Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 08 👯

Έβαλα το τριαντάφυλλο του Ηλία μέσα σ' ένα βιβλίο ώστε να αποξηρανθεί και το κρατήσω για πολύ καιρό. Σήμερα η Μαρία με πήρε τηλέφωνο και μας κάλεσε σε μια εκδήλωση για την λευχαιμία, όπου θα μιλήσει η ίδια για το ταξίδι της. Οι γιατροί φαίνεται ότι είναι αισιόδοξοι για την υγεία της και ότι θα τα καταφέρει πολύ σύντομα. Δε θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενη σήμερα.

Ήρθε λοιπόν ο Ηλίας με το αυτοκίνητο του πατέρα του και πήγαμε στην Καλλιθέα. Μπαίνουμε σ' ένα μεγάλο κτίριο και βρίσκουμε την αίθουσα παρουσιάσεων, η οποία έχει ήδη γεμίσει με επιζώντες, από παιδιά μέχρι ενήλικες, και τις οικογένειες και φίλους τους, να κάθονται σε καρέκλες που κοιτάνε μια μικρή σκηνή μπροστά.

Βρίσκουμε τον Μάρκο, που κάθεται μαζί με την οικογένεια της Μαρίας στην τρίτη σειρά και καθόμαστε μαζί τους. "Είμαι τόσο ενθουσιασμένη, ελπίζω να μην έχει άγχος η Μαρία" λέω στην μητέρα της και ξαφνικά ακούμε γέλια και χειροκροτήματα από το πίσω μέρος της αίθουσας.

Γυρνάμε και βλέπουμε την Μαρία, ντυμένη μ' ένα ροζ φόρεμα και μια ροζ περούκα και την ακολουθούν παιδιά και έφηβοι, που μοιάζουν με θαυμαστές της. Αυτή σκάει χαμόγελα σε όλους και όλοι την λατρεύουν. "Δεν μου φαίνεται να έχει άγχος" σχολιάζει ο Ηλίας.

Η Μαρία όταν περνάει μπροστά μας και με βλέπει, τσιρίζει από χαρά. "Ήρθατε!!! Η Μαρτίνα είναι η κολλητή μου!" φωνάζει σε όλους και εγώ χασκογελάω. Όλοι γυρνούν και με κοιτάνε και με χαιρετάνε. Εγώ τους γνέφω, χαμογελαστή. "Κι ο Μάρκος, το αγόρι μου, που αγαπώ τόσο πολύ!" συνεχίζει και ανεβαίνει στη σκηνή και αρπάζει ένα μικρόφωνο.

Όλοι ζητωκραυγάζουν και περιμένουν να αρχίσει την ομιλία της. Η Μαρία παίρνει μια βαθιά ανάσα κι αρχίζει να τραγουδάει ένα τραγούδι της Demi Lovato αλλά σταματάει στους πρώτους στίχους. "Σόρι παρασύρθηκα, με τόσα χειροκροτήματα ένιωσα σαν ποπ σταρ" λέει και γελάμε.

"Δεν είμαι ακόμα σίγουρη γιατί ζήτησαν από μένα να μιλήσω, μιας και δεν ξέρω και πολλά ιατρικά σχετικά με την λευχαιμία. Αλλά θα σας πω για την εμπειρία μου. Τώρα θα μιλήσω επιστημονικά γι' αυτό δώστε προσοχή. Η λευχαιμία είναι σιχαμερή!" φωνάζει κι όλοι χειροκροτούν.

"Είναι σαν εκείνα τα κορίτσια στο σχολείο που σε πειράζανε συνέχεια και εσύ απλά ήθελες να σ' αφήσουν ήσυχη; Δεν μπορείς να την αγνοήσεις, μπορείς μόνο να μάχεσαι να μείνεις ζωντανή καθημερινά μέχρι επιτέλους την εξαφανίσεις" λέει.