Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 84

Χθες όταν ήρθε η Ελπίδα σπίτι, ο θείος Κώστας πήρε την οικογένειά του και φύγανε άρον-άρον. Εγώ έκατσα με την Ελπίδα να μάθω λεπτομέρειες. Έλεγε ότι είναι ερωτευμένη μαζί του και αυτός το ίδιο. Πραγματικά όλο προβλήματα δημιουργεί αυτή η κοπέλα!

Βρίσκομαι με τον Μάρκο σε μια καφετέρια και πίνουμε χυμούς μετά την προπόνηση. «Θα πάω μετά να δω τον Στέλιο, απ' ό,τι μου 'πε η μαμά άρχισε να επικοινωνεί με το περιβάλλον και σύντομα θα είναι έτοιμος να ξαναβγεί» του λέω κι αυτός με κοιτάει, ανήσυχος.

«Ακόμα δε μπορώ να πιστέψω ότι η Ελπίδα τα 'χει με τον θείο σου!» λέει ο Μάρκος. «Θέλω να τη σκοτώσω πραγματικά! Καταστρέφει ένα σπίτι επειδή έτσι της βάρεσε!» του λέω, συγχυσμένη. «Πρέπει να της μιλήσεις, ή να μιλήσεις στον θείο σου» μου λέει κι εγώ αρχίζω να αγχώνομαι. Δε θέλω πάλι να μπω στην μέση αλλονών υποθέσεις αλλά δε μπορώ να κάτσω και με σταυρωμένα χέρια.

Χτυπάει το κινητό μου ξαφνικά και βλέπω ότι είναι ο θείος Κώστας! «Δε λέγαμε τίποτα άλλο...» λέω και το σηκώνω. «Έλα θείε, τι γίνεται; Α ε...στο μολ είμαι. Πότε; Καλά, έλα ναι, αν είναι επείγον, κι εγώ άλλωστε θέλω να σου μιλήσω. Ναι, θα σε περιμένω. Μην ανησυχείς, δε θα το πω...ακόμα» του λέω και το κλείνω.

«Θα 'ρθει να σου μιλήσει;» με ρωτάει ο Μάρκος. «Ναι, τώρα που ξέρει ότι ξέρω θα θέλει σίγουρα να τον καλύψω. Αχ, τι να κάνω, Μάρκο; Απ' τη μία, η Ελπίδα είναι φίλη μου αλλά από την άλλη η θεία μου η Μαίρη δεν το αξίζει αυτό» μονολογώ και ο Μάρκος τελειώνει τον χυμό του και μου πιάνει το χέρι.

«Άκου, Μαρτίνα, εγώ πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να μάθουμε αν είναι κάτι σοβαρό μεταξύ της Ελπίδας και του θείου σου και πόσο έχουν προχωρήσει. Θα ήταν κρίμα να διαλύσεις μια οικογένεια με παιδιά για κάτι χαζό» μου λέει και το σκέφτομαι.

Μετά από καμιά ώρα, την θέση του Μάρκου πήρε ο θείος Κώστας. «Η Ελπίδα μου έκανε like σε φωτογραφίες και μετά από λίγες μέρες αρχίσαμε να μιλάμε σε μηνύματα. Μου έλεγε τι περνάει με τον αδερφό σου, που ένιωθε πολύ προδομένη και τελικά αρχίσαμε και βγαίναμε. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση παρόλο που έδειχνε άνετη, και ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα είναι καλά. Αργά ή γρήγορα, όταν πήγαμε για μπάνιο στη θάλασσα ήρθαμε ακόμα πιο κοντά, υπήρξαν βλέμματα και αγγίγματα και στο τέλος...φιληθήκαμε» μου διηγείται ο θείος μου κι εγώ έχω φρίξει.

Δε μπορώ να φανταστώ μια τέτοια εικόνα. ΟΚ, ναι ο θείος μου για την ηλικία του κρατιέται πολύ καλά σαν τον πατέρα μου περίπου, έχει όμορφα μάτια καστανά και σκούρα μαλλιά και πανάκριβα ρούχα. Αλλά η εικόνα με την Ελπίδα;; Εμετικό τουλάχιστον! Αυτή τόσο νέα και στην κοσμάρα της, κι αυτός μεγάλος με οικογένεια, δεν κολλάει!