Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 64

Οχλαγωγία μέσα και έξω απ' το δικαστήριο. Νιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ο Αντώνης βρισκόταν στην θέση του κατηγορούμενου για τον φόνο του Σταμάτη. Εφιαλτική μέρα πραγματικά. Και τώρα στην θέση αυτή βρίσκεται η Κίρκη, η μητέρα του τέρατος και η πιο σκοτεινή γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ.

Το βλέμμα της είναι σατανικό και κάθε κίνησή της τρομακτική σαν να κάνει ξόρκια. Όταν με κοιτάει, νιώθω ότι με καταριέται, αλλά δεν φοβάμαι. Γιατί επιτέλους όλοι μαζευτήκαμε σαν μια γροθιά απέναντι της. Φτάνει πια η εκμετάλλευση των αδύναμων με μοναδικό σκοπό το κέρδος του ενός.

Η δίκη κράτησε πολλές ώρες, όλοι οι δικηγόροι μιλούσαν και λογομαχούσαν, τα θύματα δώσανε μαρτυρίες, όπως κι οι γονείς μου και στο τέλος, αφού μελετήθηκαν και τα συμβόλαια, η Κίρκη θεωρήθηκε αθώα παρόλαυτα, η εταιρεία της θα περάσει από έλεγχο και θα πρέπει να αλλάξουν πολλοί όροι ενώ δόθηκε παράταση σ' όλα τα δάνεια.

Είμαι τόσο θλιμμένη που αφέθηκε ελεύθερη η μάγισσα, αυτό σημαίνει ότι πάλι όλοι βρισκόμαστε σε κίνδυνο και ο Αντώνης δεν μπορεί να επιστρέψει ακόμα. Βγαίνοντας απ' το δικαστήριο με τους γονείς μου, κάποιος μου στέλνει μήνυμα να πάω στο πίσω μέρος μόνη μου. Έτσι λοιπόν, λέω στους γονείς μου ότι θα πάω τουαλέτα και βρίσκω την ευκαιρία να απομακρυνθώ απ' τον κόσμο.

Το μυαλό μου έχει την εικόνα του Αντώνη και ελπίζω πραγματικά να έχει επιστρέψει και να με αρπάξει και να με φιλήσει. Βγαίνω απ' την πίσω πόρτα του κτιρίου, που είναι ένα δρομάκι γεμάτο κάδους απορριμμάτων. Κοιτάω τριγύρω, τίποτα. Αναστενάζω και κοιτάω το κινητό μου, απογοητευμένη μέχρι που ξαφνικά κάποιος μου κλείνει τα μάτια από πίσω και με ένα πανί στην μύτη με υπνωτίζει και χάνω τις αισθήσεις.

Ξυπνάω μέσα σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο χωρίς παράθυρα. Είμαι σ' ένα κρεβάτι με μαύρα σεντόνια και βλέπω μόνο μια ντουλάπα τσίγκινη κοντά μου. Το κινητό μου και όλα τα υπάρχοντά μου έχουν εξαφανιστεί. Πού βρίσκομαι; Σκέφτομαι και σηκώνομαι αλλά το κεφάλι μου πονάει απίστευτα απ' την νάρκωση. Καταφέρνω τελικά να φτάσω στην πόρτα αλλά είναι κλειδωμένη. Αρχίζω να πανικοβάλλομαι και χτυπάω την πόρτα και φωνάζω να μ' ακούσουν.

Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά και γρήγορα, δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά πολύ φοβάμαι ότι για όλα ευθύνεται η Κίρκη. Αυτό ήταν, ήρθε το τέλος μου, σκέφτομαι. Όλα όσα πέρασα, για όλα όσα πολέμησα πήγαν στράφι. Διακινδύνευσα την ζωή μου για τον έρωτα και τώρα θα το πληρώσω. Είμαι μια ηλίθια, μια ελαφρόμυαλη που νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα και να γλιτώνει πάντα.