Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 81

Ακόμα δεν κατάλαβα τι έγινε χθες, φιλήθηκα με τον Μάρκο; Καθώς φτάνω έξω απ' το γυμναστήριο και σκέφτομαι την απίστευτη σκηνή, παρατηρώ ένα τσούρμο στο πάρκινγκ να έχουν περιτριγυρίσει ένα αυτοκίνητο. Από περιέργεια πηγαίνω προς το μέρος τους και βλέπω ένα ολοκαίνουριο κόκκινο Chevrolet Camaro. Είναι πανέμορφο και αναρωτιέμαι ποιανού είναι. Από πίσω μου εμφανίζεται ο Αχιλλέας.

«Γεια τι κάνεις; Πες μου ότι είναι δικό σου αυτό;» τον ρωτάω και αυτός γελάει. «Νομίζεις βγάζω 40,000 ευρώ σαν ψυχίατρος; Σε λίγο θα φτάσουμε τον βασικό μισθό! Νομίζω είναι το καινούριο του...» πάει να πει και ψιθυρίζω «...Αντώνη;» καθώς βλέπω τον Αντώνη να έρχεται προς το μέρος μας, ντυμένος με πανάκριβα δερμάτινα ρούχα, νέο κούρεμα τόσο περίτεχνο που μόνο ένας καλός κομμωτής θα μπορούσε να δημιουργήσει και πανάκριβα μαύρα γυαλιά ηλίου Cartier! Έχουμε όλοι μείνει. Ακόμα κι ο τρόπος που περπατάει φαίνεται σαν να είναι ένας διάσημος σταρ.

Έρχεται μπροστά μας. «Τι γίνεται, παιδιά; Ξέχασα τον σάκο μου» λέει ο Αντώνης μ' έναν αέρα πρωταθλητή, και τον παρακολουθούμε καθώς ανοίγει το νέο του αυτοκίνητο, βγάζει το σακίδιό του και με κοιτάει. «Πάμε;» με ρωτάει και προχωράει μπροστά. Καθώς τον ακολουθώ, σαστισμένη, σκέφτομαι την επιταγή που του έδωσε ο μπαμπάς χθες. Τι πήγε κι έκανε; Ξόδεψε όλα τα λεφτά αντί να ξεχρεώσει την πολιτεία;

Καθώς κάνουμε ζέσταμα, παρατηρώ τα νέα του παπούτσια Nike, μαύρα και χρυσά. Σταματώ την άσκηση και τον κοιτάω, μπερδεμένη. «Βλέπω ανανεώθηκες απίστευτα, Αντώνη» του λέω και δεν μιλάει, απλά γνέφει και συνεχίζει την γυμναστική. «Αντώνη, όπως με βοήθησες εσύ, έτσι θέλω κι εγώ να σε βοηθήσω, εντάξει; Πες μου την αλήθεια, ξόδεψες τα λεφτά που σου έδωσε ο μπαμπάς μου;» τον ρωτάω, κι αυτός, θυμωμένος, με αρπάζει απ' το χέρι και με πηγαίνει στο γραφείο του.

«Μπορείς να μην μιλάς δυνατά; Η Νάνσυ ήταν ακριβώς δίπλα!» μου λέει, θυμωμένος κι εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει. «Μέχρι χθες ήσουν χάλια λόγω του χρέους, λόγω της κοινωνικής εργασίας και σήμερα το παίζεις Justin Bieber! Χάλασες ή όχι τα λεφτά που σου έδωσε ο μπαμπάς;» τον ρωτάω για πρώτη φορά με τόση ευθύτητα και θράσος. Με κοιτάει ενοχικά.

«Έχεις δίκιο, παρασύρθηκα, Μαρτίνα. Δε ξέρω, ξαφνικά βρέθηκα με τόσα χρήματα και ήταν τόσο δελεαστικό» μου λέει και έχω απογοητευτεί. «Ξέρω πώς είναι να κάνεις λάθη, Αντώνη, αλλά όπως μου λες κι εσύ πάντα, σκέψου τον εαυτό σου. Σκέψου το χρέος που έχεις, ένα τόσο μεγάλο βάρος...» του λέω και με σταματάει. «Το ξεχρέωσα, Μαρτίνα» μου λέει και στέκομαι μπερδεμένη. «Πώς...πώς το ξεχρέωσες; Πήρες δάνειο;» τον ρωτάω.