνθήκες τον αλλάζουν! Μην ξεχνάς πόσα έχασε και η Katherine.... Την διακόπτω.

Theo: Ξέρω πόσα έχασα εγώ και τα παιδιά μας εξαιτίας της! Και τέλος πάντων δεν θα μου την βγάλεις και άγια τώρα! Της λέω υψώνοντας λίγο τον τόνο της φωνής μου.

Alexa: Πρώτον δεν χάσατε τίποτα γιατί τώρα είμαι εδώ! Δεύτερον λέω πως ίσως εμείς είμαστε οι κακοί στις ιστορίες κάποιον άλλον! Και τρίτον ΔΕΝ προσπαθώ να βγάλω την Katherine άγια γιατί δεν είναι όπως ούτε εγώ! Δεν σέβομαι την Katherine Theo αλλά την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται ο Paul τώρα! Γιατί ξέρω πως ήταν τα δικά μας παιδιά, γιατί ξέρω πως ήμουν εγώ εντάξει? Και θες να ξέρεις κάτι όχι μόνο δεν λυπάμαι για τον θάνατο της Katherine ίσα ίσα που μόλις είδα τον Caleb να ξεριζώνει την καρδιά της ένιωσα λύτρωση για ότι πέρασα εγώ! Ορίστε το παραδέχτηκα! Ευχαριστημένος?

Theo: Αυτό το ότι προστατεύεις τον Paul που σου φαίρεται έτσι με ξεπερνάει όμως!

Alexa: Ένα ένα Theo! Να σου θυμίσω πως μέχρι πριν από λίγες ώρες ήμουν νεκρή! Ένα πρόβλημα την φορά δεν μπορώ άλλο! Μου λέει αγανακτισμένη και εγώ την αγκαλιάζω.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Caleb's POV

Ειρήνη: Ώστε γύρισε η μαμά σου ε? Με ρώτησε γλυκά ενώ μπήκε μέσα στο δωμάτιό μου.

Caleb: Ναι! Της απάντησα χαρούμενα.

Ειρήνη: Χαίρομαι! Μου είπε χαμογελώντας ενώ κάθισε δίπλα μου. Ξέρεις σας χάζευα σήμερα από το παράθυρό μου! Έχεις ωραία οικογενειά! Ξέρεις φαίνεστε πολύ δεμένοι και αγαπημένοι σαν οικογένεια! Μακάρι να ήταν και οι δικοί μου έτσι αλλά δεν είναι! Μου λέει θλιμμένα.