She's the one. (Conor maynard)

I wish i could break your heart.

I wish I could break your heart

I wish I could bring you down

Just for a second,

Teach you a lesson,

About being alone in the dark,

I wish I could make you cry,

So hard you can barley breath

Maybe you just might know what it feels like

Well the truth is that I never ever wanna hurt you baby

But it'd be nice to know I could

Be strong enough to pull you under

Throw you back a little...

Even though I never would

Ohh I wish I could break

I wish I could break your heart ohhh

Een hoofdstukje waar ik persoonlijk echt dol op ben, ik hou ervan als er iets gebeurd waarvan iedereen verwacht dat het goed komt maar het dan toch weer niet gebeurd. Ik hou van happy endings maar als het een verhaal is met een einde dat je niet verwacht vindt ik nog veel toffer! Enjoy! :)

#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#%#

Conor pov.~

Ik loop het pad dat naar de voordeur leidt op en druk met trillende handen op de bel. Na een paar minuten wachten gaat de deur open en kijk ik in het betraande gezicht van Kim. Ze komt in mijn armen gelopen en huilt verder op mijn schouder. Ik sla mijn armen om haar heen en neem haar vertrouwde geur weer op.
'Het spijt me, ik had bij de jongens moeten blijven..'
'Je had nooit alleen mogen gaan! Als je ooit nog alleen met de jongens op vakantie wil laat ik je niet meer gaan.' Ik kijk haar diep in haar ogen.
'Daar ben ik het mee eens, je verdient dit niet. Ik had je dit nooit mogen aandoen, je bent een goed meisje en dan doe ik jou zo iets aan.' Ze laat me los en laat me binnen. We zetten ons neer in ieders een aparte zetel, zij de grote ik het bijzeteltje. We zitten er misschien een minuut of twee stil naar elkaar te staren maar het duurt voor mij wel twee uur.
'Kim?' Ze schrikt op uit haar gedachten. Soms vraag ik mij echt af wat er allemaal daarbinnen afspeelt, zowel de goede als slechte dingen. Ik wil weten waar ze aan denkt.
'Ja?'
'Ik wil dat je deze terug neemt.' Ik haal de ring uit mijn zak en steek hem naar haar uit.
'Ik wil dat je me vergeeft, hoe moeilijk het ook is.. Geef me alsjeblieft nog 1kans. Ik heb je nodig, zonder jou is er geen ik. Zonder jou is mijn wereld donker, en niet meer helderblauw.'
'Als je wereld toch zo helderblauw was met mij erin, waarom ging je dan weer vreemd?!' Damn.. Hier is ze weer, het agressieve kantje.
'Ik had te veel gedronken, ik wist niet meer waar ik was of wie ik was.'
'Je had nooit moeten toegeven om mee te gaan met haar! Je had bij je vrienden moeten blijven verdomme!' Ze staat op en loopt richting de kast waar ze het fotolijsten van ons met twee naar mijn hoofd gooit. Ik ben net niet op tijd om te ontwijken.
'Auw fuck!' Ik ga met mijn hand naar mijn voorhoofd waar de fotokader mij heeft geraakt. Shit! Ik bloed! Ik sta recht en spring deze keer wel op tijd weg voor een glazen potje waar je een kaarsje in kunt steken. Ik ren naar haar toe en krijg haar elleboog in mijn gezicht. Ze begint als een gek op me te slaan. Ik druk haar tegen me aan zodat ze niet meer kan slaan.
'Rustig Kim. Ssht' ik laat haar terug wat losser als ze gekalmeerd is, ze barst weer in huilen uit.
'Je bent een klootzak! Je kan beter weg gaan voor ik je nog vermoord!' Ik hoor de woede in haar stem en weet zelf dat dit een slecht teken is. Hoe kan zo een lief meisje in een totaal ander persoon veranderen? Ik ben gewoon zo stom, hoe dom kon ik zijn.
'Kim rustig, als je wilt dat ik ga dan ga ik. Maar ik wil dat je weet dat ik je graag zie! Ik wil opnieuw beginnen, een schone lei, een gelukkig gezin, een goede man en vader zijn. Delphine en jou in mijn leven hebben.' Ze lijkt wat rustiger te worden en leunt tegen de kast aan waardoor ze naar beneden zakt.
'Conor ga, ga alsjeblieft mijn huis uit. Ik heb tijd nodig.' Ik knik en loop naar de deur. Ik kijk nog achterom en met pijn in mijn hart laat ik de vrouw van mijn leven achter. Einde van de relatie? Ik sluit de deur achter mij neem mijn koffer weer mee en vertrek. Naar waar? Dat weet ik nog niet.

