CAMP BRIDGE: Class of 2007

With a Smile

SAMMARA KELLY POV

"I enrolled my daughter here for her own security not for causing trouble like this! What kind of fucking service does Camp Bridge Academy have?" Naririnig ko na naman ang mga ganitong dialogue. Paniguradong galit na galit na naman si mommy at humahanap ng masisisi sa pagkakaroon ko ng ganitong kondisyon. Hindi ko naman ito ginusto at lalong hindi ko sinadyang maging ganito kahina...

"Sammara, how's your feeling?"

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata. Mukha ni Clarck ang una kong nakita. Hinanap ko si mommy pero anino lamang nito ang nakita ko mula sa division ng ng clinic.

"I'm glad you're awake. How was it? May masakit pa ba sa 'yo?"

Umiling lamang ako.

"I'll get a glass of water. Wait." Taranta siyang nagsalin ng tubig sa baso. Inalalayan niya ako sa pag-inom.

"Thank you."

"Do you want Apple? Mango? Orange? Or what? Ipagbabalat kita."

Nanatili akong tahimik at pinagmasdan lamang siya sa pagbabalat ng apple.

"Cancelled ang buong klase kaya umuwi na yung iba. Mabuti 'yon para wala ka makaligtaang lecture."

Another special treatment.

"Sammara!" Bumungad naman si mommy mula sa division kasunod si tita Louisa at ang nurses. "Ita-transfer na kita sa hospital." Sunod itong bumaling sa mga nurse. "Hurry, alalayan nyo s'yang sumakay sa wheelchair. Be careful."

Again?

"Ikaw kasing bata ka, bakit ba napaka-tigas ng ulo mo?" Sabi ni tita Louisa.

Mangangatwiran sana ako kaso napansin kong magkasalubong ang mga kilay ni mommy kaya tumahimik nalamang ako.

"Ahm, excuse me, ako na po ang magbubuhat sa kanya." Sabat naman ni Clarck. Namalayan ko nalang na buhat na niya ako sa mga bisig at marahang iniupo sa wheelchair. Pagkatapos ay ngumiti siya sa 'kin.

Hindi ko manlang magawang makipag-titigan sa kanya.

"Magiging ok rin ang lahat." Narinig kong sabi pa niya. Naramdamam ko rin' pinisil niya ang kamay ko.

Nang magsimulang lumakad papalabas ng clinic si mommy ay nagsimula narin ang isang nurse sa pagtutulak sa 'king wheelchair, ang isa naman ay nakahawak sa 'king dextrose. Sumunod na rin sa 'min ang iba. Samantalang nanatiling hawak ni Clarck ang kamay ko habang naglalakad.

"Ang akala ko ba wala na?" Tanong ni tita Louisa kay mommy. "Paano 'yon? Back to treatment ba? Or kailangan na nang transplant?"

"Hindi ko alam."

"Paanong hindi mo alam?"

"Louisa, Dermatologist ako! Hindi Cardiologist!"

"But at least you have the right and knowledge to know."

For nth times, naririnig ko na naman kung paano sila mag-worry para sa 'kin and this kind of situation is what I really hate the most. I really hate myself for being weak... Kung saan-saan na lumipad ang isip ko nang mamalayan kong pinatigil ni Clarck ang pag-andar ng wheelchair at hinayaang mauna sa paglalakad sina mommy at tita Louisa. Hindi ko alam kung para saan ang paghinto naming iyon basta naramdaman ko nalang na pumwesto sa harap ko si Clarck at may ikinabit siyang headset sa magkabilang tainga ko. Tapos ngumiti sya.

"Just listen." Pagkasabi'y pinindot niya ang play button ng music player.

Lift your head, baby, don't be scared

Of the things that could go wrong along the way

You'll get by with a smile

You can't win at everything but you can try.

Baby, you don't have to worry

'Coz there ain't no need to hurry

No one ever said that there's an easy way

When they're closing all their doors

And they don't want you anymore

This sounds funny but I'll say it anyway.

Girl I'll stay through the bad times

Even if I have to fetch you everyday

We'll get by with a smile

You can never be too happy in this life.

In a world where everybody

Hates a happy ending story

It's a wonder love can make the world go round

But don't let it bring you down

And turn your face into a frown

You'll get along with a little prayer and a song...