Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 04

Αποφάσισα με τον Ηλία να κάνουμε ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι αύριο και έτσι έστειλα στην Μαρία, στον Νίκο, τον Μάρκο, την Ρωξάνη και την Έρη ώστε να έρθουν αν μπορέσουν.

Πήγα στο γυμναστήριο για την τελευταία προπόνηση με τον Σωκράτη και για να αποχαιρετήσω το προσωπικό, όπως την όμορφη κατσαρομάλλα στην υποδοχή και τον ιδιοκτήτη φυσικά.

Συγκινήθηκα όταν μου έδωσε μια κάρτα μέλους πλατινένια που σημαίνει ότι μπορώ να πηγαίνω στο γυμναστήριο αυτό δωρεάν για πάντα όπως και η οικογένειά μου. Φαίνεται το πρόγραμμα των 99 ημερών έχει κάνει θραύση κι όλοι και περισσότεροι ακολουθούν τα βήματά μου, εμπνευσμένοι από μένα.

Ένιωσα σαν αληθινή celebrity όταν τελείωσα τον διάδρομο και ζυγίστηκα μπροστά σε όλους. 71 κιλά! Όλοι χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν και βγάζουν φωτογραφίες, σαν να πήρα το πρωτάθλημα. Πριν φύγω, ήρθε η Πηνελόπη και μου μίλησε.

"Εύχομαι καλή τύχη στη ζωή σου, Μαρτίνα" μου λέει και με αγκαλιάζει. "Ευχαριστώ πολύ, Πηνελόπη. Και σε σένα" της λέω και προτού γυρίσω να φύγω με σταματάει. "Ο Αντώνης..." πάει να πει και την κοιτάω και κάνει μια παύση για να σκεφτεί. "Ο Αντώνης σου έδωσε κάτι που ανήκε στην μητέρα μας" μου λέει και ξαφνικά νιώθω πολύ άσχημα, γιατί νιώθω σαν να έκλεψα κάτι πολύ σημαντικό από την οικογένειά της.

"Ναι, αν το θες, μπορώ να στο φέρω όποτε θες, δεν υπάρχει πρόβλημα" της λέω και χασκογελάει. "Όχι, μην ανησυχείς, η μαμά το έδωσε στον Αντώνη και ήταν δική του ευθύνη. Το ξέρεις ότι...δεν το είχε πειράξει αυτό το κουτί εδώ και 10 χρόνια;" με ρωτάει και κοκκαλώνω λίγο χωρίς να το δείξω.

"Βλέπω ότι είναι κλειστό, ναι. Μου είπε ότι είναι έτοιμο να καταστραφεί" της λέω. "Ναι, γι' αυτό να το ανοίξεις μόνο όταν πιστεύεις ότι πρέπει. Όταν έχεις δει όλα τα σημάδια που να δείχνουν ότι βρήκες την αληθινή αγάπη αλλά κυρίως τον αληθινό σου εαυτό" μου λέει.

'Μπορεί και ποτέ δηλαδή" της λέω. "Μπορεί και ποτέ" μου απαντάει. Πάω να φύγω αλλά αυτή τη φορά γυρνάω εγώ να της μιλήσω. "Είναι καλά; Είναι καλά εκεί που είναι;" την ρωτάω, με τρεμάμενη φωνή. "Καλά μου είπε. Πολλή κούραση" μου λέει.

Εγώ γνέφω, δήθεν χαρούμενη χωρίς να πω τίποτα γι' αυτό. "Ρώτησε...τίποτα για μένα;" την ρωτάω. "Ναι, αν είσαι καλά και του είπα ότι ναι, τα πας μια χαρά με τον Σωκράτη κι ότι έφτασες τον στόχο σου και χάρηκε" μου απαντάει και μένουμε λίγο στη σιωπή.