She's the one. (Conor maynard)

Demons

When your dreams all fail

And the ones we hail

Are the worst of all

And the blood’s run stale

I want to hide the truth

I want to shelter you

But with the beast inside

There’s nowhere we can hide

No matter what we breed

We still are made of greed

This is my kingdom come

This is my kingdom come

When you feel my heat

Look into my eyes

It’s where my demons hide

It’s where my demons hide

Don’t get too close

It’s dark inside

It’s where my demons hide

It’s where my demons hide

**************************************************

Conor pov.~

Zo kan het echt niet meer verder, niet alleen Kim heeft er last van maar ook ik heb het er moeilijk met. Je vrouw dat zich ongelukkig voelt en zich niet eens meer rustig met iets kan bezig houden zonder er aan herinnerd te worden dat ze gestoord is. Eline stuurde daarstraks een sms'je maar zelf die heeft ze niet beantwoord, wat voor Kim echt niet normaal is. Dus heb ik maar snel met mijn gsm een berichtje naar Eline gestuurd dat Kim haar gsm stuk is en ze niet kan terugsturen. Zo een voorspelbare leugen, maar ik weet dat Kim het niet express doet.

'Papaaaa!' Ik ren naar de gang en zie Delphine van de trap struikelen. Net voordat ze de grond raakt kan ik haar nog pakken zodat ze niet op de grond beland.

'Je moet voorzichtig zijn op de trap Delphine. Dat hebben we al zoveel gezegt.' Ik zet haar weer neer en ze loopt de keuken in waar de vrouw van ons leven in haar tijdschrift zit te lezen. Delphine kruipt op haar schoot en plaatst een kusje op Kim haar wang.

'Mama, je armbandje is klaar.' Ze doet het om Kim haar pols en klimt dan terug van haar schoot af.

'Dankjewel liefje, het is prachtig.' Ze geeft nog een kusje op haar hoofdje en leest dan verder het artikel over ons. Dat ze die onzin kan lezen.. Dat is gewoon belachelijk wat ze schrijven.

'Schat leg dat tijdschrift weg en ga een wandeling in de buitenlucht maken. Je hebt het echt nodig.'

'Zie ik er zo slecht uit dan? Bedankt, sorry dat jij niet weet hoe het in mijn hoofd omgaat! Ik ben ziek Conor, ziek!' Ze gooit het tijdschrift naar mijn hoofd doet haar slippers aan en verlaat het huis langs de voordeur, die zien we de komende uren niet terug..

'Mama is boos papa, ze liep mij bijna omver.' Ik til haar op en neem haar mee naar boven waar ik haar kleertjes aantrek en haar schoentjes.

'Hup, in de buggy liefje.' Ze klimt in de buggy en klikt zichzelf vast.

Kim pov.~

Het tijdschrift vloog tegen Conor aan, ik zag dat hij ervan verschoot. Net goed, hij moet maar niet zo belachelijk doen! Ik weet dat ik er niet uitzie, maar wat wil je van een gestoord mens?! Ik loop richting de stad en zet me neer op een bankje. Ik zie de mensen naar me kijken, ze hebben waarschijnlijk het artikel ook gelezen. Ja, ik ben zwanger maar nee ik benn niet aan het proberen om Delphine te vermoorden! Ik ben niet gek! Er komt een vrouw voorbij die me met een afkeurende blik aanstaart.

'Wat is je probleem?! Het artikel gelezen? Proficiat, zowat heel de wereld heeft het gelezen! Ik ben niet gek, ik zal mijn dochter niet vermoorden! Ik ben niet zo een persoon! En ik hoop dat je dat beseft, ik zou nooit zoiets bij iemand doen! Zelfs niet bij mijn grootste vijand!' De vrouw kijkt geschrokken en loopt snel door, ik hoor haar nog gestoord wijf mompelen en zo snel als ik kan ren ik achter haar aan. Ik spring op haar rug en haal haar tegen de grond. Ik neem haar haren vast en sla met haar hoofd tegen de stenen.

'Noem me niet zo, kreng.' Roep ik wanneer iemand mij van haar aftrekt, spartelend probeer ik los te komen maar wanneer ik de stem van die persoon hoor stop ik en geef me over. Ik verstop me in mijn broer zijn armen en laat de tranen los.

'Ssht, he tis goed. Ik ben bij je, laat die vrouw maar doen. Ze weet niets beter.' Hij aait over mijn haren en plaats zijn lippen op mijn voorhoofd.

'Ze noemde me gestoord, ze noemde me gestoord!' Roep ik huilend. Ik voel dat zijn armen me los laten en iemand anders me in zijn armen neemt. Ik weet gewoon dat dit Conor is, ik ruik het aan zijn geur. Zijn vertrouwde geur die ik uit duizende ken.

'Kom mee naar huis, je hebt echt slaap nodig.' Hij neemt mij mee naar de buggy van Delphine en hij sleurt me mee naar huis. Iedereen bekijkt mij met een geschrokken blik, ja kijk maar naar dit gestoord wijf!

'Kijk verdomme naar iemand anders!' Roepik naar de mensen die maar blijven staren. Ik trek mijn hand los uit die van Conor en loop de andere kant op.

'Kim! Kom terug!' Tussen al de mensen tusendoor loop ik richting het einde van de winkelstraat en loop een trap op naar boven die me op het marktplein brengt.