Forever does not last forever

Κεφάλαια 110

Caleb's POV

Όλα αυτά που είπε η Stefanie τριγυρίζουν στο μυαλό μου καθώς πίνω λίγο από το ποτό μου. Σπάω το ποτήρι που κρατούσα ενώ εκείνη την στιγμή μέσα στο σπίτι μπήκε η Ειρήνη.

Ειρήνη: Γύρισα! Είπε χαρούμενα αλλά εγώ δεν της απάντησα απλά κοιτάζω το κενό. Είναι όλα καλά αγάπη μου?

Caleb: Φυσικά όλα είναι τέλεια! Γιατί να μην είναι άλλωστε?

Ειρήνη: Caleb σοβαρά τώρα! Τι έγινε? Με ρώτησε ενώ κάθισε δίπλα μου. Έγινε κάτι με την οικογένειά σου?

Caleb: Οικογένεια? Ποια οικογένεια? Η Stefanie υποστηρίζει πως δεν είμαι μέλος αυτής της οικογένειας! Είπα πικρά.

Ειρήνη: Τι είπε? Είπε έκπληκτη. Ήταν κανένας άλλος μπροστά όταν τα έλεγε αυτά?

Caleb: Ναι! Αλλά δεν έχει σημασία! Σημασία έχει το τι είπε! Και αν όλοι με έβλεπαν σαν ένα βάρος όλα αυτά τα χρόνια και απλά δεν μου το έλεγαν? Ίσως οι γονείς μου να μην ήθελαν ένα παιδί και τόσες ευθύνες σε τόσο μικρή ηλικία και εγώ απλά να τους χάλασα τα σχέδια και απλά να μην το έλεγαν αλλά η η Stefanie να βρήκε την ευκαιρία να πει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν!

Ειρήνη: Τι βλακείες είναι αυτές που ακούω τώρα ρε συ? Θα μας τρελάνεις τελείως αγόρι μου? Καλά η Stefanie είναι ηλίθια και πετάει κάτι τέτοιες μαλακίες κατά καιρούς αλλά εσύ τα σκέφτεσαι αυτά που λες τώρα ή απλά τα λες για να τα πεις?

Caleb: Δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ ρε Ειρήνη τώρα! Ξέρω μόνο τι άκουσα! Είπα και άρχισα να πίνω ξανά.

Ειρήνη: Άστο κάτω αυτό δεν είναι η λύση στο πρόβλημά σου! Είπε ενώ μου πήρε από τα χέρια το μπουκάλι με την βότκα.

Caleb: Έχεις κάποια καλύτερη λύση μήπως? Την ρώτησα αλλά δεν μου απαντάει απλά με κοιτάζει. Το φαντάστηκα! Είπα λίγο απογοητευμένα και ξαναπήρα το μπουκάλι με την βότκα για να συνεχίσω να πίνω.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Ian's POV

Ian: Πως νιώθεις? Ρώτησα τον Sebastian.

Sebastian: Πολύ καλύτερα από πριν! Είμαι καλά! Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!

Ian: Ωραία γιατί τώρα μπορώ να κάνω αυτό! Είπα ενώ τον έπιασα και τον πέταξα με δύναμη πάνω σε έναν τοίχο.