Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 97

Πήγα γυμναστήριο το πρωί καθώς κατάλαβα ότι έχει λιγότερο κόσμο τότε και ο Αντώνης δεν είχε πρόβλημα μ' αυτό. Καθώς ήμουν στον διάδρομο, παίρνω ένα μήνυμα απ' την Ελπίδα που με ανησύχησε. «Μαρτίνα, έλα στο the Mall μετά, πρέπει να σου πω».

Μετά από αυτό που είδα χθες το βράδυ, δηλαδή τον αδερφό μου να φιλιέται με τον Σταμάτη, δε μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι και δε ξέρω γιατί, αλλά ακόμα και το μήνυμα της Ελπίδας πίστεψα ότι έχει σχέση. Ο Αντώνης με κοίταζε που φαινόμουν ανήσυχη, και πιο πολύ που δεν γκρίνιαξα καθόλου που μου ανέβασε την ταχύτητα στο 6.5, δηλαδή λίγο πριν αρχίσω και τρέχω κανονικά.

«Τι έχεις σήμερα;» με ρωτάει επιτέλους. «Τίποτα» του λέω και το κόβω απότομα. Δε με ξαναρώτησε αλλά με κοιτούσε περίεργα. «Θα κάνουμε κοιλιακούς μετά» μου λέει και τον κοιτάω και γνέφω χωρίς να μιλήσω. «ΟΚ, κάτι σίγουρα τρέχει με σένα, αλλά αν είναι προσωπικό δε θέλω να φανώ περίεργος. Απλά να ξέρεις, τα αγόρια είμαστε λίγο βλάκες μερικές φορές» μου λέει και είμαι έτοιμη να γελάσω.

«Δεν έχει να κάνει με αγόρι» του λέω σαν να είπε το μεγαλύτερο ανέκδοτο. «Γιατί γελάς; Δεν είχες ποτέ αγόρι;» με ρωτάει κι αρχίζω και εκνευρίζομαι, σαν να με ειρωνεύεται. Αν και ξέρω ότι δεν το πε με κακία, αλλά μάλλον έχω αυξημένες τις άμυνες μου. «Δεν είπα κάτι τέτοιο!» του λέω δυνατά. Δεν είχε κανέναν τριγύρω, γι' αυτό άλλωστε και δε φοβόμουν πολύ να αντιμιλήσω.

Αφού κάναμε τους κοιλιακούς και διατάσεις, πήγα και έκανα ντουζ στα αποδυτήρια και μετά κατευθείαν στο the Mall Athens. Κάθισα με την Ελπίδα στον τελευταίο όροφο, σε μια καφετέρια. Φανόταν πολύ χαλαρή, έκανε μια ώρα να αποφασίσει τι να πάρει απ' τον κατάλογο, διαβάζοντας ένα-ένα τα φαγητά, ποτά κλπ, σαν να μην τρέχει τίποτα.

Την κοιτάω με νόημα. «Ελπίδα μου, είσαι καλά;» την ρωτάω. «Ναι, γιατί;» μου λέει διαβάζοντας παράλληλα τα συστατικά της Ceasar's salad. «Μου είπες ότι πρέπει να μου πεις και λέω είναι κάτι σημαντικό!» της φωνάζω. «Το 'ξερες ότι βάζουν αντζούγιες στην Ceasar's σως;» με ρωτάει και είμαι έτοιμη να της δώσω χαστούκι.

«Ελπίδα!» της φωνάζω. «Καλά καλά! Θα σου πω. Ήθελα απλά να σου πάρω δώρο γενεθλίων σήμερα και να το διαλέξουμε μαζί» μου λέει καθώς στα γενέθλιά μου, που δίναμε εξετάσεις, δεν είχαμε βρεθεί καθόλου και μου είχε υποσχεθεί να μου πάρει κάποια στιγμή αργότερα.

«Και θα μου πάρεις την Ceasar's;» την ρωτάω κοροϊδευτικά. «Όχι, καλέ. Θα σε πάω για ρούχα μετά» μου λέει. Κοιτάω το μενού, πεθαίνω της πείνας, βλέπω τα σπαγκέτι, τα μπέργκερς, αλλά αποφασίζω να πάρω μια σαλάτα. «Τι θα πάρεις;» την ρωτάω προκλητικά. «Χμμμμ» σκέφτεται, «την πράσινη σαλάτα» μου λέει και μένω.