Προσωπικός Γυμναστής

MEPA 17

Σήμερα πήγαμε στο νέο διαμέρισμα του Αχιλλέα και του Στέλιου. "Θα σου στείλουμε ότι άλλο έμεινε στο δωμάτιό σου, αγάπη μου, εκτός κι αν θες να αφήσεις κάτι πίσω σου για όταν...θα έρχεσαι" λέει η μαμά, συγκινημένη, στον Στέλιο καθώς μπαίνουμε στο πανέμορφο διαμέρισμα στον 12ο όροφο.

Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι τα πολλά και μεγάλα παράθυρα που βλέπουν την απίστευτη θέα του Central Park και της Park Avenue. Το σαλόνι έχει τρεις μεγάλους καναπέδες λευκούς που σχηματίζουν 'Π' και στη μέση έχει ένα δίπατο ξύλινο τραπεζάκι με τζαμαρία και από πάνω του πορσελάνινα βάζα και μπωλ.

Το μοτίβο είναι λευκό γενικά, και κρεμ αποχρώσεις, όπως το υπέροχο μοντέρνο χαλί με τους εκρού κύκλους. Η τηλεόραση φυσικά τεράστια με ηχοσύστημα και homecinema. Έχουμε μείνει με ανοιχτό το στόμα να κοιτάζουμε το σπίτι. Το πάτωμα είναι ξύλινο και οι τοίχοι πάνλευκοι διακοσμημένοι με αριστουργήματα αφηρημένης και μοντέρνας τέχνης.

Η κουζίνα μοντέρνα με τεράστιους μαρμάρινους πάγκους στα χρώματα της γης κι η τραπεζαρία πρωτοκλασάτη, από ξύλο ιτιάς και καρέκλες καλυμμένες με μεταξωτό ύφασμα. Ας μη μιλήσω για την κρεβατοκάμαρα. Είναι λες και έμενε εδώ πριγκιπικό ζεύγος. Το κρεβάτι φυσικά super king size, με γκρι πλάτη και πολλά μαξιλάρια. Ο τοίχος πίσω από το κρεβάτι έχει μια ανάγλυφη καφέ ταπετσαρία που μοιάζει λίγο με σοκολάτα ανοιχτόχρωμη. Οι κουρτίνες σοκολατί επίσης ανοιχτόχρωμες, και απ' έξω από το μεγάλο παράθυρο βλέπεις την 61η Οδό. Επίσης το δωμάτιο έχει φυσικά το όνειρο κάθε κοπέλας και κάθε gay αγοριού, μια τεράστια walk-in ντουλάπα, στην οποία ήδη η μία μεριά έχει βάλει ο Αχιλλέας τα πανάκριβα κοστούμια του, πουκάμισα, παπούτσια, καπέλα και άλλα.

Στο σύνθετο, που μοιάζει για αντίκα, έχει βάλει μέσα την τεράστια συλλογή με τις γραβάτες και τα ρολόγια του. Μετά πήγαμε και στο γραφείο του Αχιλλέα, όπου έχει τον υπολογιστή του, τα πτυχία του και τεράστιες βιβλιοθήκες. "Δεν το πιστεύω, παντρεύτηκα έναν υπέρλαμπρο μεγαλογιατρό;" λέει ο Στέλιος, γελώντας και ο Αχιλλέας τον αγκαλιάζει από πίσω και του δίνει ένα φιλί στο μάγουλο, τόσο γλυκό.

"Αχ παιδιά μου, είμαι τόσο χαρούμενη για σας" λέει η μαμά, έτοιμη να κλάψει. "Πάμε πάλι" μουρμουρίζω εγώ. "Θα έρχεστε να με βλέπετε, ε; Δεν θα με ξεχάσετε; Αλλά κι εγώ θα έρχομαι, θα με φιλοξενείτε, ε; Αν και το ξενοδοχείο που ήμασταν ήταν μια χαρά, ε Αχιλλέα;" του λέει και του κλείνει το μάτι. "Δεν θα αντέξω άλλες διαπραγματεύσεις" λέω και πάω στο σαλόνι.