Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 71

Το πρωί πήγα να κάνω ιππασία στην παραλία της Περίσσιας. Αρχικά φοβόμουν τόσο πολύ μην πέσω αλλά τελικά μόλις εξοικειώθηκα με το πανέμορφο άλογο με τις καστανές τρίχες κάλπαζα για δυο ώρες! Ο Μάρκος δεν ήρθε γιατί ήταν χάλια από το βράδυ και κοιμήθηκε.

Καλύτερα ίσως για να μπορέσω να σκεφτώ καλύτερα και να αναλογιστώ. Ένιωσα μια τόση ελευθερία, που δεν ήθελα να φύγω από κει. Δίπλα μου ήταν ένα ερωτευμένο ζευγαράκι που κάλπαζαν μαζί και σταματούσαν κάθε τόσο για να φιληθούν. Εγώ χάζευα μ' ένα χαμόγελο ηλίθιο στο πρόσωπο σαν να έβλεπα ταινία. Γιατί να είμαι τόσο άτυχη και γκαντέμω στη ζωή μου; Ο Αντώνης όχι απλά δεν με θέλει αλλά ούτε καν με σκέφτεται αφού δεν μου έστειλε ούτε ένα μήνυμα.

Το μεσημεράκι φτάνω σπίτι και βλέπω τον Μάρκο, αγχωμένο, να περπατάει πέρα δώθε. «Γεια, τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» ρωτάω, ανήσυχη. «Ναι, ε...μίλησα με την Νάνσυ» μου λέει. «Α και σου έφερε ναυτία; Το πάθαινα κι εγώ όταν της μιλούσα. Και τώρα που την ανέφερες, μου ανεβαίνει πάνω η σαλάτα που έφαγα» του λέω.

«Μαρτίνα, μου είπε ότι ο Αντώνης δεν πάει πια στο γυμναστήριο. Έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης» μου λέει και τα μάτια μου λάμπουν από χαρά και θέλω τόσο πολύ να χαμογελάσω αλλά το κρύβω. Οι υποψίες μου ότι μπορεί ο Αντώνης να με ακολούθησε στο νησί γίνονται ολοένα και μεγαλύτερες.

«Δεν ανησυχείς;» με ρωτάει ο Μάρκος. «Ε...όχι, ίσως να πήρε άδεια» του λέω. «Έτσι ξαφνικά; Δεν σου φαίνεται περίεργο;» με ρωτάει. «Δεν με ενδιαφέρει, Μάρκο, εγώ έφυγα από εκεί για να περάσω καλά μαζί σου και να ξεχαστώ» του λέω, εν μέρει είναι αλήθεια. Αλλά σίγουρα με ενδιαφέρει και πολύ μάλιστα.

Πηγαίνουμε στην παραλία στο Καμάρι για μπάνιο και κολύμπι και ηλιοθεραπεία. Σήμερα είναι μέρα ξεκούρασης αν και εξουθενώθηκα με την ιππασία αλλά δεν μετανιώνω καθόλου. Εξιστορούσα στον Μάρκο πόσο όμορφα ήταν με το άλογο και πού πήγα. «Χαίρομαι που σε βλέπω χαρούμενη, Μαρτίνα» μου λέει. «Και φοβόμουν μήπως μετάνιωσες που ήρθες εδώ» μου λέει. «Τι λες, βρε Μάρκο; Πέρασα καταπληκτικά! Κρίμα που έμεινε μόνο μια ημέρα! Θα 'θελα να πάω βασικά και στην Ίο δίπλα να δω πώς είναι» του λέω.

«Θες να πάμε;» με ρωτάει. «Όχι, άσε θέλω να πάω σπίτι βασικά για να είμαι στο πλευρό του Στέλιου. Πρέπει να είναι πολύ λυπημένος για τον Αχιλλέα. Αύριο είναι το πάρτι αρραβώνων του» του λέω, λυπημένη και λίγο τσαντισμένη με τον Αχιλλέα.