Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 96

Ξύπνησα μ' ένα τεράστιο χαμόγελο σήμερα. Δε ξέρω αν ήταν το πάρτι-έκπληξη ή που είδα τον Αντώνη. Σηκώνομαι και κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Την κοιλιά μου, τα χέρια μου, τα πόδια μου, το πρόσωπό μου και το χαμόγελο σβήνει...Σκέφτομαι ότι δεν πρόκειται να του αρέσω του Αντώνη έτσι όπως είμαι. Ξεφύσησα.

Αρχίζω και τον φαντάζομαι να στέκεται από πίσω μου και να μου φιλάει τον λαιμό. Να μου ψιθυρίζει στο αυτί 'Είσαι δικιά μου'. Ξαπλώνω στο κρεβάτι, και σκέφτομαι πόσο θα 'θελα να με αγκαλιάσει σφιχτά από πίσω, να νιώσω το καυτό κορμί του πάνω μου. Να μου λέει με την χοντρή βραχνή φωνή του «Σ' αγαπώ» για καλημέρα, και «Σ' αγαπώ» για καληνύχτα.

Χτυπάει η πόρτα του δωματίου μου ξαφνικά κι ανασηκώνομαι. Μπαίνει ο Στέλιος και κλείνει την πόρτα πίσω του. Φαίνεται αγχωμένος και νευρικός. Όχι τόσο θυμωμένος όσο χθες το βράδυ. Με κοιτάει ενοχικά σαν να μου έκανε κάτι κακό.

«Ήθελα να σου μιλήσω...» μου λέει και τον διακόπτω, «Στέλιο, δεν ήθελα να το πω στην  Ελπίδα αλλά τρόμαξα πολύ χθες, σε είδα τις προάλλες πολύ θλιμμένο και θυμωμένο με τον Σταμάτη όταν τον φίλησες και έβαλα τα χειρότερα με το μυαλό μου» του λέω. «Α έτσι το 'μαθες. Μας είδες;» ρωτάει με σκυμμένο το κεφάλι.

«Να ξέρεις, εγώ σε υποστηρίζω 100%, είναι επιλογή σου να ζήσεις τη ζωή σου όπως θες» του λέω και σκέφτομαι τον εαυτό μου, το πόσο θέλω να αλλάξω την ζωή μου με το πρόγραμμα αυτό και τα λόγια του Αντώνη, ότι δεν είναι απλά οι 100 μέρες αδυνατίσματος σημαντικές αλλά όλη μου η ζωή έπειτα. Όλα έχουν να κάνουν με τη δύναμη της θέλησης.

«Γιατί μάλωνες με τον Σταμάτη;» τον ρωτάω. «Γιατί θέλει επιτέλους να το παραδεχτώ στην οικογένεια και τους φίλους γιατί δεν μπορεί άλλο, λέει, να κρυβόμαστε» μου λέει, νευριασμένος. «Πόσο καιρό είστε μαζί;» τον ρωτάω. «6 χρόνια, από τα 14» μου λέει και μένω. «Τι θα κάνεις; Εγώ δε θα το πω, το ορκίζομαι» του λέω, «κι αυτό με την Ελπίδα πραγματικά...» πάω να πω και με σταματάει.

Κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι. «Με την Ελπίδα είχε παιχτεί φάση, ξέρεις. Ήταν πάντοτε ερωτευμένη μαζί μου. Κι εγώ εκείνο το καλοκαίρι όταν ήμουν 15 κι εσείς 13, που έμενε μαζί μας, είχα χωρίσει με τον Σταμάτη και ήθελα να πειραματιστώ. Κι έτσι κάναμε φάση με την Ελπίδα κι έκτοτε ήμασταν πάντοτε κοντά. Το κρατούσαμε μυστικό από σένα κι από όλους γιατί ξέρω ότι θα θύμωνες» μου λέει και αρχίζω και τα παίρνω πραγματικά.

«Πειραματίστηκες πάνω στην φίλη μου, ρε Στέλιο; Δε μπορώ να το πιστέψω! Γι' αυτό έκανε σαν τρελή χθες! Πραγματικά δεν ξέρω, Στέλιο, αν θα μπορέσω να την σταματήσω απ' το να μιλήσει» του λέω και βλέπω τον φόβο στα μάτια του, κάτι που δεν έχω ξαναδεί ποτέ πριν. Για πρώτη φορά ένιωσα σαν να τον καταλαβαίνω επιτέλους. Αλλά και πάλι, αυτό που έκανε στην Ελπίδα δε ξέρω αν μπορώ να το συγχωρέσω.