Teach Me How To Live |teen wolf|

84. "Mam 18 lat ,jeszcze nigdzie nie byłam.."

      Kiedy oddech dziewczyny się uspokoił ,usiadłem pod ścianą i dziewczyna położyła się w moich nogach ,opierając głowę o moją klatkę piersiową. Na naszych twarzach znajdował się pot ,a echo naszych nierównych oddechów rozprzestrzeniało się w całym pomieszczeniu. Czułem ,że Vess cierpi ,nawet jeśli nie chciała abym to widział. Jej oddech był niespokojny ,ręce zaciskały się na jej koszuli ,a serce biło z szybką prędkością. Szara koszulka nasiąkała krwią.

-Scott?-zapytała sapiąc ,z powodu braku powietrza.

-Tak?-spojrzałem na nią.

-Nie chcę tak umierać..-powiedziała.

-Oh ,Vess..-westchnąłem.

-Nie tak..-powtórzyła.

-Każde wypowiedziane słowo to pogarsza..

-Mam to gdzieś. Nie umieram tutaj.-stwierdziła ,połykając głośno ślinę ,po czym nabrała powietrza.- Chciałam spędzić miły wieczór w towarzystwie przyjaciół..-znów oparła głowę o moją klatkę piersiową.- Mam 18 lat. Jeszcze nigdzie nie byłam..-zaczęła niespokojna.- Jest jeszcze tyle rzeczy które chciałabym zrobić..-głośno dyszając spojrzała na mnie ,przez co musiała podnieść głowę do góry.- Nie chcę tutaj umrzeć..nie tutaj..nie tak.-dodała ,patrząc w moje oczy ,po czym spuściła głowę w dół. Ująłem jej rękę i mocno ścinąłem.

  W chwili ,kiedy byliśmy już całkowicie wycieńczeni ,stało się coś ,czego się nie spodziewaliśmy. Nagle drzwi wypadły z zawiasów i do pomieszczenia wbiegli nasi przyjaciele. Spojrzałem na nich ,po czym przeniosłem wzrok na nieprzytomną Vess.

-Vess jest ranna! Zajmijcie się nią!-krzyknąłem.

  Derek szybko do nas pobiegł i wziął Vess na ręce ,po czym wybiegł z pomieszczenia. Stiles pomógł mi wstać i już po chwili ,wraz z Lydią ,biegliśmy za Derek'iem. Mijaliśmy leżących na ziemi ochroniarzy i czasami zdarzyło nam się kopnąć jednego z nich. Wybiegliśmy z budynku ,po czym wsiedliśmy do jeepa Stiles'a i wyruszyliśmy spod tego miejsca.

  Gdy dotaraliśmy pod dom dziewczyn ,Derek zaniósł już przytomną Vess do pokoju ,a tam zajęła sie nią Lydia. Zestresowany stukałem nerwowo nogą i ściskałem palce ,kiedy słyszałem krzyki brunetki. Minęło sporo czasu kiedy Lydia w końcu wyszła z pokoju i od razu do niej podeszłem.

-Jak z nią?-zapytałem ,patrząc na rudą.

-Teraz już dobrze. Miała szczęście ,że kula nie została w jej ciele ,tylko przebiła się na wylot. Zrobiłam kilka rzeczy i było już po sprawie.-powiedziała.-Scott?-zwróciła się do mnie ,kiedy miałem zamiar odejść.

-Tak?-zapytałem.

-Przed wyjściem ,powiedziała żebym cię zawołała..-odpowiedziała ,a ja tylko skinąłem głową.

  Poszłem w stronę pokoju gościnnego ,w którym znajdowała się dziewczyna. Weszłem do pomieszczenia ,a dziewczyna była ubrana w nowe ciuchy i patrzyła w okno.

-Wszystko w porządku?-zapytałem ,a dziewczyna się odwróciła.

-Pamiętasz co mówiłam ,kiedy nasz stan był już naprawdę zły?-zmieniła temat ,podchodząc do mnie.

-Masz na myśli wieczór spędzony z przyjaciółmi?-uśmiechnąłem się ,a ta pokiwała przecząco głową.

-Mam na myśli ,te rzeczy których nie zrobiłam i chciałabym zrobić..-powiedziała ,patrząc w moje oczy.

-Tak.-odpowiedziałem ,dając jej znać ,że pamiętam jej słowa.

-To jest jedna z nich..-mruknęła.

  Brunetka przybliżyła się do mnie i złączyła nasze usta razem. Po krótkiej chwili ,dziewczyna odsnęła się powoli i niepewnie położyła dłonie na mojej klatce piersiowej. Spojrzałem w jej oczy ,które wyrażały strach przed odrzuceniem. Uśmiechnąłem się i delikatnie ująłem jej twarz ,po czym wpiłem się w jej usta. Vess oddała pocałunek zmieniając go w bardziej agresywny. Przegryzłem jej dolną wargę ,na co ta wciągnęła głośno powietrze. Oparłem głowę o czoło brunetki i wpatrywałem się w jej brązowe tęczówki.

Czy ja wariuje?