Forever does not last forever

Κεφάλαιο 63

Stefanie's POV

Theo: Και τώρα οι τέσσερίς μας! Μας είπε μόλις μείναμε μόνοι μας σοβαρά αλλά η μαμά μας έκανε νόημα να περιμένουμε λίγο και να κάνουμε ησυχία.

Alexa: Ελπίζω να κάνατε αυτό που σας είπαμε! Λέει δυνατά κοιτώντας την πόρτα κάνοντάς μας νοήματα που εγώ δεν καταλαβαίνω.

Caleb: Ναι ναι το κάναμε! Μπήκε και εκείνος δειλά στο παιχνίδι ας το πούμε αλλά εγώ έχω μπερδευτεί όπως και ο μπαμπάς από ότι φαίνεται.

Alexa: Ωραία άρα να φανταστώ πως δεν αφήσατε σε ησυχία τον θείο Klaus ε? Είπε και εμείς μπερδευτήκαμε ενώ ο μπαμπάς μοιάζει να κατάλαβε.

Theo: Κάθε μέρα στο σπίτι του να τον ζαλίζεται να φανταστώ! Είπε και ξαφνικά άνοιξε η πόρτα.

Klaus: Ααα ώστε εσείς τους τα λέτε αυτά! Εγώ σας προειδοποιώ την επόμενη φορά που θα έρθουν στο σπίτι μου θα τα στείλω να σας βρουν! Λέει και εμείς γελάμε.

Alexa: Άντε από εδώ ρε παλιό κουτσομπόλα του χωριού! Του είπε για τον πειράξει.

Klaus: Alexa πρόσεχε καλά γιατί...

Alexa: Ναι ναι ξέρω ξέρω! Θα σκοτώσεις όσους γνώρισα ποτέ και όπως σου έχω ξαναπεί ξεκινά πρώτα από τον εαυτό σου γιατί και εσένα έχω γνωρίσει και μετά τα ξανασυζητητάμε! Άντε τώρα στην γυναικούλα σου και σταμάτα να κρυφακούς! Τον διέκοψε.

Klaus: Θα επιστρέψω! Είπε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Alexa: Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε! Μας είπε και ήπιε ξανά λίγο από το μπέρμπον της αλλά επικρατεί αμήχανη σιωπή μέσα στον χώρο. Λοιπόν είσαι υβρίδιο τώρα ε? Είπε γλυκά στον Caleb.

Caleb: Ναι! Της απάντησε αμήχανα κοιτώντας το πάτωμα και τρίβοντας το σβέρκο του λες και μιλάει σε κάποια ξένη.

Alexa: Ωραία μόνο αν χρειαστεί να διδαχθείς ποτέ τον έλεγχο να πας... Σίγουρα όχι στον Klaus, ούτε να το σκεφτείς στον Kol, ο Damon σκότωνε κόσμο επειδή βαριόταν οπότε όχι, ο Elijah θα μπορούσε αλλά έχω διαβάσει το ημερολόγιό του και ξέρω για την κόκκινη πόρτα οπότε όχι, η Rebekah έτσι και έτσι, ο Stefan θα σου μάθει έλεγχο αλλά δεν είναι καλό παράδειγμα σε αυτό το θέμα... Βασικά τώρα που το σκέφτομαι μόνο η Caroline είναι πιο ικανή να σου μάθει να ελέγχεις την πλευρά του βαμπίρ σου! Του είπε και γέλασαν αμήχανα.

Theo: Εσένα τώρα δεν ξέρω αν θέλω να σου γκρινιάξω ή να σε αγκαλιάσω που δεν μπορώ! Λέει σε εμένα και εγώ κοίταξα κάτω μιας και τα έκανα μαντάρα. Stefanie γλυκιά μου δεν είναι τρόπος αυτός για να μην πονάς! Το να ξεχάσεις ποτέ δεν είναι τρόπος! Ειδικά το να ξεχάσεις ποια είσαι! Όλοι χάνουμε ανθρώπους και πονάμε κάποια στιγμή αλλά δεν τους ξεχνάμε απλά κρατάμε τις καλές μας στιγμές και προσπαθούμε να μην θυμόμαστε τις άσχημες. Μου λέει ήρεμα.