Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 91

Σήμερα ξύπνησα με μια όρεξη για κάτι γλυκό. Δεν ήθελα να κάνω γυμναστική ξαφνικά και το σώμα μου το ένιωθα βαρύ. Μου λείπουν τα πατατάκια τόσο πολύ, όπως και όλα τα ανθυγιεινά φαγητά. Πραγματικά έχω κουραστεί απ' την δίαιτα αυτήν.

«Μαρτίνα, έτοιμη η φρουτοσαλάτα!» ακούω την μαμά απ' την κουζίνα και ξενερώνω κι άλλο. Πάλια έτρωγα τηγανίτες, αβγά, μπέικον, ό,τι ήθελα και τώρα πρέπει να φάω αυτήν την βαρετή φρουτοσαλάτα. Αφού μίλησα στο skype με τον πατέρα μου για να του πω πώς πάω, μου έδωσε κουράγιο να συνεχίσω. Μου λείπει τόσο πολύ αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολο να βρει καινούρια δουλειά εφόσον το γραφείο έκλεισε.

Και την μαμά την βλέπω μερικές φορές μελαγχολική και δυστυχισμένη μακριά του. Όποτε μιλάνε στο τηλέφωνο, πάντα δακρύζει. Είχε πάντα ζωή το σπίτι με τον μπαμπά εδώ, παρά τις παραξενιές του. Εκείνος μελαχρινός με πράσινα μάτια και καλοδιατηρημένος από το τένις, αντίθετα με μένα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς πήρα όλα αυτά τα παραπανήσια κιλά. Αν και νομίζω ότι όλα άρχισαν στο Γυμνάσιο.

Είχα την πρώτη μου σχέση τότε με ένα παιδί που τον λέγανε Ηλία. Αυτός ήταν παχουλός κι εγώ σχετικά αδύνατη. Μας άρεσε να τρώμε μαζί μεγάλες ποσότητες και σύντομα πάχυνα και τότε αυτός δεν με ήθελε πλέον. Εγώ έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη και έτρωγα περισσότερο ακόμα για να καλύψω το κενό που μου άφησε. Έπειτα δεν ξαναέκανα σχέση, πέρα από κάποια αποτυχημένα ραντεβού στο Λύκειο. Το φαγητό έγινε λύση για πολλά προβλήματα, όπως όταν έχασα την αγαπημένη μου θεία από καρκίνο της μήτρας, όταν απέτυχα να πάρω το πτυχίο των αγγλικών, όταν είχα μαλώσει άσχημα με την Ελπίδα για κάτι πολύ χαζό.

Και τώρα...νιώθω πάλι διαλυμένη. Γιατί; Λόγω των άσχημων λέξεων του Σταμάτη χθες. Το ξέρω ότι ήταν νευριασμένος και ότι κι εγώ είπα μεγάλα λόγια, όπως ότι δεν αγάπησε ποτέ τον Στέλιο. Επίσης ξέρω ότι δε θα έπρεπε να επηρεάζομαι τόσο εύκολα από άτομα που δεν αξίζουν αλλά δυστυχώς σ' αυτήν την φάση που είμαι, που προσπαθώ να χάσω κιλά, το να με λένε 'χοντρή' και 'παλιο-φάλαινα' με χτυπάει κατευθείαν στην πληγή.

Κάθομαι στο τραπέζι και παίζω με τις φράουλες και τα μήλα στο πιάτο μου. Μετά από λίγο, έρχεται κι ο Στέλιος το ίδιο διαλυμένος και βάζει καφέ να πιεί. Δεν σας είπα με τι ασχολείται ο Στέλιος τον χειμώνα. Σπουδάζει σε ιδιωτική σχολή διοίκηση επιχειρήσεων. Το όνειρό του, λέει, είναι να ανοίξει το δικό του μαγαζί με ρούχα αθλητισμού. Πολύ δύσκολο βέβαια στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, αλλά σημασία έχει να υπάρχει ελπίδα πάντα.