Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 05

Ο ξενώνας στο σπίτι του Κώστα είναι πολύ πιο μεγάλος από το παλιό μου δωμάτιο. Αλλά βέβαια το νέο μου σπίτι στη Θεσσαλονίκη που θα μοιραστώ με τον Ηλία είναι εξίσου μεγάλο και πανέμορφο με το διαμέρισμα. Μπορώ να πω ότι ανυπομονώ αλλά έχω κι αρκετό άγχος για την τεράστια αυτή αλλαγή.

Ποιος θα μου το έλεγε ότι στο τέλος του καλοκαιριού θα έχω νέο σπίτι και νέο συγκάτοικο που είναι μάλιστα κι η νέα μου σχέση. Ο άνθρωπος που με έκανε να αμφιβάλλω και να μισώ τον εαυτό μου πριν λίγα χρόνια τώρα θέλει να ζήσει μαζί μου και να με κάνει να νιώθω σαν την ομορφότερη κοπέλα.

Η μαμά πήγε κι έστειλε τα υπόλοιπα πράγματα του Στέλιου στο Μανχάταν. Ο Στέλιος με τον Αχιλλέα περνάνε υπέροχα απ' ό,τι μας λένε κι ο Στέλιος ξεκίνησε τη γυμναστική σχολή που ήθελε. Πριν λίγους μήνες, δεν ξέραμε καν για την μυστική πλευρά της ζωής του και τώρα είναι παντρεμένος και απόλυτα ευτυχισμένος στο μέρος μάλιστα που πάντοτε ήθελε.

Μπορώ και επίσημα να πω ότι η οικογένειά μας εξελίχθηκε από σχετικά παραδοσιακή σε απόλυτα μοναδική. Χτυπάει το κινητό μου, είναι ο Ηλίας. Έρχεται σε λίγο να με πάρει από το νέο σπίτι για να πάμε βόλτα.

Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο, μου έδωσε ένα αυθόρμητο φιλί και τον κοιτάω, μπερδεμένη. "Μου 'λειψες" μου λέει. "Καλά, δεν έχουμε και χρόνια να βρεθούμε" του λέω και ξεκινάει. "Όλα καλά με το σπίτι; Πήγε στην τράπεζα η μαμά σου;" ρωτάει.

"Ναι, θα το ξεπουλήσει απ' ό,τι φαίνεται για να ξεμπερδεύει με το κωλοχρέος" του λέω, "πού πάμε;"

"Λέω να πάμε στην Πάρνηθα, στον Έλατο, μια υπέροχη ταβέρνα που πήγαινα με τους γονείς μου. Ε και μετά μπορούμε να αγναντέψουμε την θέα της Αθήνας καθώς σκοτεινιάζει, δεν είναι καλή ιδέα;" με ρωτάει κι εγώ μένω σιωπηλή.

Γνέφω αυτόματα, αλλά θέλω να φωνάξω "Όχι!" γιατί το βουνό αυτό κρύβει αναμνήσεις με τον Αντώνη. Γιατί μου το κάνει αυτό; Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τον ξεχάσω αλλά πάντα καταλήγουμε σε σημεία που να μου τον θυμίζουν, λες και το κάνει επίτηδες!

Φτάνουμε μετά από λίγη ώρα στην Πάρνηθα και μπαίνουμε στην εξοχική ταβέρνα. Είναι όντως πολύ όμορφα και στο εσωτερικό της, την θυμάμαι εξωτερικά όταν είχαμε περάσει με τα ποδήλατα με τον Αντώνη.

Κάτσαμε και παραγγείλαμε παϊδάκια και φυσικά άφθονο κόκκινο κρασί. "Οπότε τα πράγματά σου είναι ήδη έτοιμα για την Θεσσαλονίκη, ε;" μου λέει ο Ηλίας καθώς σερβίρει το κρασί. "Ναι, ήθελα δεν ήθελα τα μάζεψα όπως όπως" του απαντάω.