She's the one. (Conor maynard)

Thank you for saving our life.

Listen while you read!

Lifesaver

Your timing's really strange

Catch me later

But can you please be late

And it's funny how your thoughts think they're right at all

And it's funny how your 'cause makes no sense at all

Lifesaver

Let's play a little game

Catch me later

But make sure you'll be delayed

And it's funny how it seems you're doing things

And it's funny how you find your piece of mind

Lifesaver

I'm canceling a date

Lifesaver

It's time you had a break

Lifesaver

I'm canceling a date

Lifesaver

My saver

@&@&@&@&@&@&@&@&@&@&@&@&@&@&@&@

Kim pov.~

Ik wordt wakker door Delphine die in haar slaap begint te roepen. Ik ga rechtop zitten en streel door haar haren.

'Ssht meid, het is niets.' Ik geef haar een kusje en trek het deken weer over haar heen.

'Slaap maar lekker.' Ik leg me neer naar Delphine gericht en trek haar tegen me aan. Ze legt haar hoofd op mijn borst en slaapt rustig verder. Ik ga met mijn vingers door haar haren en denk na over wat er gisteren allemaal gebeurd is. Dit kan hij toch niet menen, hij weet hoe belangrijk Delphine voor me is. Ja oke het is ook de dochter van Conor maar ik laat haar niet bij me weg halen. Ik schrik op van de deur die piepend open gaat.

'Het spijt me, ik wilde je niet laten schrikken.' Agnes de huisvrouw komt de kamer ingelopen.

'Het is niets, ik was al wakker doordat Delphine aan het roepen was in haar slaap.' Ze kijkt me medelevend aan.

'Heb je zelf wel geslapen? Je ziet er erg bleek uit.' Ze legt haar hand op mijn voorhoofd maar haalt het er snel weer af.

'Ik niet veel geslapen maar wel genoeg. Ik maak me gewoon zorgen om wat me te wachten zal staan wanneer ik terug thuis kom.' Ze komt naast me op het bed zitten en neemt mijn hand vast.

'Laat je niet doen door hem, jij bent de vrouw hij moet luisteren naar jou en niet andersom! Je moet laten zien dat hij je dit niet aan kan doen.'

'Maar hoe? Hij wil mijn dierbaarste bezit van me afnemen, zonder haar ben ik niets.'

'Kim, kijk eens naar jezelf. Je bent een sterke vrouw die voor alles zal vechten wat ze echt nodig heeft, je kunt dit. Als het een steun is je kan hier altijd terecht als je thuis even weg wil.' Ik geef haar een knuffel en bedank haar. Ze verlaat de kamer wanneer Delphine ontwaakt uit haar slaap.

'Goeiemorgen zonnestraal lekker geslapen?' Ze knikt ja maar ik zie aan haar dat ze niet eerlijk is.

'Lieveling je mag het vertellen aan mama he, ik bijt niet.' Ze legt zich tegen me aan vertelt over haar droom/nachtmerrie.

Conor pov.~

Waar kunnen ze zijn? Kim is weggelopen dankzij Stef samen met Delphine. Ze kunnen toch niet ver weg gelopen zijn ofwel? Ik blijf haar maar bellen maar ik krijg elke keer voicemail. Ik maak me echt zorgen, ik mag er niet aandenken dat er iets gebeurd zou kunnen zijn.

'Verdomme neemt toch op!' Ik gooi mijn gsm boos de zetel in ga met mijn handen door mijn haar terwijl ik voor me uit staar. Waar kunnen ze nu toch zijn?! Is het teveel gevraagd om je telefoon op te nemen? Weet ze wel hoe ongerust ik ben?! Ik neem diep adem en komt weer tot rust. Ik moet ze vinden en wel nu! Ik neem mijn gsm, autosleutels mijn jas en stap mijn auto in. Ik start de auto en begin aan mijn zoektocht naar mijn ex-vrouw die ik nog steeds graag zie en mijn lieftallige dochter. Ik stop voor het park waar er een heleboel mensen rondlopen. Ik stap uit en zoek een foto van Delphine en Kim. Ik loop naar een iets oudere vrouw die volgens mij rond de 40jaar oud is.

