She's the one. (Conor maynard)

Home sweet home.

Conor pov.~

Ik klik Kim en mijn gordel vast, we gaan landen en ik wil haar niet wakker maken. Ze slaapt eindelijk eens rustig en dat wil ik niet verstoren. Als we geland zijn klik ik onze gordels los en wonder boven wonder is ze niet wakker geworden van de landing. Ik til haar op en verlaat het vliegtuig en loop richting de ruimte waar de koffers aankomen. Ik zet Kim neer op een bank die een beetje verder van de kofferaankomst staat, ik loop naar de band en haal onze koffers er af. Ik zet ze op de kar en rijd ermee naar Kim die ondertussen toch wakker is geworden van de omroepster die door de gangen aan het roepen was.

'Goed geslapen liefje?' Ze knikt en staat recht zodat we naar buiten kunnen waar onze auto op de parking staat. Ik neem haar hand en samen lopen we naar de auto met onze koffer in ons vrije hand.

'Het voelt nu al goed om weer terug te zijn.' Ze laat mijn hand los en legt haar arm om mijn middel. Ik doe hetzelfde en zo lopen we verder.

'Stap maar in jongedame.' Ik houd de deur voor haar open zodat ze kan instappen en ze knikt dankbaar, ik sluit de deur en stap zelf ook in. Ik start de auto en vertrek naar huis.

*

'Conor, leg jij de koffers even op de tafel in de woonkamer? Ik zal ze direct uitladen.' Ik leg de koffers op de tafel en til daarna Kim op.

'Ik heb je gezegt dat je ging slapen. Ik doe de koffers wel, maak je daar geen zorgen over.' Ze slaat lachend haar armen om mijn nek en plaatst een kusje op mijn lippen. Ik leg haar neer op het bed en trek de dekens over haar heen. Ze trekt me mee het bed op en trekt me tegen haar aan.

'Stay, blijf bij mij.' Ik wil zo graag dat de koffers uitgeladen worden,maar leg me toch bij haar neer en sla mijn armen om haar heen.

'Omdat je het zo graag wilt, maar daarna ga ik de koffers uitladen en jij doet niets goed?' Ze knikt en lacht naar mij, haar witte tanden komen boven en het geluid van die mooie lach laat ze ook horen. Die lach heb ik in dagen niet zo gemeend gehoord.

'Slaap nu maar' Ze sluit haar ogen en houdt me stevig vast zdat ik zeker niet stiekem het bed zal verlaten. Ik vog haar voorbeeld en sluit ook mijn ogen.

Kim pov.~

Ik loop in een groot bos waar de bladeren van de bomen allemaal roze en wit zijn, Voor mij ligt er een rode loper die wel kilometers verder loopt. Ik hef mijn jurk een beetje naar boven en loop richting het einde van de rode loper, die nog heel ver weg is. Op een bepaald moment beginnen de bladeren te verkleuren en worden ze pik zwart. 'Je kan niet blijven vluchten voor je verkeerde handelingen. Je bent niet geschikt om een moeder te zijn, je verwaarloosd je dochter.' Hoor ik iemand roepen, met een afgrijselijke stem. Ik bedek mijn oren maar blijf het horen. Ik zak neer op de grond en barst in tranen uit. 'Laat me gerust! Ga weg, ik heb niets verkeerd gedaan bij mijn gezin! Ik hou van mijn dochter! Ik ben wel een goede moeder!'

Ik spring direct recht op het bed en ga tegen Conor aan liggen. Ik heb nu pas door hoe hard ik aan het trillen ben, ik draai me om zodat ik Conor zijn slaperig en bezorgde blik zie. Hij saat zijn armen beschermend om me heen en fluisterd rustgevend lieve woordjes in mijn oor. Ik laat mijn tranen de vrije loop en trek aan Conor zijn shirt.

'Conor, het blijft me volgen. Het blijft maar zeggen dat ik geen kinderen waard ben, dat ik jou niet waard ben. Ik wil dat het stopt!' Ik begin aan mijn haren te trekken en voor ik het zelf doorheb heb ik een paar plukken haar vast. Ik kijk geschrokken naar mijn handen en ren het bed uit gooi de plukken in de vuilbak en loop op mijn blote voeten het huis uit het strand op.

'Kim!' Hoor ik in de verte van Conor komen Ik blijf rennen en rennen tot ik over een steen struikel en tegen de grond ga, ik kijk naar mijn knie en zie het hevig bloeden. Rust zegt men dan.. Ik krijg hier al helemaal geen rust! Ik wil gewoon verdwijnen! Ik sta weer op kijk snel naar achter en zie Conor dichter en dichter komen, zo snel als het gaat begin ik weer te rennen en kom ergens terecht waar ik nog nooit ben geweest. Ik loop de heuvel op en stop bovenaan de top en heb een uitzicht over het strand, de wind blaast door mijn haren en doet de slechte gedachten verdwijnen. Ik spreid mijn armen en laat de wind zijn gang gaan, ik merk van mezelf dat ik tot rust kom en ik zet me neer. Niet denkend aan wat er net gebeurd is.

'Hier ben je.' Hoor ik Connor zeggen, hij wilt me recht trekken maar ik blijf zitten.

'Nog niet, ik ben eindelijk wat rustig. De slechte gedachten zijn verdwenen. Laat me er even van genieten.' Hij komt naast me zitten en legt zich op zijn rug neer en staart naar de wolken die overwaaien. Niet alleen ik ben helemaal ontspannen, Conor komt ook tot rust.

Na een tijdje tte hebben kunnen ontspannen staan we op en lopen we hand in hand over het strand. Hier en door hoor je de vogels fluiten en zie je een koppeltje of een vriendengroepje genieten van hun moment samen. Ik zie ook verschillende gezinnen samen met hun kinderen zandkastelen maken.

'Zo zitten wij er binnen een paar jaar ook, met onze twee kindjes misschien wel drie. Samen in het zand spelen en de tijd van ons leven hebben.' Hoor ik Conor zeggen, ik kijk naar hem en geef hem een glimlach, zo ontspannen en bang tegelijk.

'Ik zie het echt al voor me, een kleine Conor-Kim mix. Delphine is een meisje, maar ze lijkt sprekend op jou. Geweldig gewoon.' Hij knikt en laat zijn witte tanden zien, de tanden die ik altijd al bewonderd heb.

'Een extra Delphinetje zou ook niet erg zijn. Maar ik gok op een jongen en een meisje.' Ik geef hem een tik tegen zijn schouder.

'Je bent al zo aan het fantaseren terwijl we nog niet eens weten of ik wel echt zwanger ben, het kan gewoon zijn door al de problemen, de stress weet je wel..' Hij schudt hevig zijn hoofd.

'Je bent zwanger. 100% zeker van!'