Forever does not last forever

Κεφάλαιο 160 (part 1)

Kol's POV

*Την ίδια μέρα*

Πρέπει να βρω τρόπο ή να βγω ή να επικοινωνήσω με τους έξω και μάλιστα σύντομα. Αν με έχουν για νεκρό.... Καλά όχι ότι νοιάζεται και κανείς αλλά...

Ειρήνη: Λες να τα καταφέρουμε? Με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

Kol: Εσύ ίσως για εμένα δεν είμαι σίγουρος.

Ειρήνη: Ναι νομίζω πως εσύ έχεις περισσότερες πιθανότητες από εμένα.

Kol: Φυσικά γιατί όλα είναι πιο εύκολα με ένα παλούκι λευκής δρυς στην πλάτη. Της είπα και γελάσαμε ελαφρώς.

Ειρήνη: Μπορώ να βοηθήσω πάντως αν θες.

Kol: Άστο καλύτερα γιατί αν η Katherine και ο Mikael μας καταλάβουν την έχουμε άσχημα.

Ειρήνη: Έπρεπε να τον είχα ακούσει γαμώτο! Λέει ενώ δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της.

Πριν προλάβω να πω κάτι στην Ειρήνη για να την παρηγορήσω η πόρτα άνοιξε και...

Stefanie: Θα μπορούσες να είσαι πιο ευγενικός με μια κυρία. Ακούστηκε η φωνή της και εγώ κοιτάζω τρομαγμένος προς τα εκεί.

Η πόρτα κλείνει ξανά...

Stefanie: Τέλεια! Ψιθύρισε και μετά γύρισε προς το μέρος μας. ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ! Φώναξε ενθουσιασμένη. ΘΕΊΕ! ΕΊΣΑΙ ΖΩΝΤΑΝΌΣ! Συνέχισε κάνοντάς με να γελάσω καθώς έπεσε στην αγκαλιά μου.

Kol: Α! Α! Σιγά παιδί μου και πονάω! Της είπα κάνοντας έναν μορφασμό πόνου.

Stefanie: Συγγνώμη! Απλά χάρηκα!

Kol: Δεν πειράζει. Μπορείς όμως να  μου πεις για ποίο λόγο είσαι εδώ?

Stefanie: Μα δεν είναι προφανές? Θα μας βγάλω ξανά έξω αλλά πριν θα τελειώσουμε αυτό που έπρεπε να είχαμε ήδη τελειώσει.

Ειρήνη: Και πως θα βγούμε από εδώ?

Stefanie: Αν μπορείτε να με βοηθήσετε με αυτά εύκολα! Είπε δείχνοντας τις αλυσίδες που την εμποδίζουν να κάνει μαγικά στα χέρια της και εγώ τις έσπασα με ευκολία.

Kol: Έγινε! Της είπα χαμογελόντας και εκείνη ήρθε από πίσω μου.

Stefanie: Αυτό ίσως πονέσει λίγο! Μου είπε καθώς τράβηξε απότομα το παλούκι από την πλάτη μου και μετά βοήθησε και εμένα και την Ειρήνη να σηκωθούμε.

Ειρήνη: Ποιο είναι το σχέδιο?

Stefanie: Για αρχή θα στείλω μια ειδοποίηση στους άλλους πως είμαστε εντάξει και πως αρχίζουμε.