She's the one. (Conor maynard)

Kisssssssssss

girl give me give me all your love and

and baby it feels like heaven

cause girl with us it's all or nothing

now give me give me all i need and

cause girl you got me losing my mind

cause i need your :

kiss kiss

kiss kiss

kiss kiss

**************************************************°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨¨

Kim pov.~

Ik heb echt een hele ochtend zitten denken aan mijn schooltijd, nu is het tijd om aan mij en Conor te denken. Conor ligt op het zonnebed te zonnen, ik sta rustig op en ga op zijn rug zitten en neem de zonnebrand. Ik begin zijn schouders te masseren en ga zo langzaam naar zijn onderrug en weer naar boven. Ik merk dat het goed doet aangezien hij een paar rare geluidjes maakt.

'Doet goed he.' zeg ik tegen hem wanneer ik gedaan heb en hij zich omdraait terwijl ik nog steeds zit maar nu op zijn buik. Hij legt zijn handen op mijn heupen en komt een beetje naar boven om me een kusje te geven maar hij kan er net niet bij. Ik buk me naar hem toe en plant mijn lippen op die van hem.

'Ik.. Hou.. Van..Jou' zegt hij tussen de kus tussendoor. Ik voel dat hij het nogal lastig vindt dat ik zo zit, maar om het te plagen bijf ik tch nog zitten. Door zijn snelle handelingen lig ik direct onder hem en lacht hij gemeen.

'Ik ben beter in dat soort spelletjes.' knipoogt hij naar mij terwijl hij me kusjes in mijn nek geeft. Ik ga met mijn handen naar zijn haar en voel zijn lippen weer op de mijne, we gaan over in een tongzoen en daarna trekken we beide weg. Heb je ooit zo een moment gehad dat je naar je liefje kijkt en denkt van, Wow hoe heb ik het voor elkaar gekregen dat ik hem de mijne kan noemen? Want dat heb ik op dit moment.

'Waar denk je aan?' Haalt Conor me uit mijn gedachten. Ik kijk hem dromerig aan en ga met mijn vingertop over zijn onderlip heen.

'Aan jou, hoe blij ik ben dat ik jou heb.' Als bevestiging drukt hij zijn lippen op de mijne, deze kus is niet zoals de normale kusjes die hij mij geeft. Deze kus zit vol met échte liefde en tederheid, maar ook vertrouwen. Vertrouwen dat hij mij geeft en we daardoor onafscheidelijk zijn.

Eline pov.~

We zijn ondertussen al weer thuis aangekomen, het voelt toch weer goed om terug te zijn. Zeno heeft net alles weer op zijn plaats gezet, ik daarintegen heb me in de zetel geplaatst en kijk samen met Yannick naar de een kinderprogramma. Je moet meezingen met de tv, en dat is dus ook wat Yannick aan het doen is. Ik kijk glimlachend toe als Zeno er bij komt zitten en mee begint te zingen. Zijn stem brengt me in de wolken, het doet me weer dennken aan de schooltijd.

"Samen met Stef, Kim, Conor, Shana, Othello en al de rest zitten we op het grasveld van school en is Zeno samen met Conor wat op hun gitaar bezig. De melodie die ze brengen doet je wegdromen, Conor neemt het initiatief en begint met zacht mee te zingen. Een beetje later hoor ik Zeno ermee ingaan en kijk ik glimlachend toe. Serieus, ik vind het nog steeds geweldig om hem te horen zingen! Kim die tegen Stef aanligt kijk met een trotse glimlach naar Conor en klapt ondertussen in haar handen, net zoals we allemaal wel aan het doen zijn."

Als ze gedaan hebben met het liedje kijken ze me beide aan met een opgetrokken wenkbrouw. Ze lijken echt zoveel op elkaar, de lichtgetinte huid, de ogen, de glimlach, gewoon weg alles.

'Waarom kijken jullie zo?' vraag ik als ze blijven staren. Yannick kijkt naar Zeno en weer terug naar mij. Zeno kijkt van mij naar Yannick en terug.

'Serieus, wat is er?' Ze schieten in de lach en maken een paar vreemde geluidjes.

'Je was net in je handen aan het klappen en de hele tijd aan het zeggen dat je mijn stem geweldig vindt.' Ik kijk met opengesprede ogen naar mijn twee schatten en weer beginnen ze te lachen.

'Serieus? Heb ik dat echt gezegt?' Beide knikken ze en doen mijn stem na op een plagerige toon. Ik neem een kussen en gooi naar Zeno zijn hoofd en daarna eentje naar Yannick. Hier wordt niet gelachen met Eline! Ik kan nog net het kussen van Zeno ontwijken als ik opsta en de kamer uitren. Yannick en Zeno komen achter me aan rennen en zorgen ervoor dat ik ingesloten wordt. Als ze dichter komen glip ik tussen de twee door en ren de tuin in en ga aan het zwembad staan. Zeno komt met een vaart aanrennen en wilt me vastnemen, maar beland het water in doordat ik op ben geschoven.

'Nee.. Godverdoeme..' Hoor ik Zeno vloeken als hij proestend boven komt.

'Niet vloeken jonge man. Dat doen we hier niet begrepen?' Zeno komt het water uit en knikt. Hij draait zich om richting de deur om terug binnen te gaan, maar in een fractie van een seconde liggen we beide in het water en staat Yannick aan de rnd te juichen dat het Zeno is gelukt.

'Yeah! Het is gelukt!!!' Springend staat hij te roepen en met zijn armen te zwaaien. Heb ik je al gezegt dat het echt een enorm schattig ventje is? Zo niet, dan weet je het nu. Ik klim het zwembad uit en ren naar Yannick toe die net optijd wegkomt en verder de tuin in rent.

'Hoe krijg je het voor elkaar Yannick? Mama heeft eindelijk eens gelopen! Een wonder!' Roept Zeno vanuit het zwemad en geeft me een knipoog als ik hem een boze blik toewerp. Als ik merk dat Yannick wil weglopen neem ik hem snel bij zijn arm en til hem op.

'Hebbes.' Ik loop met hem naar het zwembad en spring met hem in mijn armen het water in.

'Niemand laat mama zomaar lopen' Ik zet hem in Zeno zijn nek en kijk amuserend toe naar het tafereel, Zeno die gelukkiger is dan ooit en Yannick van hetzelfde. Hopelijk zal alles nog hetzelfde blijven met ons tweede kindje. Hope For The Best.