Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 12 🔥

Σήμερα ξύπνησα μεσημέρι, παρόλο που είχα προπόνηση στις 12. Έτσι κι αλλιώς όμως δε νομίζω ο Αντώνης να δουλέψει σήμερα, κι έτσι θα κατέληγα με τον Νίκο. Αλλά είμαι τόσο κουρασμένη από το προχθεσινό βράδυ και την χθεσινή μέρα που έμεινα στο νοσοκομείο για να προσέχω τον Αντώνη.

Πηγαίνω στο σαλόνι και βλέπω την μαμά να μιλάει στο τηλέφωνο, λογικά με τον Στέλιο, πανικοβλημένη, παρακολουθώντας τις ειδήσεις. Κοιτάω στην τηλεόραση που παίζει αεροπλανικά πλάνα με την ταράτσα που ο Σταμάτης μαχαιρώνει τον Αντώνη και μετά συλλαμβάνεται. Είναι μια σκηνή που δεν ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

"...προφυλακίστηκε ο Σταμάτης Κόλλιας και η Νάνσυ Στεφανίδου, οι οποίοι φαίνεται να διατηρούσαν στενή σχέση και στην προσωπική αλλά και την εγκληματική ζωή τους." λέει η εκφωνήτρια και εγώ κοιτάω, μπερδεμένη. Η μαμά εντωμεταξύ από την τρομάρα της, δεν έχει καν καταλάβει ότι στέκομαι πίσω της κι ευτυχώς γιατί θα μου ορμούσε με ερωτήσεις και κλάματα.

"Οι κατηγορούμενοι κατηγορούνται για πρώτου βαθμού ανθρωποκτονία μαζί με πολλές άλλες κατηγορίες..." λέει η εκφωνήτρια όσο δείχνουν μια παλιά φωτογραφία του πατέρα μου.

"Μετά όμως από τα τελευταία αποτελέσματα, λόγω της ευαίσθητης κατάστασης της κας. Στεφανίδου, δηλαδή την εγκυμοσύνη της στο παιδί του σχιζοφρενή 16χρονου που είναι ο κύριος ύποπτος για τον φόνο του 50χρονου επιχειρηματία, θα μείνει σε απομόνωση στο ψυχιατρικό τμήμα..."

"Τι;" λέω αυθόρμητα, απόλυτα σοκαρισμένη και η μαμά φυσικά πετάγεται με το που με ακούει. "Γιατί δεν μου είπες τι έγινε;;" μου φωνάζει και της κάνω να σταματήσει να ακούσω.

"Η Νάνσυ είναι έγκυος;;" μουρμουράω, έτοιμη να λιποθυμήσω.

Δεν το πιστεύω, η Νάνσυ κουβαλάει το παιδί του Σταμάτη; Μα τι....πότε; Πώς έγινε αυτό; Η μαμά φυσικά δεν με άφησε να ηρεμήσω, άρχισε τις ερωτήσεις, αν είμαι καλά, τι έγινε, τι σκεφτόμουν, πώς με βρήκαν, κλπ.

Κι αφού της εξήγησα τα πάντα, μετά από δύο ώρες ετοιμάστηκα και πήγα στο νοσοκομείο μόνο και μόνο για να πληροφορηθώ ότι ο Αντώνης πήρε εξιτήριο ήδη και είναι καλά.

Ένα βάρος έφυγε από πάνω μου και ξεφυσάω, ανακουφισμένη και τότε χτυπάει το κινητό, είναι ο Ηλίας. Μου πρότεινε να βγούμε να φάμε έξω, να ηρεμήσουμε και ενδεχομένως να πιούμε.

Έτσι λοιπόν, πήγαμε σε ένα καταπληκτικό μπιστρό στην Κηφησιά και όντως περάσαμε αρκετά καλά. Ξέφυγε το μυαλό μου από τα γεγονότα που έζησα και με βοήθησε ο Ηλίας με το χιούμορ και την γοητεία του να ηρεμήσω και να συνειδητοποιήσω ότι όντως όλα τελείωσαν κι ότι τώρα πλέον μπορώ να ζήσω χωρίς φόβο. Ένα μπουκάλι κρασί κόκκινο φυσικά βοήθησε ιδιαίτερα επίσης.