Προσωπικός Γυμναστής

ΜΕΡΑ 95

Χθες μιλούσα όλη νύχτα με τον Μάρκο στο messenger. Αυτός έχει δηλώσει πρώτη επιλογή την σχολή Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, όπου κι εγώ θέλω να περάσω, είτε φυσικοθεραπεία είτε λογοθεραπεία. Μιλούσαμε για το φροντιστήριο, τα σχέδια για το μέλλον, τις δίαιτες και τα προγράμματα γυμναστικής, τα ταξίδια, τα πάρτι...

Και μιας που είπα για πάρτι, απόψε είναι η 'μεγάλη', 'ηρωική' έξοδός μου με την Ελπίδα. Κατάφερα και την βρήκα στο Facebook αργά τη νύχτα. Ακόμα είναι πολύ απογοητευμένη και πολύ φοβάμαι ότι δε θα το αφήσει να περάσει έτσι. Α ρε Στέλιο.

Έχω τόσο καλή χημεία με τον Μάρκο, αλλά δυστυχώς δε μπορώ να τον δω ερωτικά. Μακάρι, σκέφτομαι, να είχα την ίδια σύνδεση και με τον Αντώνη, αλλά μετά από αυτό που έμαθα, ότι δηλαδή ήταν με την Νάνσυ, την σέξι ξανθιά γυμνάστρια, για τρία χρόνια (!) έχω χάσει κάθε ελπίδα.

Η μεγάλη ώρα έφτασε όμως. Κοιτάω το μαύρο ολόσωμο μαγιό μου που ήταν καταχωνιασμένο σ' ένα κουτί στο πατάρι. Σουφρώνω τα χείλη μου από την αηδία. Η μουσική από τα 'Σαγόνια του Καρχαρία' ηχεί στο μυαλό μου. Τι τρόμος, Θεέ μου, πώς θα βγω έτσι στην πισίνα;

Δεν έχω πολύ χρόνο, αμέσως μετά την κολύμβηση...και την λιπομέτρηση, θα πάω κομμωτήριο με την Ελπίδα και μετά θα έρθουμε σπίτι να ετοιμαστούμε. Βγαίνω από το δωμάτιο και ο Στέλιος παρατηρεί το μαγιό που βάζω στη τσάντα. «Είδα καλά; Θα πας για μπάνιο;» με ρωτάει. «Όχι, θα πάω για κολύμβηση» του λέω και με κοιτάει σαν να είπα κάποιο αστείο.

«Αυτός ο γυμναστής σ' έχει τρελάνει» μου λέει και τον κοιτάω, σοκαρισμένη. Ξέρει ο Στέλιος; «Χθες μποξ, σήμερα κολύμπι, αύριο θα πέσετε από κανένα ελικόπτερο;» μου λέει και χαζογελάει ενώ εγώ ανακουφίζομαι γιατί κατάλαβα ότι το εννοούσε μόνο από άποψη γυμναστικής. Κι η αλήθεια είναι ότι ναι, μ' έχει τρελάνει.

«Να 'ρθω κι εγώ;» με ρωτάει και νόμιζα ότι κάνει πλάκα. «Πού να έρθεις;» τον ρωτάω. «Για κολύμβηση. Θέλω να είμαι σίγουρος ότι θα 'σαι ασφαλής» μου λέει. «Μην ανησυχείς, ο Αντώνης ξέρει τα πάντα» του λέω, υπερασπίζοντας τον από το πουθενά. «Δεν τον ξέρω τον Αντώνη, αλλά δε θα νιώσεις πιο άνετα αν πάμε μαζί;» με ρωτάει κοιτώντας τη τσάντα που έβαλα το μαγιό. Κοιταζόμαστε στα μάτια και του χαμογελάω. Πρώτη φορά νιώθω πως με καταλαβαίνει ο αδερφός μου. Ίσως μετά την αποκάλυψη του μυστικού του, έχουμε έρθει πιο κοντά και με εμπιστεύεται περισσότερο. Αλλά δυστυχώς με απομάκρυνε λίγο από την Ελπίδα.