Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 60 💔

Είναι 5 το απόγευμα και έξω κάνει πολλή ζέστη. Είμαι στο γυμναστήριο και είναι για πρώτη φορά άδειο εντελώς. Πρέπει να έχουν φύγει για διακοπές οι περισσότεροι ενώ ο Αντώνης είπε θα αργήσει να έρθει. Αρχίζω διατάσεις μόνη μου ενώ στα ηχεία παίζει το 'Worth it' των 5th Harmony. Καθώς κάνω, αρχίζω και κουνάω το κεφάλι με τη μουσική.

Όταν πια με συνεπαίρνει ο ρυθμός και τα λόγια ξεκινάω να χορεύω κοιτώντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Νιώθω λες και είμαι στην σκηνή και με χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν. Σπάνια στη ζωή μου χορεύω λόγω της ανασφάλειάς μου για το σώμα μου, αλλά τελευταία που έχω αρχίσει κι αλλάζω, μου βγαίνει πιο εύκολα. Ίσως είμαι και επηρεασμένη απ' την Μαρία που χορεύει συνέχεια όταν βρισκόμαστε αλλά κι απ' τον ενθουσιασμό μου για τον διαγωνισμό χορού του Φίλιππου αύριο.

Όταν τελειώνει το τραγούδι κάνω μια φιγούρα που καταλήγει με μένα στο πάτωμα και το κεφάλι κάτω. Όταν σηκώνομαι βλέπω τον Αντώνη στον καθρέφτη να με κοιτάει, χαμογελαστός και μου χειροκροτεί, πλησιάζοντάς με. Κοκκινίζω σαν παντζάρι και μουτζώνομαι. «Πότε ήρθες;» τον ρωτάω. «Λίγα λεπτά. Αρκετά μπορώ να πω» μου λέει και γελάει. «Αχ Θεέ μου, ρεζίλι έγινα» του λέω, κι αρχίζουμε να πηγαίνουμε προς τους διαδρόμους.

«Μου κάνεις πλάκα; Ήσουν υπέροχη! Έχεις κάνει ποτέ μαθήματα;» με ρωτάει και κουνάω το κεφάλι όσο πίνω νερό. «Έχεις τον ρυθμό μέσα σου, Μαρτίνα, γιατί δεν πας να μάθεις;» μου λέει. «Θες να με ξεφορτωθείς;» τον ρωτάω. «Δεν σου πα να σταματήσεις το πρόγραμμα, μπορείς σαν έξτρα» μου λέει, σχεδόν προσβεβλημένος. «Δε ξέρω, είναι πολλές ώρες και δε νομίζω να αξίζει» του λέω και ξεκινάω περπάτημα στον διάδρομο.

Αυτός με κοιτάει, σκεπτικός. «Άκουσε εκεί, να σε ξεφορτωθώ» μου λέει με ένα ναζιάρικο ύφος. Εγώ δεν μιλάω, συνεχίζω το περπάτημα, χαμογελαστή και φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου προς τα αριστερά. Με καρφώνει με το βλέμμα του που λάμπει σαν να θέλει να πει πολλά. Ντρέπομαι να τον κοιτάξω έτσι και παίρνω ανάσες γιατί είναι τόσο ερεθιστικό που με αποσυντονίζει.

Συνεχίσαμε στο πρόγραμμα μας με ασκήσεις με βαράκια και στα όργανα. Ένιωθα λίγο περίεργα που δεν ήταν κανείς άλλος στο γυμναστήριο. Ο Αντώνης συνέχιζε να μου λέει ότι πρέπει να κάνω μαθήματα χορού κι ότι θα με βοηθήσει πολύ στην αυτοπεποίθησή μου. Αλλά δεν πιστεύω ότι χορεύω τόσο καλά και θα φαίνομαι γελοία έτσι όπως είμαι μπροστά στις άλλες τις όμορφες κοπέλες.