Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 55

«Στέλιο, θα έρθεις τελικά;» ρωτάει η μαμά μου τον Στέλιο που βρίσκεται στο κρεβάτι του να κοιτάει το ταβάνι. Είμαστε όλοι καλά ντυμένοι, έτοιμοι να πάμε στον πολυπόθητο γάμο της Νάνσυ και του Αχιλλέα. Εγώ έχω φορέσει ένα δαντελωτό φόρεμα κατάμαυρο που καλύπτει τα πολλά πάχη, και λίγο μακιγιάζ σε χρώματα της γης. Τα μαλλιά μου κυμματιστά και τα νύχια μου βαμμένα λευκά.

Η μητέρα μου φοράει ένα καταπληκτικό κόκτεϊλ φόρεμα σε χρώμα ροδακινί και τα μαλλιά της είναι πιασμένα πάνω. Φαίνεται πάρα πολύ όμορφη, βέβαια αφού έχει καταπληκτικό σώμα, αντίθετα με μένα. Και ο πατέρας μου φαίνεται γοητευτικός με το ασπρόμαυρο κοστούμι του. Μερικές φορές νιώθω σαν να μην ανήκω στην οικογένεια αυτή.

«Αν αλλάξεις γνώμη, έχω αφήσει το κοστούμι σου στο γραφείο. Η γιορτή θα αρχίσει σε κανένα δίωρο οπότε αν θες πάρε με τηλέφωνο...» λέει η μαμά αλλά ο Στέλιος βάζει τα ακουστικά του και γυρίζει απ' την άλλη.

Φτάνουμε στην εκκλησία με τα πολλά, όπου συναντάω την Ελπίδα, ντυμένη μ' ένα πράσινο φόρεμα μέχρι το γόνατο, και τα μαλλιά της είναι βαμμένα στο χρώμα κεραμιδί. Το μακιγιάζ της έντονο όπως πάντα, και θυμίζει χαρακτήρα από ανιμέ. Την χαιρετάω και πηγαίνουμε μαζί μέσα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που είναι στην μέση του πουθενά. Έχει γεμίσει με κόσμο που κανείς μας δεν ξέρει, αν και βλέπω κάποιες γνώριμες φάτσες απ' το γυμναστήριο.

Κάθομαι με την Ελπίδα και περιμένουμε. Ο Αχιλλέας φαίνεται αγχωμένος αλλά πολύ όμορφος στο λευκό κοστούμι του. Τα μεσαία-μακριά μαλλιά του είναι προσεκτικά χτενισμένα προς τα πίσω σαν χαίτη, βουτηγμένα σε τζελ. Δίπλα του ο Νίκος, επίσης πανέμορφος, ο οποίος απ' ό,τι φαίνεται είναι ο κουμπάρος του, μιας και αυτός του διοργάνωσε και το bachelor party χθες το βράδυ.

Η Ελπίδα στέλνει μηνύματα με τον Αντρέα Κ και φαίνεται προβληματισμένη. «Τι έχεις;» την ρωτάω. «Αρχίζει και με φοβίζει ο Αντρέας» μου λέει. «Γιατί; τι σου είπε;» την ρωτάω. «Μου είπε να περάσω καλά στον γάμο...αλλά δεν του είπα τίποτα για τον γάμο» μου λέει και κοιτάμε τριγύρω, ταραγμένες. Της δείχνω μετά το μήνυμα που μου έστειλε ο Αντρέας και γουρλώνει τα μάτια της.

«Δεν το πιστεύω, με απατάει με σένα!» μου λέει και την μουντζώνω. «Παιδί μου, πας καλά; Δεν τα έχετε μ' αυτόν, δεν ξέρεις καν αν είναι αληθινός! Και εκτός απ' αυτό, δεν απάντησα καν όπως είδες» της λέω. Βλέπω στην πόρτα να μπαίνει ο Αντώνης, ντυμένος με σκούρο μπλε κοστούμι που του πάει πολύ και είναι φρεσκοξυρισμένος και κουρεμένος. Είναι τόσο κούκλος. Τον χαιρετάω από μακριά και μου χαμογελάει και πάει να κάτσει απ' την αντίθετη πλευρά.