She's the one. (Conor maynard)

You hurt my sister, now it's your time to break into pieces.

Conor pov.~

Ik heb nu een hotelkamer waar ik voor een tijdje logeer. Ik heb eens zitten nadenken en ben tot het besef gekomen dat ik zo ontzettend stom ben geweest. De moeder van mijn dichter, de vrouw van mijn leven en ik heb haar gewoon bedrogen met een of andere ex die ik zo verschrikkelijk haat. Ik heb ook in de supermarkt en de lounge hier beneden verschillende boekjes gezien waar ik en Louise zoenend opstaan. Ik heb Kim al duizenden sms'jes gestuurd omdat ik haar zo hard mis. Ik wil het graag goed maken maar ze negeert me gewoon.. Er wordt op de deur geklopt. Met de gedachte dat het Kim is sta ik blij op van de bank en doe de deur open. Alles gaat plots snel, ik word bij mijn keel geknepen en naar binnen geduwd.
'Waarom heb je mij. Zus zoveel pijn gedaan?! Ik had je gewaarschuwd! Ik ben zo stol geweest dat ik je geloofde!'
'Het was de bedoeling niet, geloof me die vrouw stuurt mij duizenden sms'en en ik heb op geen enkele geantwoord. Ik heb spijt van mijn daden, ik zie je zus graag! Meer dan wie dan ook!'
'Je hebt haar gebroken, het is tijd dat jij nu eens pijn gaat voelen.' En daar komt het aan, hij slaat met zijn vuist in mijn gezicht. Hij laat me los en ik val op de grond. Ik krijg nog trappen in mijn maag en voel mijn hoofd zwaar worden. Zwart..

Kim pov.~

Arno, alsjeblieft doe niet iets waar je later spijt van gaat krijgen. Ik hoop dat hij niets ergs gaat doen. Ja Conor heeft mij gebroken maar ik zie hem dood graag! De deur gaat open. Ik schiet recht.
'Wat heb je gedaan?' Ik neem zijn hand vast, dik en rood.
'Ik heb hem even de pijn laten voelen die hij mijn zusje heeft aangedaan'
'Je hebt wat?! Ik heb je nog zo gezegd hem niet te hard aan te pakken!'
'Kim! Wat had ik moeten doen? Hem een handdruk geven en zeggen dat hij het goed heeft gedaan?'
'Nee, maar dit ook niet.. Waar is zijn hotel?'
'Ik breng je wel. Nee je hebt wel genoeg gedaan.. Geef het hotel.' Hij zegt het hotel en ik stap zo snel ik kan mijn auto in naar het hotel. Bij het hotel aangekomen loop ik de trap op naar kamer 104 de deur staat nog open. Ik loop binnen en zie hem daar op de grond liggen. Vol bloed en lijkbleek. Ik kniel bij hem neer neem zijn hand vast en barst in tranen uit. Wanneer het huilen een beetje gestopt is neem ik mijn gsm en bel de ambulance.
'Kom snel naar Forbes Rankin street.'
'Snel! Het is dringend!' Ik leg in en ga bij Conor liggen.
'Het spijt me zo.. Ik had het niet mogen toelaten dat hij naar hier kwam. Ik zie je graag Conor. Meer dan wie dan ook.' In de verte hoor ik de ambulance aankomen. Ik ren naar beneden en wacht ongeduldig tot ze er zijn. Ik leid ze naar boven en kijk hoe ze Conor opladen.
'Mevrouw wilt u mee rijden?'
'Ja bedankt' ik stap in en staar wat voor me uit. Ik neem zijn hand vast en knijp er zachtjes in. Tranen stromen over mijn wangen. Ik had het niet mogen toelaten. Het is allemaal mijn schuld ik had moeten zwijgen tegen Arno.. De ambulance stopt en ze nemen Conor mee naar de onderzoekskamer.
'Mevrouw, u kunt niet mee wacht u alstublieft in de wachtkamer. We komen u halen als we klaar zijn.' Ik loop de wachtkamer in en zet me neer.

---30minuten later---

'Mevrouw Maynard?' Ik kijk op bij het horen van Maynard.
'Ja?' Ik sta op en de zuster neemt me mee naar zijn kamer.
'Conor heeft geluk gehad, hij heeft niets gebroken. Zijn arm is alleen gekneusd. Niets erg dus. Weet u wat er is gebeurd?'
'Nee, ik kwam terug van het winkelen en toen zag ik hem daar liggen.' Lieg ik tegen haar.
'Mevrouw als ik u was zou ik hiermee naar de politie gaan.'
'Ja dat zijn we ook van plan.'
'Hij kan elke moment wakker worden. Ik,laat jullie wel alleen.' Ik loop de kamer in en ga naast hem op het bed liggen.
'Het spijt me zo. Ik zie je graag.' Ik weet niet waarom ik tegen hem praat hij hoort het toch niet hij is in slaap. Ik neem zijn hand vast en geef hem kusjes. Ik spring het bed af als hij terug knijpt.
'Omg! Conor je bent wakker.' Ik geef hem een kus en een knuffel.
'Het spijt me zo.' Ik kijk hem aan en hij krijgt tranen in zijn ogen.
'Lieverd niet huilen, ik kan dat echt niet aan.'
'Het spijt le' fluistert hij.
'Het is je vergeven lieverd. Ik zie je graag.'
'Ik zie jou ook graag.' Ik geef hem een kus en leg me weer neer.