Scar In The Bone (Completed)

Chapter 39

Chapter 39

Looking at the guards made me quiver. Nasa harap ako ng sasakyan namin patungong kampo ni General Israel, finding a way how to hide Master Peach para makasama siya sa paglalayag namin. The guards are still around me and they seemed like they don't wanted to go inside the palace, or anywhere para makalusot si Master Peach.

Paminsan-minsan ko ring nililingon si Master Peach na nakatago sa likod ng malagong mga halaman upang tiyakin na walang makakakita sa kanya na kahit na sinong sundalo, and of course, to motion him to move once the guards are away. Kinuha ko 'yong isang malaking tapayan sa loob ng karwahe. Naglalaman iyon ng alak na kailangan naming dalhin sa loob ng kampo ni General Israel.

Actually, there are many of them inside the wagon car. Pero mas marami pa rin 'yong mga teklis ng mga gulay at prutas. I actually put one of them there para doon magtago si Master Peach once he got inside.

Naglakad ako sa mga guards at pasintabing ngumiti sa kanila sabay abot ng aking dala-dalang tapayan ng alak. "I think you need to put this one inside Miss Madora's wagon car. Yeah, she tells me about it earlier. Isa pa, hindi na kasya ang tapayan sa loob ng wagon car if I get there, so you should replace it inside Miss Madora's car."

Nagkatinginan ang mga guards. One of them looked at me again. Kinuha niya 'yong inaabot ko sa kanya. "I'll go with the Viscountess' car."

Pinigilan ko siyang umalis. "No," cutting him from what he was doing and turned around me. "Actually, she needed all of you. Yeah, she needs you."

Kumunot ang noo ng isang sundalo mula sa sinabi ko. "We're nine here. Bob can go there alone and help them if the Viscountess needs his help."

Umiling ako. "Nasabihan niya na ako kanina. Kailangan niyo ng magpunta roon dahil mayroon siyang ipapautos sa inyo. But if you don't go, okay then, hindi ko na kasalanan kung makpapagalitan kayo." Tumalikod ako sa kanila. Tumingin ako sa kinaroroonan ni Master Peach na nakangiti naman sa akin. Kumurba lamang ang aking labi matapos niyon.

"We will go, then," ani ng isang bantay. "Let's go."

Lumawak ang ngiti ko sa aking labi matapos nilang maglakad papalayo. I even stare at the guards na nasa malayo na before motioning Master Peach.

Master Peach aware I will do this, but the king did not. Nakaalis na kasi siya noong isang araw kaya't hindi ko na rin nasabi sa kanya. Ang sinabi ko kay Master Peach ay pumapayag na ang hari mula sa request ko, but the thing he couldn't understand is why he's hiding inside the vast plants for his sake, and I try to ruined the guard's day. Ang sabi ko lang sa kanya ay baka makita siya ng mga sundalo at pigilan siya.

Syempre, sa pagkakataong iyon, hindi siya makaaalis ulit lalo na't ibinilin talaga ng hari kay Master Peach ang pagbabantay sa palasyo, to protect them from being attacked by anyone. But all Master Peach wanted is that crossing the Scar and see his family again. And that's what I wanted to him, too, because I wasn't here if he didn't hel me from the thing I need to understand and consider. So this is all I can do for him just to give back what he deserves.

"Faster," I whispered to him nang makaapak na siya sa hadgan ng wagon car. Inalalayan ko pa siya mula sa pagpasok sa loob while looking around me. Master Peach hides inside the fruit basin I put inside the wagon car. Tapos, kinuha ko 'yong tela upang ipangtatalukbong ko sa kanya.

Master Peach stops me from what I am doing. Holding the blanket, he stares at me, looking so worried. "You sure you wanted to do this?"

"Yeah, you are sure, I think." Iniwas ko ang tingin sa kanya nang makarinig ako ng ilang mga hakbang sa likuran ko. Medyo malayo pa naman iyon pero naririnig ko na ang malalakas na yapak ng kanyang mga paa. "You won't hide there if you don't wanted to cross the Scar, would you?"