ချစ်ခြင်း၏ အဆုံးဝယ် |ဘာသာပြန်|

8

Unicode

ထိုနှစ်ယောက်ထွက်သွားတော့လီရှူးရိ
နင်ယွဲ့အနားကိုသွားလိုက်ပြီး သူ့ကို
အထက်အောက်စုန်ကာကြည့်လိုက်၏။
နင်ယွဲ့ကတော်တော်လေးပိန်သွားသည်။
သူ့အသားအရေကကြွေထည်ကဲ့သို့
ဖြူဖွေးနေကာ ဆံပင်နက်နက်တို့ဖြင့်ပနံသင့်
နေ၏။ဖြောင့်စင်းကာချောမွေ့နေတဲ့ နှာတံလေး
ရှိပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကွေးညွတ်နေပုံကပင်
လှသည်။ မျက်ဝန်းနက်များကတောက်ပ
နေ၏။သူ သူ့ရဲ့အေးဆေးတည်ငြိမ်တဲ့ပုံစံကို
ထိန်းထားနေဆဲပင်။

သူဝှီးချဲပေါ်မှာထိုင်နေရတာတောင်မှ...
အဲ့ဒီ့လိုဆိုရင်တောင်မှပဲ သူ့ရဲ့သွင်ပြင်ကို
မထိခိုက်စေပေ။

ဒီနှစ်တွေအတွင်းမှာ လီရှူးရိချောမောလွန်း
ပါတယ်ဆိုတဲ့လူတွေကိုမြင်ဖူးနေကျပင်
ဖြစ်၏။ ဒါပေမဲ့နင်ယွဲ့နှင့်ယှဥ်လိုက်ရင်တော့
သူတို့ကိုထည့်ပြောနေဖို့တောင်မလိုအပ်။

အချစ်ကိုမယုံကြည်ပါဘူးဆိုတဲ့ ပိုင်ကျင့်
ကတောင်နင်ယွဲ့ကိုမမေ့နိုင်တာအံ့သြစရာ
မရှိတော့ပေ။

လီရှူးရိမျက်လုံးတွေက နင်ယွဲ့ရဲ့
ခြေထောက်ပေါ်ကျရောက်သွားကာ

"ခြေထောက်ကဘာဖြစ်ထားတာလဲ?"

နင်ယွဲ့ကသူ့မျက်နှာပေါ်က သိမ်မွေ့
ညင်သာတဲ့အပြုံးကိုဖယ်ရှားလိုက်ရင်း
အေးအေးလူလူပင် ပြောလာခဲ့သည်။

"ကားအက်စီးဒင့်ဖြစ်သွားလို့အချိန်တစ်ခု
လောက် လမ်းမလျှောက်နိုင်ရုံပါ"

သူက လီရှူးရိရဲ့ရှေ့မှာအားနည်းတဲ့ပုံကို
မပြချင်တာတောင့် "အချိန်တစ်ခုလောက်"
ဆိုတဲ့စကားကို အသားပေးကာပြောခဲ့သည်။

လီရှူးရိဝေ့ပတ်ပြီးပြောမနေချင်တာကြောင့်
ဆိုလိုရင်းကိုသာတိုက်ရိုက်ပြောလိုက်သည်။

"ဒါဆိုလည်း သခင်လေးနင်ကခြေထောက်
အတွက်ကုသမှုခံနေရမဲ့အစား ဘာလို့များ
ဒီကိုရောက်လာတာလဲ?"

နင်ယွဲ့က သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကို ခြေထောက်
တွေဆီလျှောချလိုက်ရင်းဖြည်းဖြည်းချင်း
ပြောလာ၏။

"ဒီအက်စီးဒင့်ကငါ့ကို ကိစ္စတော်တော်
များများနားလည်အောင်လုပ်ပေးသွားတာပဲ"