'Pardon mevrouw zou ik u iets mogen vragen?' Ze draait zich om en ik herken haar van ergens maar weet totaal niet van waar.

'Tuurlijk, waarmee kan ik je helpen?' Ik laat de foto zien.

'Hebt u deze vrouw en dat meisje gezien?' Ze bekijkt de foto goed en ik zie dat ze doet alsof ze hun niet kent.

'Nee sorry, niet gezien.' Ze wilt weglopen maar ik hou haar door haar arm vast te grijpen.

'Als u meer weet over deze twee vrouwen zou ik het graag horen, het is mijn ex-vrouw en mijn dochtertje. Ze zijn gisteren weggelopen en ik moet ze vinden ik maak me zorgen.' Ze kijkt me aan en lijkt even na te denken.

'Ik weet waar ze verblijven, ik zal je de weg wijzen. Maar je hebt dit niet van mij oke?' Ik knik dankbaar en luister naar de weg die ze me aangeeft.

'Bedankt mevrouw!' Ik ren naar mijn auto en start hem weer en volg de weg die ze me gaf. De eerste lichten rechtdoor, aan de dierenwinkel naar links en de derde straat het laatste huis. Wanneer ik voor het huis stop weet ik vanwaar ik de vrouw kende. Ze is de huisvrouw van Davy. Wat is de wereld toch klein. Ik druk op de intercom en de poort gaat open. Ik rij met mijn auto tot aan de deur en stap dan uit. Ik wil op de bel drukken maar de deur gaat al open.

'Conor? Wat doe je hier?!' Ze zet een stap naar achter en Delphine gaat achter Kim staan.

'Ben ik blij dat jullie ongedeerd zijn! Ik maakte me zorgen om jullie.' Ik wil binnen stappen maar ze houd me tegen.

'Geen stap dichter, ik weet wat je van plan bent.' Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan niet begrijpend wat ze bedoeld.

'Je krijgt haar niet mee Conor! Ik ben niets zonder haar.' Wat denkt ze echt dat ik Delphine van haar kom afpakken?

'Nee, dat wil ik ook niet. Je mag ze houden, ik kom gewoon even om te zien hoe het gaat. Stef is terug vertrokken, hij heeft een briefje op je keuken tafel achtergelaten. Ik wilde weten hoe het met deze twee schatten ging. Ik was dood ongerust!' Ze kruipt in mijn armen en Delphine komt tussen onze benen staan. Ik sla mijn armen om haar heen en geef een kus op haar voorhoofd.

'Stef is vertrokken zeg je? Dus ik kan weer naar huis met Delphine?' Ik kijk in haar ogen, damn.. Nog steeds zo mooi, deze ogen heb ik gemist!

'Ja, ik heb het huis wel weer opgeruimd. Hij heeft wat glazen kapot gegooid en de spiegel, ja je zult een nieuwe moeten gaan kopen denk ik.' Ze drukt zich dichter tegen me aan en legt haar hoofd op mijn borst.

'Bedankt dat je ons bent komen zoeken. Ik had hier anders nog lang gezeten.'

'Bedank me niet, het is deels ook mijn fout dat je weggelopen bent.' Ik laat haar los en til Delphine op.

'Jou heb ik ook gemist hoor kleine meid.' Ze legt haar hoofdje op mijn schouder en haar armpje om mijn nek.

'Kom ik breng jullie thuis.'

'Wacht, ik schrijf even een briefje zodat Agnes weet dat we terug naar huis zijn.' Ik knik en zet ondertussen Delphine in haar autostoeltje. Ik klik haar vast en sla de deur dicht. Ik stap zelf in en een beetje later stapt Kim ook de auto in en neemt opgelicht adem als ze neerzit.

'Bedankt dat je ons gered hebt van Stef. Ik denk dat hij gewoon wilde dat ik kapot ging en alleen een kind met hem zou hebben. Onvoorstelbaar toch?' Ik leg mijn hand op haar been en focus me op de weg.

'Hij had een heel plan uitgedokterd om dit te veroorzaken.' Ze kijkt me verbaasd aan.

'Wat?! Dit vraagt om problemen! Hoe kan hij zo slecht zijn?!'

'Laat het gewoon, jullie zijn ongedeerd dat is wat telt.'