[Poprawki]Pocałunek Wampira 1&2 || Leondre Devries

Rozdział 20~ Randka?

Zadzwonił dzwonek.  Niestety musiałam się z nim rozdać.

- Będę czekał na ciebie pod klasą kiedy dzwonek zadzwoni - Uśmiechnął się. Ucałował mnie w czoło,  a następnie wyruszył w przeciwnym kierunku.  Poszłam do klasy. Dziś nie chciało mi się słuchać nudnych wykładów na lekcji.  Zaczęłam się zastanawiać.  Niby kocham Leo, ale praktycznie nie wiem o nim nic co powinnam. Zastanawiając się dłużej,  ja prawie nic o nim nie wiem. Powiedział mi dość dużo, ale oznajmił, że wiele tajemnic i faktów prze de mną.

- Ehh -westchnełam głośno.

- Widać, że naszej kochanej pannie Ros się nudzi?  - Spojrzał na mnie nauczyciel.

- Przepraszam... Jaaa.. Źle spałam dzisiejszej nocy- Spuściłam głowę w dół.

- Trzeba zainwestować w wygodniejsze łóżko - Uśmiechnął się.

- Dobrze prze pana - Również się uśmiechnęłam.

Zaczął dokańczać swoje zdanie.
Wróciłam do myślenia nad tym wszystkim.  Ułożyłam sobie to w głowie ale wciąż się gubię.  Tak jakby brakowało jeszcze jednego elementu do układanki. Tylko jaka prawda jeszcze na mnie czeka?

~kilka minut później~

Zadzwonił dzwonek.  Wyszłam z klasy troszkę zamyślona.  Głowę miałam spuszczoną w dół.  Pod skoczyłam kiedy poczułam na swoich biodrach znajome zimne ręce.

- Hej kochanie - Ucałował mnie w głąb szyi.

- Ojej..  Przestraszyłeś mnie - Spojrzałam na niego.

- No nie chciałem.  Coś ty taka zamyślona?

- Zastanawiam się..  Jesteś moim chłopakiem, ale praktycznie nic o tobie nie wiem.

- Heh to o tym cały czas tak główkujesz? - Uśmiechnął się.

- No tak - Odparłam całkowicie nie wiedząc z czego się śmieje.

- Zabieram cię dziś do kina więc opowiem ci o moim życiu,, Ludzkim" - Ostatnie słowo zagestował palcami,  robiąc cudzysłów.

- Zabierasz?  O..  A czemu ja nic o tym nie wiem?

- Teraz już wiesz.. - Uśmiechnął się - Chcę ci jakoś to wynagrodzić za wczoraj - Podrapał się w kark.

- Chcesz mnie kinem przekupić?

- Nie z skąd że!  Ja chciałam spędzić z tobą tylko miło czas. No i przy okazji pokazać ci że nie jestem aż taki zły za jakiego mnie masz.

- Ale ja wcale tak nie uważam.

- Wiesz, wczoraj myślałaś co innego.  Ups- Przyłożył swoją dłoń do ust.

- Czyli znów czytałeś w moich myślach? - Złożyłam ręce na piersi.

- Niee?  - Uśmiechnął się.

- Leo.... - Przyciągnęłam słowo.

- No wiem  obiecałem,ale to silniejsze o de mnie.  Wtedy musiałem wiedzieć szybko co myślisz i jak sie zachować.  Wybacz - Lekko posmutniał.

- No dobrze. Ale nie rób tego tak często, bo nie będę wiedziała o czym myśleć- Uśmiechnęłam się.

- No dobrze, Serduszko widzimy się na następnej przerwie?

- Zaraz koniec przerwy?

- Tak...  Niestety.

- No pewnie książę.

Uśmiechnął się szeroko.  Ostatnie chwile przed dzwonkiem wykorzystaliśmy wtulając się w siebie.

~ Po lekcjach~

Cały dzień spędziłam w towarzystwie Leo.  Czasem natknęłam się na innych jego znajomych.  Widocznie byli już pogodzeni. Jedyne co mnie martwiło to gdzie jest Erik.  Musi mieć na 100% jakoś problem. Ja to czuję.  Za bardzo nie chciałam się tym zamartwiać w końcu ten dzień jest całkiem przyjemny,  a dobrego humoru nie chcę sobie popsuć na randce z Leosiem.  Czy ja powiedziałam na niego zdrobniale?  Oooh niee..  Ja na serio jestem w nim zakochana. 💕💞

Odrazu po szkole poszliśmy w stronę kina. Była to mniej więcej godzina po 16.  Ah te długie poniedziałkowe lekcje. Praktycznie nigdy się nie kończące. Szliśmy chodnikiem trzymając się za ręce.

- Więc jak?  Opowiesz mi coś? - Spojrzałam na niego.

- A co chcesz wiedzieć - Skupiony był na drodze.

- Na jaki profil chodzisz?

- Muzyczny.  To przecież proste.  Nie pamiętasz jak rapowałem w nocnym klubie?

- No tak, ale chciałam dla pewności zapytać.

- Wiesz,  ja nie mam takich dylematów,  ponieważ wiem o tobie wszystko- Uśmiechnął się.

- No tak, ale ja nie wiedziałam, że istniejesz,  przez co niemogłam cię podglądać tak jak ty mnie.

- No właśnie mnie to boli najbardziej. Zapomniałaś , że istnieję.

~ Gdzie się podział Erik? Któż to wie?  A może wy wiecie?  Do zobaczenia ~