Arno pov.~

Ik stap het huis van mijn kleine zus binnen, er ligt een fotokader op de grond en scherven een beetje verder. Ik hoorde ze net hevig roepen dus ik dacht ik kom eens zien wat er gebeurd is. Ik loop de woonkamer binnen waar ik haar nergens zie. Ik loop de keuken in, geen Kim. Ik loop weer naar de gang de trap op naar haar kamer. Ik open de deur en zie haar in haar bed liggen met een vest van Conor als ik het me goed voor heb natuurlijk. Ik ga naast haar op het bed zitten en duw haar haren achter haar oor. Ze opent haar ogen die helemaal rood zijn en trekt dat het deken over haar hoofd.
'Kim wat is er gebeurd?'
'Niets.' Wow kort en krachtig zegt men dan. Ik ga naast haar neerliggen en leg mijn arm om haar heen, met mijn andere hand haal ik het deken van haar hoofd en trek haar tegen mij aan.
'Ik kan er niet tegen dat mijn zusje zoveel pijn heeft, wie heeft dit gedaan?' Ik kijk haar hoopvol aan zodat ze iets zou lossen.
'Niemand.' En ze draait zich om. Niets is minder waar, ze wilt er duidelijk niet over praten. Ik stap van het bed, stop haar onder en geef een kusje op haar voorhoofd.
'Slaapwel zuske, als er iets is je weet me te vinden he. Love you.' Ik stap de kamer uit en sluit de deur stilletjes. Ik loop weer naar de voordeur, als ik die wil openen loop ik tegen Eline aan.
'Eline? Wat kom jij hier doen?'
'Ik kom mijn zusje bezoeken. Hij is echt een klootzak.' Wow wat? Zij weet het wel en ik mag het niet weten?
'Wie is die hij? Wie heeft haar dit aangedaan?' Ze kijkt me aan, ze wist dus blijkbaar niet dat ze het niet mocht zeggen.
'Niemand, ik had het over Zeno.' Ik zie dat ze aan het liegen is maar laat haar maar gewoon doen en loop verder.
'Zorg goed voor haar.' Eline knikt en stapt binnen. Ik ga weer mijn eigen huis binnen en Tori komt al naar me toe.
'En wat is er?' Ze klinkt zo ongerust, net alsof Kim haar echte zus is.
'Ze wilt het mij niet vertellen. Ze zag er echt niet uit, als ik weet wie dit heeft gedaan he, die gaat er niet goed vanaf komen.'
'Misschien helpt dit?' Ze duwt foto's in mijn handen van Conor en Rita op het strand, en dat Kim en Conor beide tranen in hun ogen hebben en ruzie aan het maken zijn.
'Weeral?! Leert hij het dan nooit?! Hij gaat eraan!' Ik wil terug het huis uit lopen als Tori mij terug trekt.
'Nee Arno, laat ze het zelf oplossen ze zijn beide groot genoeg.' Ik weet dat ze gelijk heeft, maar ze is en blijft mijn kleine zusje.
'Oke, maar als hij het haar nog moeilijker en pijnlijker maakt ga ik naar hem toe!'
'Oke, wacht nu maar gewoon af schat.' Ze geeft me een zoen en loopt de woonkamer in waar Elias en Delphine aan het spelen zijn. Ik ga erbij zitten en speel een beetje mee.

Shana pov.~

Ik word wakker van een harde bonk, ik spring zowat de zetel uit en ga zien wat er gebeurd is. Ik loop naar de gang, en zie de Maarten onder aan de trap op zijn buik liggen. Ik kan het niet laten en schiet in de lach.
'Ja lach maar, help me liever.' Ik help hem recht en probeer mijn lach in te houden, wat duidelijk niet lukt want ik schiet weer in de lach. Ik leg zijn haar terug goed en help hem met de zware tas naar de woonkamer te sleuren. Ik moet vandaag naar het ziekenhuis, het is volgens de dokters te gevaarlijk om nu nog thuis te blijven. Het kindje wilt er volgens hen snel uit, wat ik natuurlijk leuk vind maar ik hoop dat de pijn wat minder is dan bij Liam.
'Heb je alles?'
'Ik denk het wel, ik heb ondergoed, toiletspullen, kleren, kinderkleertjes, ik heb volgens mij echt alles.' Hij knikt en legt de tassen in de kofferbak van de auto. Ik loop achter hem aan en stap de auto in. Na 10minuten wachten is Maarten ook eindelijk de auto in gestapt.
'Heb je echt alles? Moet je niet nog een boekje hebben? Heb je je oplader bij?'
'Maarten stop! Ja ik heb alles, doe niet zo stressig, ik krijg stress van u.' Direct zwijgt hij en start de auto.
'Sorry.' Hij rijdt de oprit af en rijd naar het ziekenhuis.

Bij het ziekenhuis aangekomen parkeerde hij de auto en helpt mij de auto uit. Hij neemt de zware tassen en volgt me mee naar binnen. We lopen naar de balie en wachten onze beurt af.
'Kan ik u helpen mevrouw?'
'Ja, ik moest naar hier komen in verband met mijn zwangerschap.'
'Oke, mag ik uw naam alstublieft?'
'Shana Wouters' ze typt wat in de computer in en begint te zuchten als de computer weer vastloopt.
'Aha gevonden, verdieping 3 kamer 314'
'Bedankt' ik loop naar de lift en wacht daar op Maarten. Als hij er is stappen we de lift in en ik druk op het knopje met de 3. De deuren gaan dicht en we stijgen, het pling-geluidje laat ons weten dat we er zijn. De deuren gaan open en ik loop naar kamer 314. Hopelijk een kamer voor mij alleen.
'Hier is het Maarten.' Hij komt snel aangelopen en zet de tassen neer op het bed.
'Pff eindelijk, die tassen zijn loodzwaar..'
'Dat heb je nu eenmaal als je een maand voor de bevalling al hier verwacht wordt.' Ik zet de tassen op de grond en ga op het bed zitten. Even op adem komen, een persoon extra meesleuren is niet niets hoor.
'Ik hoop dat het kindje er snel is.'
'Ik hoop het ook, ik heb zoveel last in mijn rug.'
'Nu heb je geluk, je bent al in het ziekenhuis als er iets moest zijn zullen ze hier direct staan.'