Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 38

"Πώς σου φαίνεται αυτό;" με ρωτάει η Μαρία για το ροζ μακρύ φόρεμα που δοκιμάζει. "Ωραίο είναι, πάρτο" της λέω, εξουθενωμένη μιας και ήδη δοκίμασε 10 φορέματα που δεν της άρεσαν. "Μήπως είναι πολύ ροζ;" με ρωτάει. "Σου πάει το ροζ, πάρτο να τελειώνουμε, έχω τελική πρόβα σε λίγο, Μαρία!" της λέω. "Μήπως μου κάνει το στήθος μου να φαίνεται σαν να είναι, ξέρεις, βουνίσιο;" με ρωτάει και την κοιτάει, μπερδεμένη. "Τι εννοείς 'βουνίσιο';" την ρωτάω. "Ξέρεις, μεγάλο σαν δυο βουνά. Μήπως καλύτερα να φορέσω πράσινο να δείξω ότι ενδιαφέρομαι για το περιβάλλον;" με ρωτάει.

"Όχι, Μαρία, τελείωνε! Αυτό είναι μια χαρά!" της λέω και πάω στα ταμεία. Ακολουθεί η Μαρία κρατώντας ένα λευκό φόρεμα. "Αυτό θα πάρω" μου λέει και το βάζει στον πάγκο. "Καλά, ότι νομίζεις" της λέω. "Δεν σ' αρέσει, ε; Θα μοιάζω σαν νύφη; Θα τρομάξει ο Φίλιππος; Θεέ μου, τι θα κάνω;" λέει κι αρχίζει να κλαίει. "Πάρε το λευκό, αναδεικνύει το μαύρισμά σου, άντε!" της λέω και τελικά το παίρνει και σταματάει τα κλάματα. Η ταμίας την κοιτάει, ανήσυχη. "Είσαι καλά;" την ρωτάει.

"Όχι, έχω αυτή τη μασκαράδα αύριο που θα χορέψω και μου 'ρχεται και περίοδος και το αγόρι μου μου φέρεται περίεργα, λες και σκέφτεται κάτι άλλο συνεχώς, αλλά δεν γίνεται να συνεχιστεί έτσι μια σχέση, σωστά; Εγώ του έδωσα το γατάκι μου, την παρθενιά μου, και αυτός φέρεται έτσι; Μήπως έχω εγώ πρόβλημα τελικά; Όχι, εγώ ήμουν και είμαι κυρία, αυτός με απάτησε για ένα αγόρι, τον αδερφό της κοπελιάς, δηλαδή είναι δυνατόν; Εγώ τον συγχώρεσα αλλά αν τον σκέφτεται ακόμα; Όοοχι, κύριε Φίλιππε, δεν σε μοιράζομαι με άλλον, αν είναι έτσι πάω και με τον Μάρκο, που είναι γλυκός και έχει κάνει και σωματάρα. Τώρα θυμήθηκα το γατάκι του αδερφού μου που το έσκασε δυο χρόνια πριν, ακόμα δεν το βρήκαμε, δηλαδή καταλαβαίνετε τι δράμα φάγαμε στην μάπα; Πού να είναι; Τι να κάνει; Πόσες περιπέτειες θα έχει ζήσει; Αυτό θα ήταν ωραία ταινία της Disney. Γιατί δεν κάνουν τις αριστόγατες σε 3D;" της λέει η Μαρία και έχουν μείνει όλοι να την κοιτούν.

"54.99 ευρώ..." της λέει η ταμίας, άφωνη. "Καταλάβατε τι περνάω;" της λέω και φεύγουμε. Πηγαίνουμε σε ένα μαγαζί με μάσκες και καπέλα και διαλέγει μια ασπρόμαυρη μάσκα με δαντέλα, την οποία βάζει συνεχώς στον δρόμο και μας κοιτούν όλοι. Περνάμε απ' τον δρόμο του γυμναστηρίου και πέφτουμε πάνω στον Μάρκο. Όσο προχωράει ο καιρός, όντως γίνεται και πιο σέξι η αλήθεια είναι.

"Μάρκομαν!" λέει η Μαρία και τον αγκαλιάζει. "Ουάου, έχεις σφίξει πολύ!" του λέει και της χαμογελάει. "Πώς πάει;" ρωτάει και κοιτάει εμένα. "Ετοιμαζόμαστε για την μασκαράδα αύριο. Πήρες την πρόσκληση που σου 'στειλα, σωστά;" τον ρωτάω.